Sonja....

We zitten inmiddels anderhalve dag in Hua Hin en ik geloof nooit dat Sonja blij zal zijn met onze nieuwe eetgewoontes... Het eten is hier zo lekker! Maar ja, eerst even de reis naar en aankomst in Thailand. Nou, ik moet zeggen dat alles voor meer dan 100% mee zat. Thuis (ons tijdelijke thuis dan, bij opa en oma W.), waren er boven de 30 familie, vrienden en vriendinnetjes en die ons uitzwaaiden. Alles kon net in en achter de 3 auto's worden gestopt. We waren net na 2-en weg. Zo'n anderhalf uur later zaten we op het vliegveld in Duesseldorf. Snelle Internet-check-in (want het inchecken hadden we dinsdag al gedaan): alles geaccepteerd, geen gezeur over kilo's teveel, direct alles de band op en weg! Perfect! Nera's kooi en de fietsen wegbrengen: ook weer probleemloos. Samen even (echt even, want heel veel tijd was er niet) ff wat drinken met z'n allen en toen om net voor vijven Nera wegbrengen voordat we zelf door de tassencontrole zouden gaan. Zoals in het vorige stukje gemeld hadden we nogal wat handbaggage en... eigenlijk werd alles wel even geopend... Maar ja, we hadden de tijd, toch? We stonden om 10 over vijf in de rij (er moest tenslotte nog uitgebreid, met spandoeken en tranen afscheid genomen worden. Alleen de tv ontbrak...) en het vliegtuig zou pas om kwart voor 6 gaan.... HELLUP!! Maar ja, rustig blijven, niet forceren en... ja hoor, we konden zo aansluiten voordat we het vliegtuig in gingen. Het vliegtuig van LTU was een Airbus 330, net een maatje kleiner dan het vliegtuig waar we eerder via Eva en China Air intercontinentaal hadden gevlogen. Maar op zich prima. Het was even proppen voor, bij en boven onze (en andermans) zitplaatsen, maar ook hier lukte het uiteindelijk. De vlucht ging prima. Een paar luchtzakjes, dus af en toe en beetje sjeekie, maar rond kwart voor 10 op donderdagochtend landden we in Bangkok. Lekker warm, eigenlijk net ff te warm met het te veel aan bagage. Maar... de stempels werden direct gezet, terwijl we naar de koffers liepen zagen we Nera, de fietsen en de (EIZO-)paraplu al staan en ook hier waren we binnen een half uurtje klaar. Het bleek alleen dat we toch net de verkeerde papieren voor Nera hadden, maar dat werd slechts met een brede glimlach gezegd met de vraag of we dat de volgende keer toch anders wilden doen. Prima toch? De rit naar Hua Hin duurde en duurde. Flink wat regen onderweg en er werd om de haverklap aan de weg gewerkt, maar net over vieren waren we op de plek van bestemming! Het zag er echt geweldig uit. Als het niet nieuw was dan was het wel zo goed als nieuw. Opa en oma hadden zich het schompes gewerkt om alles ook nog eens blinkend schoon te krijgen. Natuurlijk hadden ook zij een groot spandoek opgehangen. (Ik wordt hier het internetcafe uitgejaagd, zal morgen of overmorgen het verhaaltje wel afmaken)