Sporten en motorrijden / Sports and motorcycling

Ff geleden, drukdrukdruk...:-)... Net voor afgelopen weekend was Stephan, die we kennen uit onze straat in Eindhoven en die hier begin mei ook met zijn gezin komt wonen, hier voor een weekje voorbereidend werk. Hij kwam samen met John, een vriend die een fietsenzaak in Geldrop heeft. Paar keer mee gegeten, verder zijn ze eigenlijk hun eigen weg gegaan en hebben ze wat gegolfd hier in de buurt (is goed te doen met 9 golfbanen in de buurt). Afgelopen weekend stond dan in het teken van de sport. Op zaterdag moest Martijn zijn Somtawin senior elftal voetballen tegen de lokale toeristenpolitie. 's-Middags om 3 uur. Nu is het de afgelopen weken behoorlijk warm aan het worden en was het ons geluk dat de taxi (waarmee een deel van de leerlingen vanuit de oude school vertrekt. Note: de nieuwe school, met voetbalveld, is 18 km landinwaarts) aan de late kant was. We konden pas tegen 4 uur beginnen. We... inderdaad, vader was ook gevraagd om mee te doen. En... natuurlijk op zijn vaste stekkie, laatste man! Kijken of we ze achter en in het midden wat meer georganiseerd konden laten spelen. Nu is het team nauwelijks ooit compleet; zeker niet op de trainingen (3 x per week), maar ook bij de wedstrijden halen ze nauwelijks ooit 11 man. Daarom is het maar goed dat Somtawin een erg fanatiek junior elftal heeft. Dus wat we in het veld hadden staan was vrij gemêleerd; paar mannekes van een jaar of 10, 11, één (ruime) 40-plusser die al verrekte lang geen partijtje meer had gespeeld (2 x 40 minuten, bij een temperatuur van ergens tussen de 35 en 40 graden...) en dan toch, het merendeel (gelukkig) de mannen van het Somtawin senior team. De toeristenpolitie was een redelijk op elkaar ingespeeld team met 4 of 5 behoorlijk tot goed spelende mannen. Ondanks mijn sportieve verschijning en aanwijzingen stonden we na de eerste 40 minuten met 1-3 achter en... ik kón echt niet meer. Zeikesnat en doodop heb ik aangeboden maar in goal te gaan staan, want nog eens 40 minuten zou dit lijf niet meer hebben volgehouden. De tweede helft verloren we met 2-3, 3-6 in totaal dus. De twee goals in de tweede helft aan onze kant waren dankzij de juniors; een stelletje fanatieke honden (hondjes), waarmee de toeristenpolitie probeerde te spelen, maar die er uiteindelijk de tweede helft toch maar ff 2 scoorden. Morgen, zaterdag, mogen we weer aan de bak. Weer tegen de toeristenpolitie, maar nu met 4 ouders in de gelederen. Ben benieuwd of die ouwe knoken nu het verschil kunnen maken en we revanche kunnen nemen... Zondag was het weer eens vroeg dag. Met de Nederlandse Vereniging hadden we een tennistoernooi georganiseerd. Van 9 tot 1 uur, in de bloedhitte, op Palm Hills. Een gezelligheidstoernooi, waarbij getosst werd met wie je zou spelen. Twaalf spelers, ongeveer net zoveel supporters en daarna met z'n alle lunchen. Vermoeiende, hete, maar leuke ochtend gehad. Voor verder verhaal en foto's op de website van de Nederlandse Vereniging, klik hier. Woensdag was het dan eindelijk zo ver; onze langverwachte motortocht! Motor gehuurd (hij zag er tenminste uit als een motor), een Chinees, merk Monaco, met een cilinderinhoud van een geweldige 150 cc! 8,50 Euro per dag. Nog snel even een fatsoenlijke helm gekocht voor 5 (ja, vijf) euro en pappie was er klaar voor. Was wel alweer een kleine 2 jaar geleden dat ik gereden had, dus dat ik niet meteen een zware motor huurde was geen groot probleem. Nu zouden we toch voornamelijk B-wegen en minder hebben, dus een motor die nog soepeltjes reed bij 70 à 80 km per uur kon er nog net mee door. Rond 11en vertrokken, richting de Kaeng Krachan dam, een stuwmeer van ruim 40 km2 een kilometer of 70 (binnendoor) bij ons vandaan. Heerlijk! Af en toe wel jaloers naar een paar van mijn motormaten gekeken die 700 of 800 cc onder de billen hadden, maar meer dan prima naar de zin gehad. 's-Middags rond 3 uur, na wat omzwervinkjes en (vergeefse) pogingen de weg te vragen (omdat een Thai je wil helpen en geen nee wil zeggen, zal ie je altijd wel een bepaalde richting in sturen, maar de kans is 50/50 of minder gunstig dat ie een begrip van richting of zelfs kaartlezen heeft). Even een drankje genuttigd en toen een uur over het meer gevaren. Rond 5 uur maar weer doorrijden naar het hotel, kilometertje of 20 rijden; Petchvarin Resort. We hadden dus een naam, een kaart van de omgeving en een schematische kaart hoe het hotel te vinden. Op redelijk goed geluk is het ons gelukt. Mooi resort met een dertigtal villaatjes, maar... wij waren de enige gasten! Op zich geen probleem, al het personeel was er dus voor ons. Drankjes waren snel geregeld, een paar doken er het zwembad in en rond half acht toch maar aan tafel en bestellen. Niet goedkoop, maar ach, het is vakantie... Chique restaurant, we waren natuurlijk vol verwachting. Nu dachten we al een paar keer te zien (tenminste we maakten grappend de opmerking) dat als er iets minder gangbaars te drinken werd besteld, er 10 minuten later een auto voor kwam rijden, die iets afleverde, waarna we bediend werden. Maar ja, geintje, natuurlijk. Maar het duurde en het duurde maar tot het eten werd geserveerd. We zullen een klein uurtje moeten hebben wachten, én... toen het eten werd geserveerd was het koud. Het was zelfs te koud om voor lauw door te gaan... Alles weer terug naar de keuken met de opdracht het spul toch nog even in de magnetron op te warmen. Tien minuten later werd het terug geserveerd, redelijk op temperatuur. Wat bleek was dat de eigenlijke keuken inderdaad 5 minuutjes rijden was op het resort en het logistiek te moeilijk was gebleken het eten op goede temperatuur uit te serveren. Heel vreemd... Toen we om kwart over negen klaar waren, bleek het barretje (vlakbij de keuken) inmiddels gesloten, dus gingen we maar vroeg naar bed. Geen overbodige luxe, want Edwin (van het eerder besproken Wildlife Resort) zou ons om half 5 (in de ochtend) met zijn auto komen halen om een ochtendtrip in het Kaeng Krachan National Park te maken met de hoop dat we bij het krieken van de dag nog wat wilde dieren in de ogen zouden mogen kijken. Om 6 uur, tegen zonsopgang, stonden we redelijk bovenaan een berg, ik geloof zo'n 700 meter hoog, met onze oren gespitst, fototoestel en verrekijkers bij de hand, op de uitkijk. De omgeving was echt prachtig, de "vangst" aan wilde dieren enigszins teleurstellend. Gehoord hebben we veel, gezien slechts een dier of 3; 1 aap, 1 neushoornvogel en een adelaar, die op de één of andere manier voor ons op het wegdek opdook. Verder nog wel wat halve dieren gezien zoals een staart van een reuzeneekhoorn en een neushoornvogel op 10 meter hoogte over horen klapwieken, maar dat was het eigenlijk wel. Boven op de berg (de Panoenthung), tegen achten, nog eens hevig van het uitzicht genoten en op de terugweg nog een half uurtje in de bush ingewandeld. Rond enen waren we weer beneden, hebben we gelunchd en om 2 uur waren we weer op weg naar huis. Minder kilometers dan op woensdag (de terugweg waren we eigenlijk woensdag al aangegaan met de tocht vanaf de dam naar het hotel) en we zaten dan ook netjes om vier uur aan een drankje in de Hans zijn tuin. Even nabespreken, nog wat gelachen en een uurtje later naar huis. De Dutch Motor Club Hua Hin is een feit en gaat in voorbereiding voor haar volgende tocht, waarschijnlijk ergens in mei!