Deze vakantie gaat een bijzondere worden. Wie krijgt er nu de kans ruim 4 weken op vakantie te gaan, naar een heerlijk warm land in een periode dat mensen thuis bezig zijn met het krabben van de autoramen in de ochtend en eerder denken aan wintersport dan een vakantie in de zon in een prachtige, voor de meesten onbekende cultuur. Maar de eerste reden voor dit “uitstapje” is ooit geweest dat opa & oma Ton (ouders van Elise) 40 jaar getrouwd zijn. Een feest dat nu enigszins naar de achtergrond verdrongen wordt door het feit dat Rob (broer van Elise) & Nok op 25 december van dit jaar gaan trouwen. In (of rond?) het huis van Nok haar moeder, een klein uurtje ten noorden van Bangkok. Dit gaat dé gebeurtenis van deze vakantie worden.
Wij zullen het grootste deel van deze vakantie in apartementencomplex Condochain in Hua-Hin zijn (zie ook www.thailand-huahin.com). Het ligt op een kleine 100 meter van zee en heeft een eigen zwembadje, 20 meter lopen vanuit de kamers (20 en 21) die wij hebben.
Dag 1
De vakantie begon met een vervelend incidentje op Schiphol. Het bleek dat wij met 6 personen 15 kg te veel aan bagage hadden (buiten hetgeen uit coulance sowieso toe zou worden gestaan). Natuurlijk konden we dit overgewicht bijkopen, maar Eva Air vond het nodig hier een slordige EUR 685,- voor te vragen, ietsje teveel van het goede…. Nu hadden mijn tante Hilde, Pim en Paulien (hun buurvrouw) onze auto’s op Schiphol opgehaald. Hilde vond het gelukkig geen probleem voor deze 15 kilogram overgewicht nog terug naar Schiphol te komen. We hebben een kleine 15 kilo overgeladen en toen konden we uiteindelijk toch inchecken. 
De vliegreis duurde van half 1 ’s-middags (in Nederland) tot iets over vijven ’s-ochtends (in Thailand). Met een tijdverschil van 6 uur komt de vliegtijd uit op ongeveer 10,5 uur. De vliegreis op zich ging goed: het eten aan boord was zeer behoorlijk (bordjes gingen schoon leeg….), er kon hier en daar wat weggedut worden en de films die gedraaid werden hadden we nog niet eerder gezien.
Dag 2
Op het vliegveld van Bangkok werden we opgewacht door Noi, de broer van Nok, met vrouw en kind.
Zij woonden in Pattaya en waren vanaf 2 uur ’s-ochtends al onderweg…. Het was wat passen en meten in het busje, maar als er 30 kindjes in kunnen dan kunnen er zeker toch 6 volwassenen en 3 kinderen in met bagage. De reis ging daarna nog zo’n 3 uur verder naar het zuiden: 120 op een weg waar je bij ons nooit harder dan 80 zou mogen rijden. De inhaalmanoeuvres waren van dien aard dat we Noi al snel de bijnaam Cowboy gaven. Uiteindelijk zijn we zonder problemen in Hua Hin aangekomen. Veel zag er natuurlijk in eerste instantie hetzelfde uit als 4 jaar geleden. De ontvangst was behoorlijk emotioneel (zeker omdat Elise de afgelopen weken nogal wat pijnlijke ervaringen met een onsteking in haar arm gehad heeft).
De eerste dag in Hua-Hin hebben we rustig verbracht. Gerust, beetje gezwommen en ’s-avonds hééééérlijk gegeten bij New Nop Nice. Dit restaurantje ligt op Sadukan Square. Arun is de vrouw van de eigenaar, Kai, en is een zus van Nok. Wij werden daar met open armen ontvangen en, ook al staat het plein inmiddels bekend als ietwat vergane glorie, ik heb naderhand (we zijn nu ik dit schrijf nog 3 keer meer uit eten geweest) nog niet lekkerder gegeten als die eerste avond in Thailand (en nog wel voor niet meer dan 725 Baht = Eur 14,50… voor 6 man!). Wat direct opviel was, dat zeker Laureen veel in de armen werd geknepen en na werd gekeken. Ook Martijn had toch al snel door dat ie bovengemiddeld in de belangstelling stond bij al die Thaaise schoonen die we passeerden.
Dag 3
De nacht van zaterdag op zondag was, in ieder geval voor Elise en mij, ietwat onrustig verlopen. Elise had door de nacht wat last gehad van haar arm, ik was vrij vroeg wakker. Daarom ben ik ’s-ochtends rond 7 uur (1 uur ’s-nachts in Nederland) gaan hardlopen. Eerst wilde ik naar het strand, maar het was vloed en dus geen doorkomen aan. Toen ben ik maar rustig richting het centrum gerend en heb uiteindelijk niet meer dan 2 a 3 km gelopen. Daarna lekker buiten bij het zwembad gedoucht en een paar baantjes gezwommen, heb me weer aangekleed en ben beneden bij de poort wat boodschappen voor het ontbijt gaan doen. Toen ik boven kwam, rond een uur of 9, lag de familie nog in diepe rust…
Rond half 11 zijn we naar opa & oma gegaan op de 7e verdieping; daar kwam Many (partner van José, een stel ook woonachtig in Eindhoven) naar toe om Reiki toe te passen op de schouder van Elise. Deze, zeg maar, handoplegging heeft ongeveer een uur geduurd. In dit uur zijn opa, de kinders en ikzelf naar het sporthotel gegaan; daar heb ik me voor 1 maand voor 500 Baht (EUR 10) lid gemaakt van het sportschooltje.
Zondag hebben we verder ook nog weinig ondernomen: met name aan het zwembad gelegen en ‘s-avonds wederom lekker Thaais uit gegeten bij Bambam, momenteel hét “restaurant”, waar je meestal in de rij moest staan vanwege de drukte.
Dag 4
De dag begon voor mij met een fietstochtje naar de sportschool (3 minuten fietsen), waar ik van 9 – 10 heb gefietst, gerend en aan allerlei apparaten heb mogen trekken en sjorren. Gelukkig waren José en Many er ook; deze uitermate sportieve 60 plus-ers kwamen hier zo goed als dagelijks en sportten dan toch wel zo’n 3 uur op rij…
Na terugkomst zijn we gaan zwemmen in het zwembad. ’S-middags zijn we naar het strand gegaan. Het was nog steeds hoog water, waardoor we alleen met wat klim- en klauterwerk naar het strandtentje waar we naar toe wilden, konden bereiken. We hebben daar geluncht (Elise en ik spring rolls, Martijn & Laureen een omelet met ham, alle 4 drinken en later nog een vruchtenshake voor een schamele 300 baht = Eur 6) en heerlijk in de ligstoelen van de zon genoten en voor het eerst echt aan onze onwinterse bruine huidskleur hebben gewerkt. We hebben wat gevoetbald, (vieze) honden weggejaagd en een beetje gewandeld.
’S-middags rond 4 uur gingen we met opa & oma naar het dorp om jurken en een pak uit te zoeken, die we zouden laten maken in verband met het trouwfeest van Rob & Nok op 25 december. Na ongeveer anderhalf uur winkeltje in, winkeltje uit, over het algemeen net effe te opdringerige verkopers en het afrollen van de nodige rollen stof bleek het ons uiteindelijk 12.600 baht (Eur 252,-) te kosten om 2 volwassen jurken op maat te laten maken, 1 kinderjurk, 1 kostuum, 2 overhemden plus nog wat accessoires. Mijn pak kwam uit op 5.300 baht (Eur 106), natuurlijk wel inclusief op maat gemaakt overhemd en stropdas!
Dag 5
Dinsdag 14 december 2004 heb ik een brommertje gehuurd aan het winkelstraatje naar het strand. 200 Baht, ruim Euro 4 voor een 
hele dag (+ 40 Baht benzine). ’S-ochtends ben ik met Martijn op pad gegaan, ’s-middags met Laureen. Allebei de keren hebben we dezelfde dingen bezichtigd: het olifantendorp, de visvijvers bij een tempel en de apenberg.
Het olifantendorp waren ze 4 jaar geleden, toen we hier voor het eerst geweest zijn, aan het opbouwen. Achter (weer een andere) tempel, in de bushbush, niet echt heel erg bijzonder. Je kon voor 800 Baht per persoon een uurtje rondrijden op de rug van een olifant. Dit hebben we natuurlijk niet gedaan, maar een olifant(je) van 4 jaar uit de hand een trosje bananen voeren (20 Baht = Eur 0,40) is toch wel leuk.
De visvijver was een aantal kilometers buiten Hua-Hin, maar met een 
brommertje dat 80 per uur kan is dat zo gepiept. We hebben een paar emmertjes visvoer gehaald en bij de eerste de beste worp schieten er direct enkele 10-tallen grote, bebaarde vissen uit het water omhoog. Heel aardig gezicht.
De apenberg had van vorige keer nog een indruk achtergelaten: in no-time een grote emmer voer afhandig gemaakt krijgen door een stel (30-tal, gok ik) min of meer aggressieve apen.
De eerste keer, met Martijn, sprongen er direct 5 apen op mijn schouders en moest ik nog aardig mijn best doen de emmer goed vast te houden. De tweede keer waren de apen blijkbaar wat meer verzadigd en deden ze niet eens meer de moeite het eten uit onze handen te trekken. ’S-avonds, schrik niet, hebben we voor 415 Baht (Euro 8,30) met zijn zessen uit gegeten bij de Boat. Met de toetjes hebben we eens gek gedaan, maar daar kwamen we toch ook niet boven de 210 Baht. Prima gegeten!
Dag 6
Martijn is vannacht wat ziek geworden. Hij had last van maagkrampen en kon niet naar het toilet. Had er waarschijnlijk mee te maken dat hij te weinig dronk of toch net het verkeerde schepijs hadden genomen. Overdag zijn we vandaag naar een nationaal park geweest, Kam Roi Yot. Martijn en oma zijn thuisgebleven. Uiteindelijk zijn we met een 10-persoons busje met opa Sjef, Elise, Laureen, Many, José, ikzelf en natuurlijk de chauffeur op pad gegaan. Het idee was om daar met een long-tail boot (een lange, zeg maar gemotoriseerde kano) door de zee om een berg te varen en vanuit daar de grot te bezoeken. De zee was echter te wild waardoor we te voet over de berg moesten lopen. De paden waren heel onregelmatig en er moest behoorlijk geklommen (en gedaald) worden. Na deze klauterpartij hebben een kleinigheid gegeten en gedronken en zijn toen verder gewandeld naar de Phraya Nakhon grot met tempel van of voor (geen idee) koning Ran I (de eerste).
De grot was wonderbaarlijk mooi: aan de bovenzijde was de grot open en kwam er natuurlijk heel veel licht de grot in. Doordat er door de opening natuurlijk ook wel eens regen naar binnen viel, was het ook behoorlijk groen. De Thaaien hadden hier een tempeltje op een heuvel gemaakt. Alles bij elkaar paste er best een behoorlijk groot flatgebouw in de grot. Ik denk dat we heen en terug zeker 
zo’n 2 uur gewandeld en geklauterd hebben naar en van de grot plus dat we er nog eens meer dan een uur over hebben gedaan het pad over de eerste berg te bedwingen.
Woensdagavond hebben we weer bij New Nop Nice gegeten. Op het einde van de avond heeft Laureen nog een schepijsje gehad. Dit lijkt verkeerd te zijn gevallen, want tijdens onze strooptocht over de avondmarkt werd ze niet lekker en moesten we toch overhaast naar huis.
Dag 7
Na Martijn is vannacht ook Laureen ziek geworden. Ze had 39 graden en lag te rillen in bed. We hebben zeker niet overdreven lang in de zon gelegen, het zal eerder een aanpassing aan het tijdelijke nieuwe leventje en wellicht toch wat minder “schoon” eten zijn geweest. Elise en ik hebben er nog geen last van gehad; Martijn en Laureen zijn er waarschijnlijk wat meer gevoelig voor.
Vanwege het zwak en misselijk zijn van de kinderen hebben we vandaag zo goed als niets uitgevoerd. We zijn alleen de kleren gaan passen die we eergisteren hebben besteld. Mijn pak zat prima, alleen het jasje was nog niet helemaal af. De jurken van oma en Elise waren voor een groot deel klaar. Met Laureen gaan we morgen, vrijdag terug om haar (natuurlijk) roze jurk te laten meten en voor Martijn zijn we gaan kijken of er een pak gehuurd kon worden. Dit lijkt heel moeilijk te gaan worden, maar een wit overhemd met stropdas zal Martijn waarschijnlijk wel dragen op de trouwerij.
Dag 8, vrijdag 17 december
Vanochtend hadden Martijn en Laureen nog maar lichte verhoging, net boven de 37 graden. Zelf ben ik vanochtend om kwart over 8 naar de sportschool gerend, heb daar een kwartiertje gefietst en heb wat buikoefeningen gedaan en ben weer teruggerend. Ik was om half 10 weer terug. Even douchen aan het zwembad, paar baantjes zwemmen, weer douchen en daarna ontbijten. Het is nu bijna half 12 in de ochtend en het ziet er naar uit dat het weer een rustige dag gaat worden.
Vanmiddag hebben we …… rustig aan gedaan. Martijn en Laureen eten nauwelijks, we proberen ze natuurlijk wel zoveel mogelijk te laten drinken. Omdat ze toch wat levendiger werden zijn we even naar de zee gegaan.
We hebben bij een strandtentje lekker in de schaduw gelegen, Martijn en ik hebben een beetje gevoetbald. Na nog geen uur zijn Laureen en ik weer teruggegaan; Laureen kreeg toch weer last van haar maag. In het appartement heeft ze een DVD van K3 (musical de Biggetjes) gekeken. Een klein uur later kwam Elise ook terug met Martijn. Elise en ik zijn nog even naar het zwembad gegaan, Martijn en Laureen zijn op de kamer gebleven. Voordat we naar de stad gingen zijn we met opa nog naar een appartement op de 10e gaan kijken. Opa en oma hebben namelijk het idee opgevat een appartement te kopen in dit appartementencomplex. Er bestaat een kans dat ze hun huidige appartement kunnen gaan kopen, maar ze zullen hiervoor nog een jaar geduld moeten hebben. Vanochtend kwam de beheerster ietwat stiekempjes (want er zijn veel geïnteresseerden voor het kopen van een appartement) naar opa dat er op de 10e een te koop was komen staan. Aardig appartement: net helemaal opgeknapt, veel beige en lichtgroen, op exact dezelfde plek waar ze nu zitten, maar dan 3 verdiepingen hoger. Een dergelijk appartement zal rond de Eur 50.000 kosten, toch een factor 3 tot 4 minder dan in Nederland. De run op appartementen in Thailand is verder momenteel zo groot dat er zeker een behoorlijke waardevermeerdering in zit de komende jaren. Een redelijk veilige investering dus. We hebben ’s-avonds voor het eten nog even de kleren gepast bij kleermakerij Elegance. Ik heb voor Eur 90 een extra pak laten maken (natuurlijk wel incl. op maat gemaakt overhemd…J…).
Daarna zijn we gaan eten en wilden we de eerste echte mail weg doen…… USB stick vergeten……
Dagen 9 en 10, zaterdag 18 en zondag 19 december
Het was een letterlijk veelbewogen weekend. Zaterdagochtend zijn we om 9 uur vertrokken in het busje van Sam (waar we woensdag ook mee naar de grot zijn geweest). We zijn een weekendje naar Bangkok geweest. We hebben onze intrek genomen in hotel Suan Dusit Palace, een hotel gerund door studenten. Heel net en …… niet duur: 800 Baht (Eur 16) p.p.p.n. Martijn en Laureen zijn nog steeds niet 100%. We zijn eerst, rond 2 uur, naar dé markt (de weekendmarkt) van Bangkok geweest: 9.000 standjes met 200.000 bezoekers (99,9% Thaaien). Heel, heel, heeeeeel veel…… dingetjes. Laureen werd na een half uurtje al wat minder, dus ben ik met haar naar het hotel gegaan. Elise en de rest zijn verdergegaan. Zij kwamen om half zeven terug met tassen vol spulletjes; bij voorbeeld hele mooie Diesel sportschoenen voor 180 Baht (minder dan Eur 4). ’S-avonds zijn we naar een groot warenhuis (het MBK) gegaan. Winkeltjes van 6 vierkante meter tot normale omvang, verspreid over 6 of wat verdiepingen. De gebouw was daarnaast een paar 100 meter lang, waardoor het geheel weer heel indrukwekkend was. Wij hebben gegeten bij de Mac en waren ’s-avonds rond half elf weer terug in het hotel.
Op zondagochtend zijn we rond 9 uur gaan eten. Een redelijk normaal Europees ontbijt (kon je krijgen), maar ook rijst met gebakken groenten en soep. We zijn om half elf met de taxi naar de rivier gegaan. Nok moest steeds met taxichauffeurs (we hadden er steeds 2 nodig) onderhandelen; zij kon het snelst duidelijk maken waar we naar toe moesten en kreeg de beste prijs: zonder Nok wilden de chauffeurs meestal de meter niet aanzetten en was je uiteindelijk 2 tot 3 keer meer kwijt dan met meter. Taxiritten waren hoe dan ook belachelijk goedkoop; gemiddeld rond 80 Baht (Eur 1,60) voor 10 minuten tot een kwartier, 5 tot 7 a 8 kilometer.
Bij de rivier aangekomen hebben we een longtailboot gehuurd. We werden 3 uur rondgevaren; over een (door pleziervaart) drukbevaren rivier diverse Klongs (aftakkingen) in. Eerst naar een slangenfarm (dierentuintje met een 
slangenshow): heb voor het eerst een slang om mijn nek gehad! Daarna zijn we teruggevaren naar een tempel(tje) bestaande uit 5 punten van elk 20 meter (of meer?) hoog en opgebouwd uit grote hoeveelheden schoteltjes. We hebben daar aan het water gelunchd (nasi, soep) en zijn met het pontje naar de overkant gegaan. Daar hebben we langs het koninklijk paleis gelopen (er niet in geweest, te weinig fut en tijd), hebben nog wat standjes langs de kant van de weg (dekens op de grond) bekeken en zijn weer met de taxi naar de MBK gegaan. Laureen en Nok moesten nog schoenen hebben, voor Laureen moesten we nog een jurkje hebben en we moesten nog eten voordat we om 7 uur opgehaald zouden worden. De reis terug duurde iets langer dan de bedoeling (Sam kon de weg slecht Bangkok uit vinden), maar ook nu waren we rond half elf bij CondoChain.
Dag 11, maandag 20 december
Ik denk dat we rond half 9 opstonden. Geen sporten noch sportiviteiten vandaag; de afgelopen dagen hebben we even voldoende beweging gehad. Ik heb vanochtend even wat boodschappen gedaan, we hebben ontbeten en zijn daarna naar opa & oma gegaan. Daarna zijn we op de fiets naar het dorp gegaan. We moesten op zoek naar een winkel waar ze onze videocamera konden maken. Deze had gisteren, toen Elise uit de boot stapte, een klap gekregen zonder dat ze dit had gemerkt. Een winkel moest hier de camera toch kunnen repareren…… nee dus. Het zou toch 2 weken duren voordat we hem terug hadden en hij moest naar Bangkok verzonden worden. Hadden we weinig aan voor komende zaterdag. Onverrichter zake zijn we dus weer teruggegaan. We zijn nog even naar de winkeltjes langs het pad naar het strand geweest en we hebben weer wat kleren (t-shirt, rokjes, bikini) gekocht. Nu (half 6 ’s-avonds) is Elise kerstversiering aan het ophangen.’S-avonds hebben we in een onooglijk Thaais zaakje gegeten…… maar wel heerlijk gegeten. De kinderen zijn weer 100%, alleen Martijn kan jammer genoeg nog niet echt van het Thaaise eten genieten. Na het avondeten zijn we weer over de avondmarkt gelopen en weer eens wat t-shirts en kadootjes gekocht. We hebben het er al over gehad dat we toch maar eens moeten proefpakken om op het laatste moment niet voor vreemde verrassingen te komen staan……
Dag 12, dinsdag 21 december
We hebben vandaag op het strand gelegen. Vanuit Condochain 100 meter naar het strand gelopen, nog eens 300 meter naar rechts. We hebben daar een groot deel van de dag doorgebracht. De zee was, in tegenstelling tot de afgelopen anderhalve week, heel erg rustig, heel vlak, en er was weinig wind. Het werd dus behoorlijk warm. We hebben gegeten, gedronken, wat gebald, weinig bijzonders…… voor iemand die hier op vakantie is.
‘S-avonds zijn we naar een marktje verderop in Hua-Hin gegaan. Dit is geloof ik de 4e verschillende markt waar we zijn geweest in een dorp/stadje niet groter dan Valkenswaard, waarbij een aantal markten ook nog eens meerdaags zijn of zelfs élke avond weer worden opgebouwd. Deze markt was eigenlijk (nog) voor de Thaaien zelf. Je zag wel wat Westerlingen rondlopen, maar zij waren op 2 handen te tellen.
Dag 13, woensdag 22 december
Vanochtend hebben we om 8 uur Rob & Nok uitgezwaaid. Omdat er nog het 1 en ander voor te bereiden was zijn zij 2 dagen voor ons afgereisd. Vandaag zijn we met de Thaaise bus naar Suan Son Beach gegaan, een strandje dat een kleine 10 kilometer ten Zuiden van Hua-Hin ligt. Het strandje wordt nauwelijks bezocht. Ik denk dat er vandaag zo’n 50 man waren (op een strand van een paar kilometer lang niet al te veel). We zijn naar het Suan Son hotel gegaan en hebben daar met ons vieren heerlijk de hele dag aan het zwembad gelegen. Een stuk of 10 Thaaien waren bezig met schoonmaken, bediening, maar voornamelijk kletsen met elkaar. We hebben in of bij dat luxe hotel geen enkele andere bezoeker gezien. En toch was alles heel netjes en zuiver, hebben we prima gegeten (ietsje duurder dan in het dorp, maar 250 Baht is nog steeds niet duur) en was het water goed schoon en helder.
Op het einde van de middag hebben we even in een bushokje gewacht. Na 15 minuten zijn we maar, met een ander stel, in een taxi gestapt en hebben we ons bij Condochain af laten zetten. ’S-avonds zijn we bij Nop Nice gaan eten en hebben we (voor de verandering zonder iets te kopen) weer over de markt gelopen.
Dag 14, donderdag 23 december
Vanochtend enige onenigheid over wat te doen: hoe verwend kan een mens raken in 2 weken…… ? Elise wilde de zon in, naar zee, ik wilde liever een beetje aciviteit; bruin worden we toch wel, dacht ik zo. Ik ben eerst met Martijn op de taxibrommer naar het centrum gegaan en heb daar een brommertje gehuurd. Er was geen plan gemaakt, maar we gingen uiteindelijk naar Cha-Am. Toch een hele rit, 25 kilometer op zo’n apparaat. Maar ja, als er niks te doen was, dan konden we altijd nog naar de dierentuin…… nee dus. Aan heel Cha-Am was niks aan, en een dierentuin…… zoo, animals, etcetera, etcetera, het zei de Cha-Am’ers he-le-maal niets. Effe gegeten, daarna, met de brommert weer teruggeracet (want het gaat toch ook al lekker hard, zo’n brommer tegenwoordig). Ik ben met Martijn naar het strand gegaan en heb daar Laureen opgehaald, Martijn moest immers ook nog zijn échte dosis zon voor de dag hebben. Met Laureen ben ik naar de olifanten (net als vorige week), naar het villadorp een paar kilometer buiten het centrum geweest (de man van de airco’s had daar een huisje gekocht voor Baht 4 mljn = Eur 80.000) en tenslotte naar het station met golfplaats daarachter. Rond een uur of 5 waren we weer thuis.
Dag 15, vrijdag 24 december
Vanochtend zijn we om half negen opgestaan. De kinderen iets later, want het was gisteravond weer over elven! Om 10 uur stond het VW busje voor Condochain, inclusief de moeder van Kai (eigenaar van New Nop Nice, het restaurantje waar we inmiddels al 4 keer hebben gegeten). Niet veel later dan klokslag 10 uur reden we weg met zijn achten (Many en José gingen ook mee). Na 2 korte tussenstops waren we rond 2 uur bij het huis van de moeder van Nok. Het was daar helemaal versierd en er stonden 4 behoorlijk grote tenten. Ook binnen was het al bijna helemaal op orde. 
Daarnaast waren ze bezig een (niet misselijk) podium op te bouwen en stond er een kleine 8 vierkante meter luidsprekers!! Er zaten al 15 tot 20 kennissen en familieleden eten te koken en gezellig te keuvelen. Wij konden gewoon aanschuiven en kregen (natuurlijk) ook eten. Wat zwaar op de maag lag de whiskey met water en ijs. We kwamen rond die tijd niet veel verder dan 1 glas dat steeds meer met water werd aangelengd. Terwijl wij zaten te eten waren Rob en Nok nog even naar de kapper. Wij hingen hier en daar wat blaadjes op (Rob & Nok get married!). Toen Rob en Nok terugkwamen zijn oma, Elise, Laureen en Rob en Nok vrij snel weer naar de bruidswinkel gegaan. Daar moest Laureen haar jurk 
nog op maat worden gemaakt. Ook zijn opa, Martijn en ikzelf niet veel later naar het hotel gegaan. Het Khum Suphan hotel lag midden in Suphan Buri. We logeren 3 nachten op de 6e verdieping. Het is ingericht volgens de beste Kersttradities (natuurlijk met de nodige kerstbomen en flikkerende lichtjes) maar haalt het niet bij de Kerstsfeer in Nederland……J.
Na een snelle douche zijn we weer terug naar Nok haar ouderlijk huis gegaan. Omdat we zaterdagochtend om 5 uur (!!!) op moesten hadden we eigenlijk gepland om in of bij het hotel te blijven, maar hier hadden we achteraf geen spijt van! Het werd nog heeeel gezellig: opa heeft de nodige meters op de dansvloer gemaakt tot grote hilariteit van de Thaaise mensen, die zelf continu aan het karaoken waren. Zeer vermakelijk. Martijn en Laureen hadden (steeds meer) aanspraak met de Thaaise broertjes New, Nop & Nice, de beide moeders van bruid en bruidegom konden het goed vinden met elkaar en toen het rond half negen toch tijd was om afscheid te nemen hadden tenminste een aantal Thaaien “hem toch aardig hangen”.
Een hele leuke start van een feestelijk weekend!
Dag 16, zaterdag 25 december
Vandaag is dé dag! Om 5 uur in de ochtend (vrijdagavond 11 uur in Nederland) ging de wekker. Effe douchen om wakker te worden, nette pak aan en net voor zessen beneden verzamelen in de hal van het hotel. Het busje stond klaar en bracht ons in 10 minuten, in het donker, naar het huis van de moeder van Nok.
Het licht van de tl-buizen (steeds 3 hoog gestapeld) kwam ons al van verre tegemoet.
Rob en Nok kwamen rond 7 uur. Direct achter hun kwam een busje met 8 
monnikken (de 9e had zich waarschijnlijk verslapen en kwam een half uur later). De hele ceremonie duurde eerst 1,5 a 2 uur. Er was een soort gebedsruimte ingericht voor in het huis van de moeder van Nok. De moeder van Nok ging eerst bij het tempeltje achter het huis een offer brengen, daarna gingen Rob en Nok ook een offer brengen. Rob en Nok gingen naar binnen en zaten voor de monnikken. Er werd veel (en ook veel van hetzelfde) gepreveld. Op het einde van het eerste deel kregen de monnikken eten voorgeschoteld en konden we zelf met zijn allen (moet rond een uur of negen geweest zijn) ook wat eten. Rob en Nok hadden hiervoor de vorige avond nog wat Westerse ontbijtzaken gekocht. Na deze eetpauze zijn we nog een klein uurtje met de monnikken doorgegaan. De monnikken verdwenen net zo snel als dat ze gearriveerd waren. Er moesten toen nog wel de nodige plichtplegingen gedaan worden. Rob en Nok moesten binnen op een snel ingericht knielbankje plaatsnemen en moesten door ouders letterlijk aan elkaar verbonden worden door een touwtje dat op hun hoofden werd gelegd. Door water over hun handen te gieten konden ze ook nog geluk gewenst worden. Nok mocht zich daarna terugtrekken in de slaapruimte van haar moeder, de rest van familie en aanverwanten moest naar het huis van de overburen. Daar werden een aantal meisjes in een roze sluier gehuld en moesten zij, met opa en Laureen voorop, in een stoet met grote schalen met snoep, vis, vlees, water, bier, enzovoort, enzovoort weer teruglopen naar het huis van Nok. Opa moest onderweg een aantal envelloppes met geld afgeven na de nodige “onderhandelingen”. Natuurlijk ging dit met de nodige hilariteit gepaard! Uiteindelijk werden er de nodige familiefotoos gemaakt en konden we naar buiten. Daar stonden drie grote
tenten met daaronder een kleine 200 familieleden en buurtgenoten, die lekker aan het eten en drinken waren. De whiskey vloeide rijkelijk! Voor de tenten stond een groot podium waar diverse mensen optraden. Achteraf bleek dit een band te zijn die in ruil voor de promotie van hun nieuwe cd op het radiostation waar Jupin (Joepien, zus van Nok) werkte, een heel aardig optreden kwamen geven, met danseressen en al. Tussen de optredens door moesten er diverse mensen het podium opkomen; zij werden bedankt en met een bloemetje behangen. Daarnaast moesten we met de Hollandse familie nog een optreden verzorgen. Op de melodie van “De uil zat in de olmen” had opa een lied gemaakt, deels in het Nederlands, maar ook grote delen in het Thaais. De mensen vonden het prachtig! Tot slot gingen Rob en Nok nog alle tafels langs om envelloppen-met-inhoud op te halen. Daarna waren de festiviteiten eigenlijk zo goed als afgelopen. Het zal rond 3 uur zijn geweest en de mensen gingen langzaamaan naar huis en het spul werd in sneltreinvaart afgebroken. Wij gingen bij de ingang van het huis zitten om na te praten, te eten (Thaaien eten de hele dag door) en een beetje bij te komen. Opa en oma kregen ook nog dankjewel-kadootjes van Rob en Nok. Eigenlijk was de dag pas voor de helft voorbij en we hadden al zoveel indrukken achter de rug! Omdat we op het einde van de middag nog weg zouden gaan voor een heuse
Dag 1
De vakantie begon met een vervelend incidentje op Schiphol. Het bleek dat wij met 6 personen 15 kg te veel aan bagage hadden (buiten hetgeen uit coulance sowieso toe zou worden gestaan). Natuurlijk konden we dit overgewicht bijkopen, maar Eva Air vond het nodig hier een slordige EUR 685,- voor te vragen, ietsje teveel van het goede…. Nu hadden mijn tante Hilde, Pim en Paulien (hun buurvrouw) onze auto’s op Schiphol opgehaald. Hilde vond het gelukkig geen probleem voor deze 15 kilogram overgewicht nog terug naar Schiphol te komen. We hebben een kleine 15 kilo overgeladen en toen konden we uiteindelijk toch inchecken.
De vliegreis duurde van half 1 ’s-middags (in Nederland) tot iets over vijven ’s-ochtends (in Thailand). Met een tijdverschil van 6 uur komt de vliegtijd uit op ongeveer 10,5 uur. De vliegreis op zich ging goed: het eten aan boord was zeer behoorlijk (bordjes gingen schoon leeg….), er kon hier en daar wat weggedut worden en de films die gedraaid werden hadden we nog niet eerder gezien.
Dag 2
Op het vliegveld van Bangkok werden we opgewacht door Noi, de broer van Nok, met vrouw en kind.
Zij woonden in Pattaya en waren vanaf 2 uur ’s-ochtends al onderweg…. Het was wat passen en meten in het busje, maar als er 30 kindjes in kunnen dan kunnen er zeker toch 6 volwassenen en 3 kinderen in met bagage. De reis ging daarna nog zo’n 3 uur verder naar het zuiden: 120 op een weg waar je bij ons nooit harder dan 80 zou mogen rijden. De inhaalmanoeuvres waren van dien aard dat we Noi al snel de bijnaam Cowboy gaven. Uiteindelijk zijn we zonder problemen in Hua Hin aangekomen. Veel zag er natuurlijk in eerste instantie hetzelfde uit als 4 jaar geleden. De ontvangst was behoorlijk emotioneel (zeker omdat Elise de afgelopen weken nogal wat pijnlijke ervaringen met een onsteking in haar arm gehad heeft).
De eerste dag in Hua-Hin hebben we rustig verbracht. Gerust, beetje gezwommen en ’s-avonds hééééérlijk gegeten bij New Nop Nice. Dit restaurantje ligt op Sadukan Square. Arun is de vrouw van de eigenaar, Kai, en is een zus van Nok. Wij werden daar met open armen ontvangen en, ook al staat het plein inmiddels bekend als ietwat vergane glorie, ik heb naderhand (we zijn nu ik dit schrijf nog 3 keer meer uit eten geweest) nog niet lekkerder gegeten als die eerste avond in Thailand (en nog wel voor niet meer dan 725 Baht = Eur 14,50… voor 6 man!). Wat direct opviel was, dat zeker Laureen veel in de armen werd geknepen en na werd gekeken. Ook Martijn had toch al snel door dat ie bovengemiddeld in de belangstelling stond bij al die Thaaise schoonen die we passeerden.
Dag 3
De nacht van zaterdag op zondag was, in ieder geval voor Elise en mij, ietwat onrustig verlopen. Elise had door de nacht wat last gehad van haar arm, ik was vrij vroeg wakker. Daarom ben ik ’s-ochtends rond 7 uur (1 uur ’s-nachts in Nederland) gaan hardlopen. Eerst wilde ik naar het strand, maar het was vloed en dus geen doorkomen aan. Toen ben ik maar rustig richting het centrum gerend en heb uiteindelijk niet meer dan 2 a 3 km gelopen. Daarna lekker buiten bij het zwembad gedoucht en een paar baantjes gezwommen, heb me weer aangekleed en ben beneden bij de poort wat boodschappen voor het ontbijt gaan doen. Toen ik boven kwam, rond een uur of 9, lag de familie nog in diepe rust…
Rond half 11 zijn we naar opa & oma gegaan op de 7e verdieping; daar kwam Many (partner van José, een stel ook woonachtig in Eindhoven) naar toe om Reiki toe te passen op de schouder van Elise. Deze, zeg maar, handoplegging heeft ongeveer een uur geduurd. In dit uur zijn opa, de kinders en ikzelf naar het sporthotel gegaan; daar heb ik me voor 1 maand voor 500 Baht (EUR 10) lid gemaakt van het sportschooltje.
Zondag hebben we verder ook nog weinig ondernomen: met name aan het zwembad gelegen en ‘s-avonds wederom lekker Thaais uit gegeten bij Bambam, momenteel hét “restaurant”, waar je meestal in de rij moest staan vanwege de drukte.
Dag 4
De dag begon voor mij met een fietstochtje naar de sportschool (3 minuten fietsen), waar ik van 9 – 10 heb gefietst, gerend en aan allerlei apparaten heb mogen trekken en sjorren. Gelukkig waren José en Many er ook; deze uitermate sportieve 60 plus-ers kwamen hier zo goed als dagelijks en sportten dan toch wel zo’n 3 uur op rij…
Na terugkomst zijn we gaan zwemmen in het zwembad. ’S-middags zijn we naar het strand gegaan. Het was nog steeds hoog water, waardoor we alleen met wat klim- en klauterwerk naar het strandtentje waar we naar toe wilden, konden bereiken. We hebben daar geluncht (Elise en ik spring rolls, Martijn & Laureen een omelet met ham, alle 4 drinken en later nog een vruchtenshake voor een schamele 300 baht = Eur 6) en heerlijk in de ligstoelen van de zon genoten en voor het eerst echt aan onze onwinterse bruine huidskleur hebben gewerkt. We hebben wat gevoetbald, (vieze) honden weggejaagd en een beetje gewandeld.
’S-middags rond 4 uur gingen we met opa & oma naar het dorp om jurken en een pak uit te zoeken, die we zouden laten maken in verband met het trouwfeest van Rob & Nok op 25 december. Na ongeveer anderhalf uur winkeltje in, winkeltje uit, over het algemeen net effe te opdringerige verkopers en het afrollen van de nodige rollen stof bleek het ons uiteindelijk 12.600 baht (Eur 252,-) te kosten om 2 volwassen jurken op maat te laten maken, 1 kinderjurk, 1 kostuum, 2 overhemden plus nog wat accessoires. Mijn pak kwam uit op 5.300 baht (Eur 106), natuurlijk wel inclusief op maat gemaakt overhemd en stropdas!
Dag 5
Dinsdag 14 december 2004 heb ik een brommertje gehuurd aan het winkelstraatje naar het strand. 200 Baht, ruim Euro 4 voor een hele dag (+ 40 Baht benzine). ’S-ochtends ben ik met Martijn op pad gegaan, ’s-middags met Laureen. Allebei de keren hebben we dezelfde dingen bezichtigd: het olifantendorp, de visvijvers bij een tempel en de apenberg.
Het olifantendorp waren ze 4 jaar geleden, toen we hier voor het eerst geweest zijn, aan het opbouwen. Achter (weer een andere) tempel, in de bushbush, niet echt heel erg bijzonder. Je kon voor 800 Baht per persoon een uurtje rondrijden op de rug van een olifant. Dit hebben we natuurlijk niet gedaan, maar een olifant(je) van 4 jaar uit de hand een trosje bananen voeren (20 Baht = Eur 0,40) is toch wel leuk.
De visvijver was een aantal kilometers buiten Hua-Hin, maar met een brommertje dat 80 per uur kan is dat zo gepiept. We hebben een paar emmertjes visvoer gehaald en bij de eerste de beste worp schieten er direct enkele 10-tallen grote, bebaarde vissen uit het water omhoog. Heel aardig gezicht.
De apenberg had van vorige keer nog een indruk achtergelaten: in no-time een grote emmer voer afhandig gemaakt krijgen door een stel (30-tal, gok ik) min of meer aggressieve apen.
De eerste keer, met Martijn, sprongen er direct 5 apen op mijn schouders en moest ik nog aardig mijn best doen de emmer goed vast te houden. De tweede keer waren de apen blijkbaar wat meer verzadigd en deden ze niet eens meer de moeite het eten uit onze handen te trekken. ’S-avonds, schrik niet, hebben we voor 415 Baht (Euro 8,30) met zijn zessen uit gegeten bij de Boat. Met de toetjes hebben we eens gek gedaan, maar daar kwamen we toch ook niet boven de 210 Baht. Prima gegeten!
Dag 6
Martijn is vannacht wat ziek geworden. Hij had last van maagkrampen en kon niet naar het toilet. Had er waarschijnlijk mee te maken dat hij te weinig dronk of toch net het verkeerde schepijs hadden genomen. Overdag zijn we vandaag naar een nationaal park geweest, Kam Roi Yot. Martijn en oma zijn thuisgebleven. Uiteindelijk zijn we met een 10-persoons busje met opa Sjef, Elise, Laureen, Many, José, ikzelf en natuurlijk de chauffeur op pad gegaan. Het idee was om daar met een long-tail boot (een lange, zeg maar gemotoriseerde kano) door de zee om een berg te varen en vanuit daar de grot te bezoeken. De zee was echter te wild waardoor we te voet over de berg moesten lopen. De paden waren heel onregelmatig en er moest behoorlijk geklommen (en gedaald) worden. Na deze klauterpartij hebben een kleinigheid gegeten en gedronken en zijn toen verder gewandeld naar de Phraya Nakhon grot met tempel van of voor (geen idee) koning Ran I (de eerste).
De grot was wonderbaarlijk mooi: aan de bovenzijde was de grot open en kwam er natuurlijk heel veel licht de grot in. Doordat er door de opening natuurlijk ook wel eens regen naar binnen viel, was het ook behoorlijk groen. De Thaaien hadden hier een tempeltje op een heuvel gemaakt. Alles bij elkaar paste er best een behoorlijk groot flatgebouw in de grot. Ik denk dat we heen en terug zeker zo’n 2 uur gewandeld en geklauterd hebben naar en van de grot plus dat we er nog eens meer dan een uur over hebben gedaan het pad over de eerste berg te bedwingen.
Woensdagavond hebben we weer bij New Nop Nice gegeten. Op het einde van de avond heeft Laureen nog een schepijsje gehad. Dit lijkt verkeerd te zijn gevallen, want tijdens onze strooptocht over de avondmarkt werd ze niet lekker en moesten we toch overhaast naar huis.
Dag 7
Na Martijn is vannacht ook Laureen ziek geworden. Ze had 39 graden en lag te rillen in bed. We hebben zeker niet overdreven lang in de zon gelegen, het zal eerder een aanpassing aan het tijdelijke nieuwe leventje en wellicht toch wat minder “schoon” eten zijn geweest. Elise en ik hebben er nog geen last van gehad; Martijn en Laureen zijn er waarschijnlijk wat meer gevoelig voor.
Vanwege het zwak en misselijk zijn van de kinderen hebben we vandaag zo goed als niets uitgevoerd. We zijn alleen de kleren gaan passen die we eergisteren hebben besteld. Mijn pak zat prima, alleen het jasje was nog niet helemaal af. De jurken van oma en Elise waren voor een groot deel klaar. Met Laureen gaan we morgen, vrijdag terug om haar (natuurlijk) roze jurk te laten meten en voor Martijn zijn we gaan kijken of er een pak gehuurd kon worden. Dit lijkt heel moeilijk te gaan worden, maar een wit overhemd met stropdas zal Martijn waarschijnlijk wel dragen op de trouwerij.
Dag 8, vrijdag 17 december
Vanochtend hadden Martijn en Laureen nog maar lichte verhoging, net boven de 37 graden. Zelf ben ik vanochtend om kwart over 8 naar de sportschool gerend, heb daar een kwartiertje gefietst en heb wat buikoefeningen gedaan en ben weer teruggerend. Ik was om half 10 weer terug. Even douchen aan het zwembad, paar baantjes zwemmen, weer douchen en daarna ontbijten. Het is nu bijna half 12 in de ochtend en het ziet er naar uit dat het weer een rustige dag gaat worden.
Vanmiddag hebben we …… rustig aan gedaan. Martijn en Laureen eten nauwelijks, we proberen ze natuurlijk wel zoveel mogelijk te laten drinken. Omdat ze toch wat levendiger werden zijn we even naar de zee gegaan. We hebben bij een strandtentje lekker in de schaduw gelegen, Martijn en ik hebben een beetje gevoetbald. Na nog geen uur zijn Laureen en ik weer teruggegaan; Laureen kreeg toch weer last van haar maag. In het appartement heeft ze een DVD van K3 (musical de Biggetjes) gekeken. Een klein uur later kwam Elise ook terug met Martijn. Elise en ik zijn nog even naar het zwembad gegaan, Martijn en Laureen zijn op de kamer gebleven. Voordat we naar de stad gingen zijn we met opa nog naar een appartement op de 10e gaan kijken. Opa en oma hebben namelijk het idee opgevat een appartement te kopen in dit appartementencomplex. Er bestaat een kans dat ze hun huidige appartement kunnen gaan kopen, maar ze zullen hiervoor nog een jaar geduld moeten hebben. Vanochtend kwam de beheerster ietwat stiekempjes (want er zijn veel geïnteresseerden voor het kopen van een appartement) naar opa dat er op de 10e een te koop was komen staan. Aardig appartement: net helemaal opgeknapt, veel beige en lichtgroen, op exact dezelfde plek waar ze nu zitten, maar dan 3 verdiepingen hoger. Een dergelijk appartement zal rond de Eur 50.000 kosten, toch een factor 3 tot 4 minder dan in Nederland. De run op appartementen in Thailand is verder momenteel zo groot dat er zeker een behoorlijke waardevermeerdering in zit de komende jaren. Een redelijk veilige investering dus. We hebben ’s-avonds voor het eten nog even de kleren gepast bij kleermakerij Elegance. Ik heb voor Eur 90 een extra pak laten maken (natuurlijk wel incl. op maat gemaakt overhemd…J…).
Daarna zijn we gaan eten en wilden we de eerste echte mail weg doen…… USB stick vergeten……
Dagen 9 en 10, zaterdag 18 en zondag 19 december
Het was een letterlijk veelbewogen weekend. Zaterdagochtend zijn we om 9 uur vertrokken in het busje van Sam (waar we woensdag ook mee naar de grot zijn geweest). We zijn een weekendje naar Bangkok geweest. We hebben onze intrek genomen in hotel Suan Dusit Palace, een hotel gerund door studenten. Heel net en …… niet duur: 800 Baht (Eur 16) p.p.p.n. Martijn en Laureen zijn nog steeds niet 100%. We zijn eerst, rond 2 uur, naar dé markt (de weekendmarkt) van Bangkok geweest: 9.000 standjes met 200.000 bezoekers (99,9% Thaaien). Heel, heel, heeeeeel veel…… dingetjes. Laureen werd na een half uurtje al wat minder, dus ben ik met haar naar het hotel gegaan. Elise en de rest zijn verdergegaan. Zij kwamen om half zeven terug met tassen vol spulletjes; bij voorbeeld hele mooie Diesel sportschoenen voor 180 Baht (minder dan Eur 4). ’S-avonds zijn we naar een groot warenhuis (het MBK) gegaan. Winkeltjes van 6 vierkante meter tot normale omvang, verspreid over 6 of wat verdiepingen. De gebouw was daarnaast een paar 100 meter lang, waardoor het geheel weer heel indrukwekkend was. Wij hebben gegeten bij de Mac en waren ’s-avonds rond half elf weer terug in het hotel.
Op zondagochtend zijn we rond 9 uur gaan eten. Een redelijk normaal Europees ontbijt (kon je krijgen), maar ook rijst met gebakken groenten en soep. We zijn om half elf met de taxi naar de rivier gegaan. Nok moest steeds met taxichauffeurs (we hadden er steeds 2 nodig) onderhandelen; zij kon het snelst duidelijk maken waar we naar toe moesten en kreeg de beste prijs: zonder Nok wilden de chauffeurs meestal de meter niet aanzetten en was je uiteindelijk 2 tot 3 keer meer kwijt dan met meter. Taxiritten waren hoe dan ook belachelijk goedkoop; gemiddeld rond 80 Baht (Eur 1,60) voor 10 minuten tot een kwartier, 5 tot 7 a 8 kilometer.
Bij de rivier aangekomen hebben we een longtailboot gehuurd. We werden 3 uur rondgevaren; over een (door pleziervaart) drukbevaren rivier diverse Klongs (aftakkingen) in. Eerst naar een slangenfarm (dierentuintje met een slangenshow): heb voor het eerst een slang om mijn nek gehad! Daarna zijn we teruggevaren naar een tempel(tje) bestaande uit 5 punten van elk 20 meter (of meer?) hoog en opgebouwd uit grote hoeveelheden schoteltjes. We hebben daar aan het water gelunchd (nasi, soep) en zijn met het pontje naar de overkant gegaan. Daar hebben we langs het koninklijk paleis gelopen (er niet in geweest, te weinig fut en tijd), hebben nog wat standjes langs de kant van de weg (dekens op de grond) bekeken en zijn weer met de taxi naar de MBK gegaan. Laureen en Nok moesten nog schoenen hebben, voor Laureen moesten we nog een jurkje hebben en we moesten nog eten voordat we om 7 uur opgehaald zouden worden. De reis terug duurde iets langer dan de bedoeling (Sam kon de weg slecht Bangkok uit vinden), maar ook nu waren we rond half elf bij CondoChain.
Dag 11, maandag 20 december
Ik denk dat we rond half 9 opstonden. Geen sporten noch sportiviteiten vandaag; de afgelopen dagen hebben we even voldoende beweging gehad. Ik heb vanochtend even wat boodschappen gedaan, we hebben ontbeten en zijn daarna naar opa & oma gegaan. Daarna zijn we op de fiets naar het dorp gegaan. We moesten op zoek naar een winkel waar ze onze videocamera konden maken. Deze had gisteren, toen Elise uit de boot stapte, een klap gekregen zonder dat ze dit had gemerkt. Een winkel moest hier de camera toch kunnen repareren…… nee dus. Het zou toch 2 weken duren voordat we hem terug hadden en hij moest naar Bangkok verzonden worden. Hadden we weinig aan voor komende zaterdag. Onverrichter zake zijn we dus weer teruggegaan. We zijn nog even naar de winkeltjes langs het pad naar het strand geweest en we hebben weer wat kleren (t-shirt, rokjes, bikini) gekocht. Nu (half 6 ’s-avonds) is Elise kerstversiering aan het ophangen.’S-avonds hebben we in een onooglijk Thaais zaakje gegeten…… maar wel heerlijk gegeten. De kinderen zijn weer 100%, alleen Martijn kan jammer genoeg nog niet echt van het Thaaise eten genieten. Na het avondeten zijn we weer over de avondmarkt gelopen en weer eens wat t-shirts en kadootjes gekocht. We hebben het er al over gehad dat we toch maar eens moeten proefpakken om op het laatste moment niet voor vreemde verrassingen te komen staan……
Dag 12, dinsdag 21 december
We hebben vandaag op het strand gelegen. Vanuit Condochain 100 meter naar het strand gelopen, nog eens 300 meter naar rechts. We hebben daar een groot deel van de dag doorgebracht. De zee was, in tegenstelling tot de afgelopen anderhalve week, heel erg rustig, heel vlak, en er was weinig wind. Het werd dus behoorlijk warm. We hebben gegeten, gedronken, wat gebald, weinig bijzonders…… voor iemand die hier op vakantie is.
‘S-avonds zijn we naar een marktje verderop in Hua-Hin gegaan. Dit is geloof ik de 4e verschillende markt waar we zijn geweest in een dorp/stadje niet groter dan Valkenswaard, waarbij een aantal markten ook nog eens meerdaags zijn of zelfs élke avond weer worden opgebouwd. Deze markt was eigenlijk (nog) voor de Thaaien zelf. Je zag wel wat Westerlingen rondlopen, maar zij waren op 2 handen te tellen.
Dag 13, woensdag 22 december
Vanochtend hebben we om 8 uur Rob & Nok uitgezwaaid. Omdat er nog het 1 en ander voor te bereiden was zijn zij 2 dagen voor ons afgereisd. Vandaag zijn we met de Thaaise bus naar Suan Son Beach gegaan, een strandje dat een kleine 10 kilometer ten Zuiden van Hua-Hin ligt. Het strandje wordt nauwelijks bezocht. Ik denk dat er vandaag zo’n 50 man waren (op een strand van een paar kilometer lang niet al te veel). We zijn naar het Suan Son hotel gegaan en hebben daar met ons vieren heerlijk de hele dag aan het zwembad gelegen. Een stuk of 10 Thaaien waren bezig met schoonmaken, bediening, maar voornamelijk kletsen met elkaar. We hebben in of bij dat luxe hotel geen enkele andere bezoeker gezien. En toch was alles heel netjes en zuiver, hebben we prima gegeten (ietsje duurder dan in het dorp, maar 250 Baht is nog steeds niet duur) en was het water goed schoon en helder.
Op het einde van de middag hebben we even in een bushokje gewacht. Na 15 minuten zijn we maar, met een ander stel, in een taxi gestapt en hebben we ons bij Condochain af laten zetten. ’S-avonds zijn we bij Nop Nice gaan eten en hebben we (voor de verandering zonder iets te kopen) weer over de markt gelopen.
Dag 14, donderdag 23 december
Vanochtend enige onenigheid over wat te doen: hoe verwend kan een mens raken in 2 weken…… ? Elise wilde de zon in, naar zee, ik wilde liever een beetje aciviteit; bruin worden we toch wel, dacht ik zo. Ik ben eerst met Martijn op de taxibrommer naar het centrum gegaan en heb daar een brommertje gehuurd. Er was geen plan gemaakt, maar we gingen uiteindelijk naar Cha-Am. Toch een hele rit, 25 kilometer op zo’n apparaat. Maar ja, als er niks te doen was, dan konden we altijd nog naar de dierentuin…… nee dus. Aan heel Cha-Am was niks aan, en een dierentuin…… zoo, animals, etcetera, etcetera, het zei de Cha-Am’ers he-le-maal niets. Effe gegeten, daarna, met de brommert weer teruggeracet (want het gaat toch ook al lekker hard, zo’n brommer tegenwoordig). Ik ben met Martijn naar het strand gegaan en heb daar Laureen opgehaald, Martijn moest immers ook nog zijn échte dosis zon voor de dag hebben. Met Laureen ben ik naar de olifanten (net als vorige week), naar het villadorp een paar kilometer buiten het centrum geweest (de man van de airco’s had daar een huisje gekocht voor Baht 4 mljn = Eur 80.000) en tenslotte naar het station met golfplaats daarachter. Rond een uur of 5 waren we weer thuis.
Dag 15, vrijdag 24 december
Vanochtend zijn we om half negen opgestaan. De kinderen iets later, want het was gisteravond weer over elven! Om 10 uur stond het VW busje voor Condochain, inclusief de moeder van Kai (eigenaar van New Nop Nice, het restaurantje waar we inmiddels al 4 keer hebben gegeten). Niet veel later dan klokslag 10 uur reden we weg met zijn achten (Many en José gingen ook mee). Na 2 korte tussenstops waren we rond 2 uur bij het huis van de moeder van Nok. Het was daar helemaal versierd en er stonden 4 behoorlijk grote tenten. Ook binnen was het al bijna helemaal op orde. Daarnaast waren ze bezig een (niet misselijk) podium op te bouwen en stond er een kleine 8 vierkante meter luidsprekers!! Er zaten al 15 tot 20 kennissen en familieleden eten te koken en gezellig te keuvelen. Wij konden gewoon aanschuiven en kregen (natuurlijk) ook eten. Wat zwaar op de maag lag de whiskey met water en ijs. We kwamen rond die tijd niet veel verder dan 1 glas dat steeds meer met water werd aangelengd. Terwijl wij zaten te eten waren Rob en Nok nog even naar de kapper. Wij hingen hier en daar wat blaadjes op (Rob & Nok get married!). Toen Rob en Nok terugkwamen zijn oma, Elise, Laureen en Rob en Nok vrij snel weer naar de bruidswinkel gegaan. Daar moest Laureen haar jurk nog op maat worden gemaakt. Ook zijn opa, Martijn en ikzelf niet veel later naar het hotel gegaan. Het Khum Suphan hotel lag midden in Suphan Buri. We logeren 3 nachten op de 6e verdieping. Het is ingericht volgens de beste Kersttradities (natuurlijk met de nodige kerstbomen en flikkerende lichtjes) maar haalt het niet bij de Kerstsfeer in Nederland……J.
Na een snelle douche zijn we weer terug naar Nok haar ouderlijk huis gegaan. Omdat we zaterdagochtend om 5 uur (!!!) op moesten hadden we eigenlijk gepland om in of bij het hotel te blijven, maar hier hadden we achteraf geen spijt van! Het werd nog heeeel gezellig: opa heeft de nodige meters op de dansvloer gemaakt tot grote hilariteit van de Thaaise mensen, die zelf continu aan het karaoken waren. Zeer vermakelijk. Martijn en Laureen hadden (steeds meer) aanspraak met de Thaaise broertjes New, Nop & Nice, de beide moeders van bruid en bruidegom konden het goed vinden met elkaar en toen het rond half negen toch tijd was om afscheid te nemen hadden tenminste een aantal Thaaien “hem toch aardig hangen”.
Een hele leuke start van een feestelijk weekend!
Dag 16, zaterdag 25 december
Vandaag is dé dag! Om 5 uur in de ochtend (vrijdagavond 11 uur in Nederland) ging de wekker. Effe douchen om wakker te worden, nette pak aan en net voor zessen beneden verzamelen in de hal van het hotel. Het busje stond klaar en bracht ons in 10 minuten, in het donker, naar het huis van de moeder van Nok.
Het licht van de tl-buizen (steeds 3 hoog gestapeld) kwam ons al van verre tegemoet.
Rob en Nok kwamen rond 7 uur. Direct achter hun kwam een busje met 8 monnikken (de 9e had zich waarschijnlijk verslapen en kwam een half uur later). De hele ceremonie duurde eerst 1,5 a 2 uur. Er was een soort gebedsruimte ingericht voor in het huis van de moeder van Nok. De moeder van Nok ging eerst bij het tempeltje achter het huis een offer brengen, daarna gingen Rob en Nok ook een offer brengen. Rob en Nok gingen naar binnen en zaten voor de monnikken. Er werd veel (en ook veel van hetzelfde) gepreveld. Op het einde van het eerste deel kregen de monnikken eten voorgeschoteld en konden we zelf met zijn allen (moet rond een uur of negen geweest zijn) ook wat eten. Rob en Nok hadden hiervoor de vorige avond nog wat Westerse ontbijtzaken gekocht. Na deze eetpauze zijn we nog een klein uurtje met de monnikken doorgegaan. De monnikken verdwenen net zo snel als dat ze gearriveerd waren. Er moesten toen nog wel de nodige plichtplegingen gedaan worden. Rob en Nok moesten binnen op een snel ingericht knielbankje plaatsnemen en moesten door ouders letterlijk aan elkaar verbonden worden door een touwtje dat op hun hoofden werd gelegd. Door water over hun handen te gieten konden ze ook nog geluk gewenst worden. Nok mocht zich daarna terugtrekken in de slaapruimte van haar moeder, de rest van familie en aanverwanten moest naar het huis van de overburen. Daar werden een aantal meisjes in een roze sluier gehuld en moesten zij, met opa en Laureen voorop, in een stoet met grote schalen met snoep, vis, vlees, water, bier, enzovoort, enzovoort weer teruglopen naar het huis van Nok. Opa moest onderweg een aantal envelloppes met geld afgeven na de nodige “onderhandelingen”. Natuurlijk ging dit met de nodige hilariteit gepaard! Uiteindelijk werden er de nodige familiefotoos gemaakt en konden we naar buiten. Daar stonden drie grote tenten met daaronder een kleine 200 familieleden en buurtgenoten, die lekker aan het eten en drinken waren. De whiskey vloeide rijkelijk! Voor de tenten stond een groot podium waar diverse mensen optraden. Achteraf bleek dit een band te zijn die in ruil voor de promotie van hun nieuwe cd op het radiostation waar Jupin (Joepien, zus van Nok) werkte, een heel aardig optreden kwamen geven, met danseressen en al. Tussen de optredens door moesten er diverse mensen het podium opkomen; zij werden bedankt en met een bloemetje behangen. Daarnaast moesten we met de Hollandse familie nog een optreden verzorgen. Op de melodie van “De uil zat in de olmen” had opa een lied gemaakt, deels in het Nederlands, maar ook grote delen in het Thaais. De mensen vonden het prachtig! Tot slot gingen Rob en Nok nog alle tafels langs om envelloppen-met-inhoud op te halen. Daarna waren de festiviteiten eigenlijk zo goed als afgelopen. Het zal rond 3 uur zijn geweest en de mensen gingen langzaamaan naar huis en het spul werd in sneltreinvaart afgebroken. Wij gingen bij de ingang van het huis zitten om na te praten, te eten (Thaaien eten de hele dag door) en een beetje bij te komen. Opa en oma kregen ook nog dankjewel-kadootjes van Rob en Nok. Eigenlijk was de dag pas voor de helft voorbij en we hadden al zoveel indrukken achter de rug! Omdat we op het einde van de middag nog weg zouden gaan voor een heuse bruidsreportage heb ik me door de chauffeur samen met de kinderen naar het hotel laten brengen om de batterijen van mijn fototoestel op te laden en Martijn en Laureen (die nog steeds de nodige aandacht trokken) konden even uitrusten.
Toen we daarna terugkwamen bij de familie hebben we ons klaargemaakt om Suphan Buri weer in te gaan. Rob had een auto gehuurd, we zaten zo in de stad. Onvoorbereid een plek uitzoeken viel niet mee. Een hoop stenen hanen op een pleintje…. We hebben een paar fotoos gemaakt, maar dat was het toch niet. Uiteindelijk zijn we in een park beland: heel veel mooie plekjes! Hieronder zie je een paar van de fotoos die we gemaakt hebben.
’S-avonds hebben we nog bij Nok thuis gegeten en ook nog ge-karaoked… en het werd nog heeeel gezellig!!! Omdat de dag echter zo heel vroeg begonnen was, en het grote feest toch al vrij vroeg was afgelopen hebben we het niet heel erg laat gemaakt. Het hotel had, in opdracht van opa, de kamer nog heel leuk versierd. ‘S-avonds gingen om half elf de lichtjes uit.
Dag 17, zondag 26 december
Zondag, de morning after…, zijn we gaan ontbijten in het hotel. Na het ontbijt zijn we, we zijn tenslotte op vakantie, om 11 uur naar Ayutthaya gegaan. Ayutthaya is de oude hoofdstad van Thailand. In de glorietijd was het groter dan Londen en Parijs. Nu was het, door toedoen van de Birmanen, niet meer dan een vervallen geheel van tempels (naast vervallen ook mooie nieuwe tempels) en olifanten als toeristische trekpleister.
We hebben olifant gereden. Ik kon me niet herinneren van de vorige keer in Thailand dat je zo gigantische heen en weer werd geschud. 20 Minuten was echt (ik wil bijna zeggen) meer dan genoeg. De olifanten (minstens 20 in totaal) werden op de plaats waar wij waren, Phra Mongkhon Bophit, ook afgericht. De kleinste was geloof ik 3 jaar. Ze werden vrij hardhandig afgericht. Ze kregen behoorlijk wat slaag.
Aan het einde van de middag moesten we er voor zorgen dat we weer op tijd thuis waren. In het hotel aangekomen kregen we vanuit Eindhoven verontruste berichten dat ze op het journaal verslagen gezien hadden over grote aardbevingen en vloedgolven die in de buurt van Thailand aardig hadden huisgehouden. We konden iedereen geruststellen: de problemen deden zich voor in het Zuiden van Thailand en ook nog eens aan de Westkust. Wij zaten op dat moment ten Noorden van Bangkok, misschien wel 1000 km van het rampgebied af. We hadden niets gemerkt: uiteindelijk waren er natuurlijk wel verschrikkelijke dingen gebeurd en werden er op het nieuws een hoop vreselijke dingen getoond.
De familie van Nok kwam bij ons eten (we gingen naar een restaurant). Nok haar moeder, Nok haar zus (Jupin), Jupin’s man Sujet (Suusjet) en hun dochter Kwaan. Ook Many en José waren van de partij. We hebben many en José in het weekend als een heel geinteresseerd, gevoelig en meelevend stel leren kennen. Heel praatzaam en absoluut leuk om er bij te hebben. Het eten ’s-avonds verliep een beetje rommelig, mede ook vanwege het taalprobleem wat er toch met de meeste Thaaien wel is.
Ook vanavond lagen we er niet al te laat in!
Dag 18, maandag 27 december
‘S-ochtends hebben we weer in het hotel ontbeten. In tegestelling tot de eerste dag hebben we warme eitjes gegeten (je moet het de juiste mensen weten te vragen) en bleek er ook drinkbare koffie te zijn (de geserveerde koffie aanlengen met heet water…). We waren om 10 uur helemaal bepakt en gezakt en stonden klaar om de terugreis aan te gaan. We zouden nog een tweetal min of meer trekpleisters aandoen onderweg: een begraafplaats, Wat Pai Wong Wua, een plek waar geen falang (zo worden wij buitenlanders genoemd) te zien was en nog een tempel in een stad ter hoogte van Bangkok. De begraafplaats was heel bijzonder; één grote ruimte met alleen maar boeddhabeelden en –beeldjes. Groot en klein stond door elkaar heen, ongetwijfeld afhankelijk van hoe vermogend je was. Ze waren er met bladgoud bedekt, in geel, wit, maar ook in zwart, maar ze weken in elk geval allemaal tenminste een beetje van elkaar af.
Rond het grote beeld in het midden van de begraafplaats stond een gigantisch grote witte boeddha, misschien wel 20 meter hoog, waarvoor een grote pot was neergezet met daarin weer een drietal kleine potjes. Het was de bedoeling dat je in die kleine potjes geld gooide, ongetwijfeld om meer geluk af te dwingen in het dagelijks leven. Natuurlijk hebben we hier de nodige Bahtjes achtergelaten.
Als klap op de vuurpeil had opa nog een soort beeldentuin in het verschiet waar alles wat doem en verderfenis was samen was gebracht. De meest gruwelijke taferelen zag je er: beelden die werden opengereten door grote vogels, mensen (vaak half dier) die de meest verschrikkelijke pijnigingen hadden moeten ondergaan, heel…..apart!
Na deze beeldentuin hebben we het busje weer gepakt en zijn we doorgereden naar …… (ik kom er nog wel op. Namen zijn, voor zover ze al in ons bekende karakters zijn beschreven, heel moeilijk te onthouden. Maar dit kan ook de leeftijd zijn, natuurlijk……). Deze stad, Nakhon Pathom (zie je wel), heeft in het centrum een hele grote…… tempel, hoe kan het ook anders. De tempel heeft de vorm van een grote klok, een …… Nadat we eerst wat in de stad hadden gegeten, 200 en nog wat Baht verder (met zijn achten!) zijn we naar de tempel gegaan, hebben eerst (voor de tweede keer deze vakantie), aan een groep giegelende grieten, wat interviewtjes mogen geven (Who are you? Where you come from? Like Thailand? Thaaaank yououou!). We hebben daar een uurtje rondgelopen en zijn toen aan de thuisreis begonnen. We moesten nog ruim 100 kilometer, ik denk zo’n anderhalf uur in de auto.
’S-avonds zijn we nog naar “de kermis” gegaan op een 400 meter van onze appartementen. Natuurlijk net effe anders dan dat wij ‘m gewend zijn. Eenvoudig vermaak, met een reuzenradje, stoomtrein, draaimolen (op luidruchtige dieselmotor, waarschijnlijk van een tractor geweest), ballonnetje-prik (wel 10 kraampjes) en 3 glijbanen. Verder werden er natuurlijk (goedkope) kleren verkocht, servies voor 10 Baht (20 eurocent) per stuk en werden er nieuwe en gebruikte auto’s geshowed. Een leuke nieuwe pick-up, want dat rijden ze hier allemaal, kost zo vanaf EUR 10.000 a 11.000. Als je de kermis overgelopen was kwam je op een groot terrein, omringd door 100 eetkraampjes. Elk eetkraampje was een partytent, gesponsord door biermerk Singha, het Heineken van Thailand. Op dat terrein waren 100-en tafels en stoelen neergezet. Vooraan was een groot podium neergezet waar de hele avond door werd gedanst en gezongen.
Natuurlijk hebben we vanavond ook nog de nodige e-mails weggewerkt van familie, vrienden, collega’s en kennissen die toch behoorlijk ongerust waren geworden na de vreselijke berichten uit dit deel van de wereld. Gelukkig hebben wij er, behalve van tv-beelden, zelf niets van meegekregen.
Dag 19, dinsdag 28 december
Eén van de eerste dagen dat ik geen fotoos heb gemaakt, merk ik achteraf. Natuurlijk is er de afgelopen dagen heel veel gefotografeerd en gefilmd; dat zal de reden wel zijn. ’S-morgens ben ik een uurtje gaan sporten, heb wat brood gehaald en we hebben rond half 10 ontbeten. Naar de stad gegaan, wat e-mailtjes weggewerkt (het was al druk bij de internetcafés!), paar boodschappen gedaan en verder geluierd, geluierd en nog eens geluierd. ’S-avonds weer heerlijke spiesjes gegeten bij Arun (Aaroen, zus van Nok).
Dag 20, woensdag 29 december
Ook van vandaag hebben we maar een luie rustdag gemaakt. We hebben een groot deel van de dag op het strand gelegen, bij één van de stranttentjes waar we de eerste dagen ook zijn geweest. We moeten natuurlijk nog wel aan onze kleur werken; bruin zullen we toch zeker moeten worden. Tussen de middag, zal al zo’n 2 uur, half 3 geweest zijn, hebben we gelunched; wokgebakken groenten, Papayasalade (pittiiiiig!) en gewone mixed salade, waar ze hier de gewoonte hebben een lekkere zoete dressding overheen te doen. Alleen Martijn vond het eten maar niets, voor hem hadden we maar een boterham met pasta van huis meegenomen.
Rob en Nok waren inmiddels ook weer in Hua-Hin aangekomen. We hadden een aantal fotoos laten afdrukken en ook vergrotingen laten maken: 80 Baht (1 euro 60 voor A4 formaat). ‘S-avonds zijn we, voor de derde keer op rij, naar de eetkraampjes achter de kermis gegaan. Onderweg zagen we eigenlijk de eerste concrete aanwijzingen in Hua-Hin dat er in Thailand toch het 1 en ander loos is: er reden een aantal hulpconvooitjes met zwaailicht, inclusief zwaarbeladen vrachtauto’s, door het centrum van Hua-Hin (een normale doorgangsweg om vanuit Bangkok per auto naar het Zuiden te komen). Je blijkt in het ziekenhuis ook kleren in te kunnen leveren en donaties te kunnen brengen.
Meldenswaardig is tot slot nog de zonsondergang van vandaag; anders dan anders, maar wel heel bijzonder. Vandaag was het sowieso wat bewolkt, zee redelijk onstuimig.
Dag 17, zondag 26 december
Zondag, de morning after…, zijn we gaan ontbijten in het hotel. Na het ontbijt zijn we, we zijn tenslotte op vakantie, om 11 uur naar Ayutthaya gegaan. Ayutthaya is de oude hoofdstad van Thailand. In de glorietijd was het groter dan Londen en Parijs. Nu was het, door toedoen van de Birmanen, niet meer dan een vervallen geheel van tempels (naast vervallen ook mooie nieuwe tempels) en olifanten als toeristische trekpleister.
We hebben olifant gereden. Ik kon me niet herinneren van de vorige keer in Thailand dat je zo gigantische heen en weer werd geschud. 20 Minuten was echt (ik wil bijna zeggen) meer dan genoeg. De olifanten (minstens 20 in totaal) werden op de plaats waar wij waren, Phra Mongkhon Bophit, ook afgericht. De kleinste was geloof ik 3 jaar. Ze werden vrij hardhandig afgericht. Ze kregen behoorlijk wat slaag.
Aan het einde van de middag moesten we er voor zorgen dat we weer op tijd thuis waren. In het hotel aangekomen kregen we vanuit Eindhoven verontruste berichten dat ze op het journaal verslagen gezien hadden over grote aardbevingen en vloedgolven die in de buurt van Thailand aardig hadden huisgehouden. We konden iedereen geruststellen: de problemen deden zich voor in het Zuiden van Thailand en ook nog eens aan de Westkust. Wij zaten op dat moment ten Noorden van Bangkok, misschien wel 1000 km van het rampgebied af. We hadden niets gemerkt: uiteindelijk waren er natuurlijk wel verschrikkelijke dingen gebeurd en werden er op het nieuws een hoop vreselijke dingen getoond.
De familie van Nok kwam bij ons eten (we gingen naar een restaurant). Nok haar moeder, Nok haar zus (Jupin), Jupin’s man Sujet (Suusjet) en hun dochter Kwaan. Ook Many en José waren van de partij. We hebben many en José in het weekend als een heel geinteresseerd, gevoelig en meelevend stel leren kennen. Heel praatzaam en absoluut leuk om er bij te hebben. Het eten ’s-avonds verliep een beetje rommelig, mede ook vanwege het taalprobleem wat er toch met de meeste Thaaien wel is.
Ook vanavond lagen we er niet al te laat in!
Dag 18, maandag 27 december
‘S-ochtends hebben we weer in het hotel ontbeten. In tegestelling tot de eerste dag hebben we warme eitjes gegeten (je moet het de juiste mensen weten te vragen) en bleek er ook drinkbare koffie te zijn (de geserveerde koffie aanlengen met heet water…). We waren om 10 uur helemaal bepakt en gezakt en stonden klaar om de terugreis aan te gaan. We zouden nog een tweetal min of meer trekpleisters aandoen onderweg: een begraafplaats, Wat Pai Wong Wua, een plek waar geen falang (zo worden wij buitenlanders genoemd) te zien was en nog een tempel in een stad ter hoogte van Bangkok. De begraafplaats was heel bijzonder; één grote ruimte met alleen maar boeddhabeelden en –beeldjes. Groot en klein stond door elkaar heen, ongetwijfeld afhankelijk van hoe vermogend je was. Ze waren er met bladgoud bedekt, in geel, wit, maar ook in zwart, maar ze weken in elk geval allemaal tenminste een beetje van elkaar af.
Rond het grote beeld in het midden van de begraafplaats stond een gigantisch grote witte boeddha, misschien wel 20 meter hoog, waarvoor een grote pot was neergezet met daarin weer een drietal kleine potjes. Het was de bedoeling dat je in die kleine potjes geld gooide, ongetwijfeld om meer geluk af te dwingen in het dagelijks leven. Natuurlijk hebben we hier de nodige Bahtjes achtergelaten.
Als klap op de vuurpeil had opa nog een soort beeldentuin in het verschiet waar alles wat doem en verderfenis was samen was gebracht. De meest gruwelijke taferelen zag je er: beelden die werden opengereten door grote vogels, mensen (vaak half dier) die de meest verschrikkelijke pijnigingen hadden moeten ondergaan, heel…..apart!
Na deze beeldentuin hebben we het busje weer gepakt en zijn we doorgereden naar …… (ik kom er nog wel op. Namen zijn, voor zover ze al in ons bekende karakters zijn beschreven, heel moeilijk te onthouden. Maar dit kan ook de leeftijd zijn, natuurlijk……). Deze stad, Nakhon Pathom (zie je wel), heeft in het centrum een hele grote…… tempel, hoe kan het ook anders. De tempel heeft de vorm van een grote klok, een …… Nadat we eerst wat in de stad hadden gegeten, 200 en nog wat Baht verder (met zijn achten!) zijn we naar de tempel gegaan, hebben eerst (voor de tweede keer deze vakantie), aan een groep giegelende grieten, wat interviewtjes mogen geven (Who are you? Where you come from? Like Thailand? Thaaaank yououou!). We hebben daar een uurtje rondgelopen en zijn toen aan de thuisreis begonnen. We moesten nog ruim 100 kilometer, ik denk zo’n anderhalf uur in de auto.
’S-avonds zijn we nog naar “de kermis” gegaan op een 400 meter van onze appartementen. Natuurlijk net effe anders dan dat wij ‘m gewend zijn. Eenvoudig vermaak, met een reuzenradje, stoomtrein, draaimolen (op luidruchtige dieselmotor, waarschijnlijk van een tractor geweest), ballonnetje-prik (wel 10 kraampjes) en 3 glijbanen. Verder werden er natuurlijk (goedkope) kleren verkocht, servies voor 10 Baht (20 eurocent) per stuk en werden er nieuwe en gebruikte auto’s geshowed. Een leuke nieuwe pick-up, want dat rijden ze hier allemaal, kost zo vanaf EUR 10.000 a 11.000. Als je de kermis overgelopen was kwam je op een groot terrein, omringd door 100 eetkraampjes. Elk eetkraampje was een partytent, gesponsord door biermerk Singha, het Heineken van Thailand. Op dat terrein waren 100-en tafels en stoelen neergezet. Vooraan was een groot podium neergezet waar de hele avond door werd gedanst en gezongen.
Natuurlijk hebben we vanavond ook nog de nodige e-mails weggewerkt van familie, vrienden, collega’s en kennissen die toch behoorlijk ongerust waren geworden na de vreselijke berichten uit dit deel van de wereld. Gelukkig hebben wij er, behalve van tv-beelden, zelf niets van meegekregen.
Dag 19, dinsdag 28 december
Eén van de eerste dagen dat ik geen fotoos heb gemaakt, merk ik achteraf. Natuurlijk is er de afgelopen dagen heel veel gefotografeerd en gefilmd; dat zal de reden wel zijn. ’S-morgens ben ik een uurtje gaan sporten, heb wat brood gehaald en we hebben rond half 10 ontbeten. Naar de stad gegaan, wat e-mailtjes weggewerkt (het was al druk bij de internetcafés!), paar boodschappen gedaan en verder geluierd, geluierd en nog eens geluierd. ’S-avonds weer heerlijke spiesjes gegeten bij Arun (Aaroen, zus van Nok).
Dag 20, woensdag 29 december
Ook van vandaag hebben we maar een luie rustdag gemaakt. We hebben een groot deel van de dag op het strand gelegen, bij één van de stranttentjes waar we de eerste dagen ook zijn geweest. We moeten natuurlijk nog wel aan onze kleur werken; bruin zullen we toch zeker moeten worden. Tussen de middag, zal al zo’n 2 uur, half 3 geweest zijn, hebben we gelunched; wokgebakken groenten, Papayasalade (pittiiiiig!) en gewone mixed salade, waar ze hier de gewoonte hebben een lekkere zoete dressding overheen te doen. Alleen Martijn vond het eten maar niets, voor hem hadden we maar een boterham met pasta van huis meegenomen.
Rob en Nok waren inmiddels ook weer in Hua-Hin aangekomen. We hadden een aantal fotoos laten afdrukken en ook vergrotingen laten maken: 80 Baht (1 euro 60 voor A4 formaat). ‘S-avonds zijn we, voor de derde keer op rij, naar de eetkraampjes achter de kermis gegaan. Onderweg zagen we eigenlijk de eerste concrete aanwijzingen in Hua-Hin dat er in Thailand toch het 1 en ander loos is: er reden een aantal hulpconvooitjes met zwaailicht, inclusief zwaarbeladen vrachtauto’s, door het centrum van Hua-Hin (een normale doorgangsweg om vanuit Bangkok per auto naar het Zuiden te komen). Je blijkt in het ziekenhuis ook kleren in te kunnen leveren en donaties te kunnen brengen.
Meldenswaardig is tot slot nog de zonsondergang van vandaag; anders dan anders, maar wel heel bijzonder. Vandaag was het sowieso wat bewolkt, zee redelijk onstuimig. 
Posts
