Druk weekje! / Busy week!

We hebben de afgelopen weken wat dingen opgestart om onze terugreis naar Nederland aan te kunnen gaan. Zo hebben we de inschrijfformulieren voor Martijn en Laureen voor het Joriscollege inmiddels ontvangen (Martijn gaat naar 4 Atheneum, Laureen naar de 2e) en hebben we bij Iddink boeken besteld om Laureen hier de komende maanden toch nog wat van de Franse taal machtig te laten worden. We hebben ook informatie over containervervoer ingewonnen. Ergens tussen de 3.000 en 4.000 euro zal een 20 voets container van deur tot deur waarschijnlijk wel kosten. Zinvolle tips zijn altijd welkom!!! We zouden die container vullen met een aantal meubels die we hier mooi kunnen kopen en de overkill aan spullen die we hier inmiddels in anderhalf jaar tijd gekocht hebben en niet meer in de 4 koffers mee terug naar Nederland vervoerd kunnen worden. Een bankstel voor 600 euro, een tweepersoons bed voor 400, etc., etc. Alhoewel de kwaliteit misschien niet altijd de Nederlandse is, doen we 't het er hier ook mee en kunnen we voor het verschil makkelijk het vervoer per zeecontainer betalen. Eens in de zoveel weken worden er op kledinggebied door de familie de nodige inkopen gedaan op één van de markten hier. Markten die 's-middags worden opgebouwd en 's-avonds na 10en weer worden afgebroken, dag in, dag uit, 7 dagen per week... Paskamers hebben ze op deze markten niet, wel het Thaise alternatief; een hele ruime rok waar je je, als het moet, volledig kunt omkleden. Lekker handig! Op woensdag ben ik met Hilde en Pim, die gisteren inmiddels huiswaarts zijn getogen, naar Dolphin Bay gegaan, waar Christ en Anja, een stel uit Helmond, een hartstikke leuk resort bezitten. Wordt op dit moment verhuurd, maar voor een potentiële koper is altijd interesse! Klik hier voor meer informatie over hun resort. Prachtig uitzicht, leuke boottochtjes naar de diverse eilandjes en stranden te maken. Een uurtje gewandeld, geluncht en weer huiswaarts gereden.

's-Avonds vierde Luus haar verjaardag en zijn we uitgenodigd om in totaal met z'n tienen heerlijk te komen eten in één van die nieuwe restaurantjes waar we nog niet eerder geweest waren. Prima keuken! Ergens achter in Soi 88, tegenover een groot appartementengebouw, niet eens zo ver bij ons vandaan. Gezellig zitten kletsen met een Deens echtpaar.

Donderdag heb ik samen met Marleen wat voorbereidingen getroffen voor het tennistoernooi dat we zondag 8 maart vanuit de Nederlandse Vereniging georganiseerd hebben. Het was te warm om 's-middags te gaan tennissen, maar dat kwam goed uit, omdat we 's-avonds een potentiële koper onze auto wilden laten zien en diezelfde auto best nog een wasbeurtje kon gebruiken. Nu kun je de auto hier natuurlijk zelf wassen, maar voor 4 euro zijn ze er hier een uur mee bezig om ´m van binnen, buiten, onder én onder de motorkap spik en span te krijgen. Hij zag er weer uit als nieuw en de potentiële koper hebben we (dan ook) een afspraak staan om dit weekend een proefrit te gaan maken. Duimen!

Vrijdag hadden we weer onze maandelijkse borrelavond. Met een aantal ballonnen aan de muur, carnavalsmuziek, wat Thaise Isanmuziek voor de diverse Thaise vriendinnen die toch vaak mee komen en een balletje gehakt als snack van de avond hebben we een geweldige avond gehad.

Zaterdagochtend was het (gelukkig voorlopig voor het laatst) voor zessen weer tijd om uit de veren te komen om met Martijn naar het voetballen te gaan. Het team van Somawin speelde de eerste helft de sterren van de hemel en gingen dan ook met een verdienstelijk 1-1 de rust in, met Martijn als doelpuntenmaker aan de kant van Somtawin. Het spel stortte daarna helemaal in elkaar waardoor ze uiteindelijk toch nog met 1-5 verloren. Zonde... Deze middag nog even voor 100 baht mijn haren laten knippen (schijnt ook altijd een paar kilo lichaamsgewicht te schelen...:-)...), want ´s-avonds was de jaarlijkse TA Day op Somtawin, een dag (avond in dit geval) waarin ouders mappen kunnen inzien van hetgeen hun kinderen de afgelopen tijd gedaan en geleerd hebben, er is een podium (een groot podium, dat ´s-middags nog `eventjes` omwaaide...) waar de leerlingen optraden en er was voor een kleine 350 personen een 8-gangen diner voorbereid. Is ongetwijfeld een behoorlijke organisatie geweest, maar eentje met de Thaise slag... beetje rommelig.

Thailandfair 2009, 27/2 - 1/3 in Eindhoven

27, 28 februari en 1 maart 2009 organiseert Beursgebouw Eindhoven in samenwerking met United Asia Thailandfair 2009. De Consumentenbeurs waar u zich kunt laten inspireren door traditionele oosterse producten en bezienswaardigheden. Zo vindt u bijvoorbeeld de Buddharama, een thaise markt en kunt u kennis maken met traditionele thaise entertainment. Geheel in Thaise sfeer wordt er een markt ingericht waar zowel traditionele Thaise food als non-food producten worden aangeboden. Beelden, meubels, wierook, handwerk, bloemen en vanzelfsprekend kan de Thaise massage niet ontbreken. De geurige curry gerechten, soepen, loempia’s en vele andere lekkernijen worden op originele wijze bereid.

Au! / Ouch!

Even een persoonlijke mail. Vaak schrijf ik over anderen, nu eens over mijzelf. Afgelopen donderdag was het om kwart voor 1 weer zo ver; net als elke week tennissen. Om ongeveer 1 uur bij het Hilton, midden op de dag (verliezen, maar toch ook) een uurtje lekker zweten (het gaat hier inmiddels richting de 40 graden). Ik pak de brommert, hek open, brommert er uit, hek dicht, op slot, rugzak met spulletjes op de rug (daar hoort zo'n ding tenslotte) en 6 minuutjes tuffen naar de stad. Na 100 meter blinde bocht naar rechts (is altijd al zo geweest), beetje afremmen... shit... auto van de andere kant, die net zo ruim als ik het bochtje wilde nemen... schrik... net effe te hard in de remmen knijpen en... klabats... plat op de bek... of eigenlijk... op de rechterzijde van mijn lichaam. Nou ging het allemaal met misschien nog geen 10 kilimoter per uur, maar toch... zwaargewond (ahum) pakte ik de brommert weer van het wegdek op, bedankte de chauffeur van de auto dat ie toch nog even uitstapte om te vragen hoe het met me ging en toen maar weer op huis aan. Snel nog even Wouter gebeld dat ons tennisuurtje vandaag waarschijnlijk niet door kon gaan. Hij was al onderweg en, spektakelzoeker (nee hoor, behulpzaam) als hij is, kwam ie wel even langs. Ik snel even onder de douche, de wonden (wondjes, behalve op m'n arm, daar zat een behoorlijke plek) schoonmaken. Pleisters niet te vinden, jodium wel... Met knikkende knieën de eerste druppeltjes op de geschaafde plekken laten vallen en... gelukkig, niet van dat prikspul! Wouter hielp (met alle plezier) nog even op de plekjes waar ik wat minder goed bij kon en waar ik, naar zijn mening, toch echt te weinig op had gedaan. Daar ik voorstander van natuurlijke genezingen ben (en geen held wat bloed, dokters en ziekenhuizen betreft) heb ik er verder geen pleisters (die ik niet kon vinden...) opgedaan maar, om infecties op de verse wonden te voorkomen, heb ik de rest van de middag maar lekker boven op ons terrasje een boekje zitten lezen; "Vang me als ik val" (hoe toepasselijk...:-)...) van Nicci French moest nog uit. Hebben jullie dat trouwens ook, dat je in een flits, een dagdroompje of misschien wel een echte droom, in gedachten ook wel eens zoiets doet als (in dit geval van de brommert) vallen, maar dan altijd wel de tegenwoordigheid van geest hebt er óf tijdig af te springen, óf het makkelijk (met één atletische beweging) met je been kunt corrigeren, óf, als het echt niet anders meer kan, als een volleerd judoka door te rollen... Ik wel dus... maar ik kan je vertellen dat de realiteit net effe pijnlijker is! This time a little story about myself. Like every Thursday I left home just before 1 PM to play some tennis; I would lose, but some great moves and balls would already make my day...:-)... Just 100 metres out of our gate there is this (very) blind corner. I as well as a car (coming from the other direction) wanted to go around the corner, I saw him coming in a split second, pressed the break a little to hard and sh*t, down to the pavement... severely injured (ahum...), no, some minor, but certainly at first quite painful, abrasions. I quickly went back home, and had a quick shower to clean the wounds and put some iodine (luckily the painles stuff...:-)...) on them. To prevent any infections I had an easy afternoon on our terrace, finishing my book "Catch me if I fall" (how appropriate...) from Nicci French. The thoughts I sometimes have that it would be easy to jump of the scooter, like a fully trained athlete, evaporated... I can tell you it is much, much more painful!

Weekendje (zo goed als alleen) saampjes / Weekend (almost alone) together

De week vloog weer voorbij. Woensdagdagavond moesten we naar de orthodontist. Martijn z'n beugel mocht er uit. Al met al toch nog een beetje pijnlijk, tenminste bij een aantal van de tanden waar het plaatje verwijderd moest worden. Als ie het goed vindt zal ik het filmpje later hier nog bij zetten. Martijn moet de komende 6 maanden nog wel een retainer dragen, 24 uur per dag, daarna nog een tijd alleen 's-nachts. Hij moest deze avond bijten; de beugel is komende donderdag klaar. Totale kosten 15.000 baht oftewel 330 euro. Laureen is nog niet klaar. Zij kreeg een nieuw staaldraadje met (een) nieuwe (kleur) elastiekjes in en zal de komende 6 maanden maandelijks op controle blijven komen. Eén en ander zal in Nederland dan verder afgewerkt moeten worden.

Donderdagmiddag tennissen. Ik blijf verliezen, nu 6-0, 6-3. Wouter is een paar jaar ouder dan ik, krijgt het na de eerste set steevast wat moelijker. Wellicht dat we eens een best-of-5 moeten gaan spelen...:-)...

Vrijdagmiddag en -avond was er een disco georganiseerd door de ouderraad op school. Van 4 tot half 10. De kinders hebben zich op deze Valentijnsdisco best vermaakt, niet met dansen, maar meer met het andere geslacht... meer mag ik niet zeggen, geloof ik... (Natuurlijk, maar ook jammer genoeg, geen foto's...). Omdat we de handjes vrij hadden, hadden we met een aantal collega's van Elise afgesproken om te gaan eten bij het nieuwe restaurantje achter ons huis. Gezellig. ´s-Nachts is Sara, de dochter van Noorse collega Suzanne en klasgenootje en vriendin van Laureen, blijven slapen.

Daarna hebben we zowel Martijn als Laureen een groot deel van het weekend niet meer gezien. Zaterdag: Market Village, waar veel vrienden en vriendinnen van school vaker bij elkaar komen. Zaterdagavond ging Laureen bij Sara logeren. Laureen smste zaterdagavond nog even dat ze zondagavond wel weer thuis kwam; het broertje van Sara was jarig en ze gingen 's-middags leuke dingen doen. Martijn en Jamie, een Engelse vriend van hem, kwamen rond enen 's-nachts thuis, lieten natuurlijk een aantal lichten branden (die pa, die net in slaap was gevallen, uit mocht gaan doen) en sleepten muisstil (...) het logeerbed bij Martijn de kamer op. Zondagochtend wel even samen ontbeten, waarna Jamie, voor een paar uurtjes naar huis ging om rond één uur in de middag weer langs te komen om... naar Market Village te gaan. Het ziet er naar uit dat we vanavond weer met ons tweetjes uit eten gaan. Ook gezellig!

The week flew past. Martijn got rid of his braces, Laureen will have to keep them for some time. I played tennis on Thursday, lost again; 6-0, 6-3. It is good to see, though, that my worthy opponent seems to loose his grip after some time. Maybe time to do a best-of-5?! On Friday evening the kids were at the Valentine's disco, organised by Somtawin's PTA. As we heard they had a great time, not with dancing, but... in good company with their opposite sexes... Can not say anymore... The rest of the weekend we had some friends sleeping over and they spent a lot of their time at Market Village, our local mall. It looks like we will have diner just with the two of us tonight. Also good company!

Kapper, WFFT, ziek / Hairdresser, WFFT, ill

Na het uitstapje van Elise, Martijn en Laureen naar het (militaire) scoutcamp bij Pattaya ging het normale leven zondagochtend weer zijn gangetje. Terwijl Laureen het grootste deel van de dag met een groepje vrienden en vriendinnen in Market Village had doorgebracht, daar naar de bioscoop was geweest en ter afsluiting met het groepje bij Pompoei was gaan eten, was Martijn, na 600 keer aan de kop te zijn gezeurd door zijn moeder, ´s-avonds dan toch eindelijk naar de kapper gegaan én... het resultaat mag er wezen. Nieuwe, stoere look, leuke kop (met haar, natuurlijk)! Voor maandag 9 februari hadden we met een groep van een man of 15 afgesproken een middagje te gaan Edwin Wiek-en, dat wil zeggen Edwin in zijn Wildlife Rescue Center in de buurt van Pranburi te gaan bezoeken (zie http://www.wfft.org/ voor meer informatie). Om 11 uur vertrek vanuit Condochain. Vanwege de grote hoeveelheid mensen moesten er 5 mensen (achter) de bak in. Zelfs met Elise achterin zal de gemiddelde leeftijd toch wel zo rond de 65 hebben gelegen: zou genoeg moeten zijn voor een Guiness Book vermelding, lijkt me!! Uurtje rijden, kilometer of 60. Nu was het vandaag een boeddha-dag, Mackabucha dag. We zouden rond 2 uur pas op het park zijn en zouden in het dorpje nog wat gaan eten. Daarbij was ons geluk dat er blijkbaar een behoorlijk grote markt een paar 100 meter voor het centrum werd gehouden, waar we ons zo'n anderhalf uur hebben weten te vermaken met eten, tempelbezoek en rondwandelen. Net voor tweeën kwamen we aan bij het centrum van Edwin, die al zo goed als klaar stond voor een rondleiding. Edwin was net terug uit Nederland, waar hij opnames voor het programma De Reünie achter de rug had en was 's-ochtends om 6 uur op de warme Thaise bodem geland, maar hij had alle tijd voor ons. Edwin is een geanimeerd verteller die een geweldig project uit de grond heeft gestampt de laatste 8 jaar. Niet altijd zonder slag of stoot gegaan, maar iemand met veel wilskracht en dadendrang en vol met plannen voor de toekomst; het werk is nooit helemaal gedaan! Eigenlijk was het rondje dat we met Edwin liepen het eerste rondje dat hij liep na zijn reis naar Nederland en het was weer prachtig om te zien hoe hij met al "zijn" dieren omgaat, ze begroet en de nodige knuffels geeft. Zonder uitzondering was men enthousiast over de man, zijn verhaal, zijn centrum en zeker ook de plannen waar hij weer eens mee rond loopt. Het was een maand of 3 geleden dat Elise en ik er waren geweest, maar er was weer zo veel gedaan, gemaakt en gegraven dat we onze ogen weer opnieuw uitkeken. Echt een aanrader om een keer te bezoeken! 's-Avonds zijn we met ons drieën, Laureen was ziek (misselijk en aan de ....rij), naar het feestje van Wouter, mijn tennis-(en inmiddels ook golf-)maat gegaan; heerlijk gegeten in het restaurantje dat 2 maanden geleden 2 deuren bij ons vandaan geopend is. Gezellig zitten tafelen. Het was zeker ook goed te zien dat Ron en zijn vrouw en kinderen er waren en dat Ron vrolijk en positief was en er erg goed uit zag. Het zou mooi zijn als dat weer helemaal goed gaat komen! Dinsdagochtend ging de familie weer naar school, behalve Laureen, die mocht nog een dagje uitzieken. Om 1 uur ben ik met Wouter een uurtje naar de driving range gegaan. We hadden Wouter als verjaardagscadeau een golfles gegeven van een jongen, Tong genaamd, die we via via van harte aanbevolen hadden gekregen. Als beginnelingen werd er sterk op onze houding gehamerd, maar dat wierp toch zeker zijn vruchten af.; met de (ahum) "9" in 70 tot 80% rond de 100 yards slaan zonder al te veel kracht, maar met de juiste lichaamshouding was al een hele andere gewaarwording dan de (letterlijk) blaartrekkende (eerste serieuze) poging van een week daarvoor! Dus; we gaan door, want... het werk is nooit helemaal gedaan! After an after all quite satisfying Scout Camp Martijn finally went to the hair dresser with, again, a very satisfying result! On Monday we went to Edwin Wiek's Wildlife Rescue Center (www.wfft.org), about 60 kilometres North-West of Hua Hin. We had a great and very entertaining time. In the evening we had a diner party for Wouter, my tennis and golf mate. On Tuesday Wouter and I had a wonderful learning experience given by a golf pro, a present we gave Wouter for his birthday.

Scout Camp

De eerste avond, Elise was nog onderweg, kreeg ik een sms-je van Laureen dat het een "f*cking k*t" kamp was. Die omschrijving laat weinig aan de fantasie over... Onder het eten mochten ze geen woord zeggen, ze moesten het grootste deel van de dag hun electronica inleveren en ze hadden al hun snoep in moeten leveren (dat ook nog eens deels voor hun ogen door de militairen werd opgegeten...). Nou, het feest kon beginnen! Achteraf bleek, met name overdag, het een geweldig geslaagd kamp te zijn, met hier en daar één of andere echt militaire actie om deze mensjes te laten voelen (spierpijn van de situps die ze af en toe voor straf kregen...) wat het is om te leren om onvoorwaardelijk te moeten luisteren. Waarvoor wisten ze niet en hadden ze ook nog niet in hun westerse leven meegemaakt (voor zover de kinderen deze ervaring überhaupt al hadden). Ik herkende zeker wel een paar dingen van die paar weken militaire opleiding die ik lang geleden heb gehad; kleineren, frustreren, zonder dat je een idee had dat het zin had en op zo'n manier dat je je er zo sterk tegen wilde verzetten, dat daar altijd wel weer een leerling boven het maaiveld uit kwam, waardoor iedereen (natúúrlijk iedereen) maar straf kreeg. Máár, het moet toch weer gezegd, uiteindelijk hebben de militairen van alle / de meeste / veel kinderen een knuffel gekregen bij het afscheid. Zeker overdag veel en ook veel leuke en leerzame dingen gedaan in een prettige sfeer, ook al moest er ´s-ochtends om half 6 worden opgestaan voor appèl / line-up en een sportuurtje. En de militairen; die hebben die bleekscheten een poepie van een dag of 3 laten ruiken. De emoties kwamen een aantal keren boven; soms negatief vanuit de frustraties, maar soms ook vanuit ontroering, bij voorbeeld bij de touwtjes die de leerlingen van de leraren omgebonden kregen en bij het afscheid op zaterdagochtend. Elise, Martijn en Laureen waren zaterdagavond moe, maar niet doodop. Ze lagen rond 10 uur vanavond te slapen. Ik heb nog maar een paar foto's en vast nog niet het hele verhaal, maar de rest volgt de komende dagen wel. The first signal, coming from Laureen, on Wednesday evening told me that it was a real f*cking camp... very clear... But, during these three days the military people did not only show them how to listen unconditionally (without any reason), but they also entertained the kids in a really good way during daytime. At times emotions came up, sometimes negative because of frustrations, sometimes because somebody was moved in a positive way. Many military people were hugged at the end of the Scout Camp; that says it all, I guess. All in all a great experience!

Opa en oma Agnes weer naar huis / My parents home again

Afgelopen zaterdag 31 januari 2009 was het zo ver. Na 8 weken Thailand moesten opa en oma Agnes weer naar huis toe. Met tegenzin. Ze hebben het erg goed naar de zin gehad. Met name het weer, het vrije gaan en staan waar ze maar wilden, het vrijwel dagelijkse kopje koffie bij "het Chineesje" bij Market Village en natuurlijk niet te vergeten alle dagelijkse activiteiten met ons gezin en andere vrienden en kennissen die ze hier hadden opgedaan heeft ze goed gedaan. Zeker oma ging met tegenzin weer de vreselijke kou, nattigheid en donkere dagen tegemoet... Het zou mooi zijn als ze het aandurven komend jaar (of misschien wel de komende jaren) toch ook weer deze kant uit te komen om van al wat Thailand te bieden heeft te kunnen genieten. Ook als wij hier niet meer zijn... De laatste dagen heb ik geprobeerd opa en oma weer wat wegwijs te maken op opa's nieuwe notebook; Msn, Skype en Mail gaan ze hopelijk (weer) regelmatig gebruiken, want daar was de tijd voor dat ze naar Thailand kwamen een beetje de klad in gekomen. 's-Avonds kregen ze bij New Nop Nice nog een bloemetje aangeboden door opa en oma Ton, waar ze de afgelopen 2 maanden heel wat (kaart)uurtjes mee hebben doorgebracht. Zaterdagavond zijn we met het oude vertrouwde busje van Samrong (zeg: Semlong) naar het vliegveld gereden. Ik heb ze weggebracht. Half 9 vertrokken, 10 over 12 daar. Direct ingecheckt bij de First Class (je moet wat, toch?) en binnen 5 minuten stonden rolstoel en begeleiding klaar. 5 Minuten later namen we nog snel afscheid (hoe sneller, hoe beter / makkelijker meestal) en om half 1 zat ik weer in de taxibus op weg naar Hua Hin, waar ik om kwart over 3 in de nacht weer werd afgezet. Samrong moest nog een keer op en neer naar Suvarnabhumi om om 7 uur iemand op te halen. Op vrijdag kregen opa en oma Agnes trouwens een nog wat ongelukkig berichtje uit Nederland. De ketel was kapot... Het was 9 graden in huis, zaterdagochtend zou een monteur komen. De monteur wist te vertellen dat de ketel niet meer te repareren was. Er zijn snel een viertal kacheltjes bijgehaald om de zaak enigszins op te warmen. Toen ik mijn moeder zondagochtend 12 uur (Nederlandse tijd) sprak was het 17 graden in huis; de temperatuur steeg geleidelijk. Maandagochtend zou de vervanging van de ketel geregeld gaan worden. Afgelopen dinsdag heb ik met Theo (broer van oma Agnes) een rondje gegolfd op Banyan. Mijn eerste keer. Daar we in flights van 4 werden weggestuurd en onze Zweedse partners de nodige ervaring hadden hebben we ze op de eerste hole al vooruit gestuurd; speelde iets relaxter. Het is moeilijk te zeggen of ik echt tevreden was of niet. Ja, ik heb een aantal keer mooi geslagen en zelfs op de green in het gaatje geput over een afstand van zo'n 5 meter. Nee, want als beginnend golfer zitten er natuurlijk de nodige misslagen bij. Al met al hoefde ik niet ontevreden te zijn. Met verrekening van de handicap van 36 had ik een totaalscore van 14 met een totaal aantal slagen van rond de 125. Ik heb inmiddels de afspraak staan om maandagmiddag met Wouter een uurtje op de driving range af te gaan slaan: alleen oefening baart kunst. Op vrijdag hadden we weer de Nederlandse avond. Mooie opkomst, rond de 65 mensen, maar om half 10 werd het al weer wat rustiger. Om 12 uur nog even André zijn 49e verjaardag gevierd, rond 1 uur in bed. Komende week staat in het teken van het scoutcamp; Martijn en Laureen vertrekken woensdagochtend 5 uur (...) met school naar een plaats in de buurt van Pattaya. Elise zal woensdag nog was scout-activiteiten op school hebben, maar zal dan ook doorreizen naar Pattaya. Het programma zag er leuk uit. Wel lange dagen, wat opviel was dat ze vooral vroeg, heel vroeg beginnen... Last Saturday my parents went home again after 8 weeks of Thailand. They really had a wonderful time here with the great weather and spending a lot of time with friends and family. Little disappointment was that their boiler broke down in Holland and when they got home on Sunday it was not warmer than 17 degrees (Celsius); big difference with Thailand... Upcoming week Martijn, Laureen and Elise will have scoutcamp with Somtawin; the agenda looks very nice, the only thing that seems to be wrong is that they seem to be getting up before 6 AM every day...