Vakantie, rapporten, aanrijding, sport / Holiday, reports, accident, sports

We leven inmiddels eind maart en de thermometer laat temperaturen van zo'n 35 graden zien. De gevoelstemperatuur kan daarbij tot boven de 40 graden oplopen en dan is het tijd om je niet al te veel te bewegen en je in de koelte van de schaduw en een zeewindje te begeven. De kinderen hebben dat goed door; die komen met dit weer overdag nauwelijks van hun kamers af (msn-en, film kijken, Friends voor de 18e keer, als ze hun computer niet hadden...). Elise is nog wat laatste eindjes van school aan het afronden (lesplannen! Ja, ook hier) en ik... ik krijg het druk als een klein baasje...:-)... Komende vrijdag komt de Nederlandse ambassadeur bij "onze" Nederlandse Vereniging, zijn we met diezelfde vereniging bezig een autorally aan het organiseren, zijn we onze vakantie naar China aan het voorbereiden (opa in de zenuwen op de digitale snelweg en ik om ´m weer te kalmeren...:-)...), blijf ik natuurlijk met Wouter onze wekelijkse afspraken tennis (laatste keer 4-6 en 2-3, de overwinning komt er écht nog aan voordat we naar Nederland gaan!) en afslaan op de driving range (net zo goed zeikesnat na een uurtje ballen slaan!) hebben, heb ik inmiddels 2 keer met de mannen van het Somtawin schoolelftal meegespeeld (alhoewel de 2e keer nog geen 5 minuten... spiertje verrekt... je wordt ouder, vader!!) én we hebben inmiddels een voetbalteam, bestaande uit alleen buitenlanders (om precies te zijn 15 Engelsen en 1 'Ollander... moi...) opgericht, waar we morgen voor de eerste keer mee gaan trainen; manager, coach, de hele reutemeteut. De helft van het team is van het ras kroegtijger, maar er zitten zeker wat serieuzere mannen tussen. Ik schat het in als een behoorlijk kroegenteam, waar het gemiddelde Thaise voetbalelftal hier in de buurt het behoorlijk moeilijk mee gaat krijgen! Nou, tijd om de afgelopen 2 weken de revu te laten passeren. Martijn en Laureen zijn beiden wederom met vlag en wimpel geslaagd. Hun rapporten waren zeer goed (82% score voor Martijn) tot uitmuntend (90% voor Laureen). Laureen krijgt prachtige commentaren van de leerkrachten, Martijn blijkt bij sommige lessen een komisch duo te zijn gestart met een Engelse vriend van hem, Jamie. Reden: "Gebrek aan uitdaging in de lesstof...". Ben benieuwd of hij dat straks in Nederland nog gaat zeggen...:-)... (rapporten volgen zsm). Verder blijven we de meubelzaken bestormen, ideëen opdoen om uiteindelijk toch die container vol naar Nederland te kunnen gaan verschepen. De komende week zullen we denk ik wel een dagje Bangkok doen met z´n tweetjes. Op laatste dag van de exams (de proefwerkweek) had Elise een aanrijdinkje op het moment dat ze bij ons de straat uit reed. Je rijdt hier links en omdat ze links het hoekje om wilde gaan hield Elise dan ook voornamelijk het verkeer dat van rechts zou komen in de gaten (net als rechts af slaan in Nederland, dan let je voornamelijk op het verkeer dat vanaf links komt). Een stelletje op een brommer dat van links kwam, en de straat ín wilde rijden die Elise net uit kwam rijden, nam de bocht zo krap dat een aanrijding niet te voorkomen was; het stelletje tegen de vlakte, brommer half onder de auto. Niemand echt gewond, de brommer en de auto wat schaafwondjes. Het eerste wat er gebeurde was 35 Thaien om de auto, misschien wel ff wat beangstigend, maar vooruit. Laureen werd snel naar huis gestuurd, ik snel mijn kleren aangetrokken en meegebrommerd. Inmiddels was het aantal Thaien behoorlijk afgenomen; nog maar een stuk of 15. Jamie, die van het komische duo met Martijn, had deze nacht bij ons gelogeerd en had zijn moeder (uit bed) gebeld om hun op te komen halen en naar school te brengen. Ik bleef uiteindelijk met 2 Thaise dames over. Wat bleek nu; het stelletje dat tegen de vlakte was gegaan, 's-morgens om 8 uur, zou om 9 uur gaan trouwen!!! Sneu voor die twee. Zij werden dan ook snel in een auto (open pick-up, wat anders) afgevoerd en, zoals gezegd, we bleven met ons 3en over. Verzekering en politie gebeld... en nog een keer gebeld... en nóg maar een keer gebeld... Tegen half 10 kwamen onze vrienden van de Thaise politie aanzetten. Twee minuten babbelen met de Thaise dames en daarna werd ik apart genomen; dat het toch maar beter was om ieders zijns weegs te gaan, want anders moesten we op het politiebureau elk toch 500 baht (10 euro) betalen en dat was het ongeluk niet waard. Tussen de bedrijven door liet de agent blijken wel in te zijn voor een aardige fooi. Toen ik de brommer naar huis had gebracht en hem, voor het oppassen op de auto (die er gelukkig nog stond!), 20 baht wilde geven voor een extra drankje of hapje, was hij daar niet tevreden mee. Jammer, maar helaas, dan maar niets. Zijn verhaal van de 500 baht sloeg natuurlijk nergens op, onze papieren waren in orde, de schade misschien 300 baht, het was niet onze schuld, dus ik vond het al lang goed. Nog even gebabbeld over voetbal en het weer en toen gewoon naar huis gereden... de asshole...! Op vrijdagavond hadden Martijn en Laureen de Prom, een eindejaarsbal en natuurlijk allemaal op chique. Van half 9 tot twaalf hadden de dames en heren het prima naar hun zin in een poepiechique hotel in het centrum van Hua Hin. Martijn moest deze avond afscheid nemen van zijn vriendin, Eva, die voor 5 weken met de familie naar Australië ging, waarna wij, tegen het einde van hun vakantie, ook nog eens 3 weken naar China zouden gaan. Zeven weken zonder... snif... Martijn had geregeld dat hij na 12en met een stel de stad in zou gaan en bij iemand anders zou gaan slapen. Wél met de uitdrukkelijke opdracht dat hij, als hij er ook maar de verdenking van had dat diegene waar hij achter op de brommer zou stappen te veel zou hebben gedronken, mij zou bellen, ongeacht tijdstip, zodat ik hem (en mogelijk nog wat opgeschoten jongelui) veilig naar de plaats van bestemming zou brengen... Om half 5... tring... "Hallo jongen, leuke avond gehad?" "Eh... ja, hoor... maar ik ben ik samen met Jamie en Eiow en eh... mogen zij bij ons logeren en kun je ons komen halen?" "Ja, natuurlijk jongen, ik kom er aan...". Een man een man, een woord een woord en dus ging ik op pad, half 5 in de ochtend. Wel lekker rustig op de weg! Vijf uur thuis, half zes weer in dromenland, met een heerlijk, rustig gevoel...:-)...! Nu is het afwachten tot Rob, Nok en Robin in Thailand aankomen, begin april. Hoe de planning van hun reis deze keer zal zijn weten we nog niet, maar kleine Robin (we zien hem af en toe via de webcam) wordt steeds minder klein en schijnt in het afgelopen half jaar toch al een echt heertje te zijn geworden! Tot slot vermeldenswaardig dat deze weblog, sinds we in oktober 2007 zijn begonnen met tellen, op donderdag 26 of vrijdag 27 maart zijn 25.000e bezoeker gaat ontvangen!! Feestje!