Eten en monnik / Eating and monk

Eten doen we hier eigenlijk steevast buiten de deur. Deze week was Anja, een collega van Elise die uit Helmond komt (en binnenkort ook weer terug die kant uit gaat), jarig. Christ, haar man, was in Nederland en we hebben heerlijk pizza gegeten bij Casa Mia, waar wereldkampioen pizza-bakken 2001, Mario (hoe kan het anders) de heerlijkste pizza's op tafel krijgt. Dan zijn we deze week ook de eerste prijs van Elise bij de Pétanque club (v/h Hanuman) van Philippe en Nid in gaan wisselen; gratis diner voor 2. Ook weer heerlijk. Gisteren, zaterdag zij we dan met Yvonne en Max en Sterre naar de Pizza Company geweest, (persoonlijk, maar) ook altijd prima!

Vandaag zijn we voor Laureen wat spulletjes gaan kopen bij de Index: fotolijstjes en wat aanvullingen voor de kledingkast; 3 halen, 2 betalen, schiet lekker op. Later vanmiddag zijn we naar de tempel gegaan. Top, onze kok met oud-en-nieuw, die eerder dit jaar zijn dochtertje verloren heeft, ging voor een week de tempel in. Was hij zaterdag al, letterlijk, geschoren (en dat betekent dus écht scheren, inclusief wenkbrauwen...) en had ie al een witte "jurk" aangekregen, vandaag zou hij vanaf 3 uur aan de ceremonie deelnemen om uiteindelijk het echte, oranje, kleed om te krijgen. We, Elise en ik, werden hartelijk onthaald en moesten met Top voor de Boeddha op de foto. Top wist ons te vertellen dat hij waarschijnlijk rond een uur of 9 deze avond aan de beurt zou zijn... net ff te lang om te wachten. We hebben wel voor een stuk in de optocht meegelopen en het muntje-gooien aanschouwd, maar na ruim twee uur hadden we het toch wel gezien. Misschien gaan we vanavond nog wel even kijken, anders ga ik morgen nog een keer om hem in vol monikkenornaat te kunnen zien.

Wereldnieuws: Michael Jackson gestorven / Michael Jackson dead

Net is bekend gemaakt dat Michael Jackson is gestorven aan een hartaanval. Muziekicoon als hij was, "The King of Pop", was hij in zijn muzikale genialiteit zeker ook controversieel met zijn drang om blank(e) te zijn en zijn verondersteld foute contacten met kinderen... Michael Jackson laat 3 kinderen na: Prince Michael I, Paris en Prince Michael II. May he rest in peace...

Spullen verzamelen, auto verkocht / Gathering furniture, car sold

Nadat we twee weken geleden de auto in een viertal advertenties op internet hadden gezet, hebben we gisteren de laatste eindjes aan elkaar geknoopt en is de auto verkocht en inmiddels onderweg naar het noorden van Thailand. Natuurlijk, This Is Thailand, Sir, ging dit alles niet helemaal probleemloos. Alhoewel, het waren geen échte problemen, wel is er hier meestal sprake van onduidelijkheden, dingen die van tevoren niet goed gecommuniceerd worden of bij eenzelfde officiële instantie op verschillende locaties anders worden geïnterpreteerd. Vrijdag, laat op de middag, waren Tim (Amerikaan, groot, zwaar, sterk knauwend accent), zijn vrouw Noi (Thais) en hun bijna 2-jarige dochter Kira vanuit Bangkok naar Hua Hin gekomen. Tim is een projectmanager die veel in Azië werkt en na een half jaar Saudie-Arabië een maand verlof had. Zij namen hun intrek in het City Beach hotel en we hebben, vrijwel direct na hun aankomst, een proefrit gemaakt. Zij tevreden, ik ook tevreden. Eén van de eerste dingen die Tim zei na de proefrit was dat ie niet wilde onderhandelen over de prijs... my kind'a guy...! We zouden na het weekend, op maandagochtend, meteen alles in orde gaan maken, zodat zij weer terug naar Bangkok konden gaan om van daaruit naar het noorden door te reizen, naar Loi (Leui?), waar de familie van Noi woont. Dáár zouden ze de auto uiteindelijk gaan gebruiken op een stuk land dat ze (dat Tim) voor de familie zouden aankopen; zo'n 100 rai (ruim 30 voetbalvelden) groot! Zondagavond hebben we de familie mee uit eten genomen, zij hebben zich de rest van het weekend zelf in Hua Hin vermaakt. Op maandagochtend zijn we om 11 uur naar de bank gegaan, een pak van 6 cm geld gehaald om het 100 meter verder weer bij onze bank op onze rekening te storten. Daarna "even" lunchen bij Humphrey's, een Mexicaans/ Amerikaans bar-restaurant, waar de familie om 12 uur 's-middags de nodige steaks en hamburgers naar binnen wist te werken. Zij betaalden deze keer. Toen doorgereden naar Pranburi (20 kilometer) om de auto over te schrijven. Nu was het zo dat de auto in december 2007 in Petchaburi (60 kilometer) was geregistreerd, maar ik had na laten vragen of we dit niet in Pranburi konden doen en dat zou geen probleem zijn; kosten 350 baht, maar zou een hoop tijd (en benzine) schelen. Je voelt hem al aankomen... eenmaal in Pranburi aangekomen bleek het niet mogelijk daar de auto over te schrijven. We moesten toch naar Petchaburi, maar het was al te laat om deze middag daar naar toe te gaan. Vervelend, maar dan maar dinsdagochtend overschrijven. Vroeg vertrekken, vroeg in Petchaburi, zodat de familie daarna door kon rijden naar Bangkok. Ik zou dan met de bus terug gaan. Het toeval wilde dat Noi haar moeder had verteld dat deze week de dinsdag de beste dag voor het in bezit komen van een auto zou zijn. Bijgelovig? Misschien wel, maar misschien was dit toch ook wel van hogerhand opgelegd... Dinsdagochtend 8 uur wilde ik het City Beach binnenlopen, maar de familie kwam al keurig naar buiten. Op zich onverwachts, want het zouden geen vroege vogels zijn. Nu bleek dat Tim tegen Noi had gezegd dat ik om half 8 zou komen, terwijl hij tegen mij had gezegd dat ik er om 8 uur moest zijn. Klopte precies...:-)... Nog even een roze (mocht alleen roze zijn) bloemetje op de markt gehaald en op naar Petchaburi. Daar aangekomen gingen we eerst even uitzoeken in welke volgorde we de verschillende handelingen moesten doen; de auto moest gecheckt worden, papieren op verschillende plekken ingevuld. In het uitzoeken alleen al ging een half uur zitten. Wat bleek; ik moest een verklaring van de politie in Hua Hin hebben dat ik, als verkoper, daadwerkelijk in Hua Hin woonde. Nergens ooit iets van gelezen of over gehoord... Sh.... Moesten we dus 60 kilometer terug, naar het politiebureau (was daar in 10 minuten geregeld, kosten; 1.000 baht) en weer terug naar Petchaburi. Ging toch weer twee-en-een-half uur overheen voordat we weer aan konden sluiten in de rij in Petchaburi... Er moesten voor ons nog een tiental auto's gekeurd worden, dus ook hier ging weer een behoorlijke tijd overheen. Alles bij elkaar zijn we die dag van 8 uur 's-chtends tot 4 uur 's-middags bezig geweest. Ik ging gelijk met Elise en de kinderen de deur uit die ochtend en was 3 minuten voor dat ze op het einde van de middag weer thuis waren, zelf ook pas weer thuis. Tim en Noi hadden besloten om nóg een dagje in Hua Hin te blijven, zodat ze me thuis af hebben gezet en ik dus niet met de bus mee hoefde. Anders was het vast donker geweest voordat ik thuis zou zijn geweest. Onze grootste "zorg", onze grootste kostenpost in ieder geval, is hiermee in ieder geval weggewerkt. Het mooie bij het verhaal is ook nog dat we nu van Edwin (die van de wilde-dieren-opvang-park hier in de buurt) de tijd tot dat we weg gaan een auto op bruikleen hebben gekregen; een mooie felblauwe Chevrolet pick-up, 3 liter turbodiesel uit 2005. Zijn we superblij mee en nog eens mee op vooruit gegaan ook! We hebben met Edwin afgesproken dat we in augustus met ons vieren nog een week bij hem komen vrijwilligen op zijn park. De eerste spullen voor de overtocht zijn we inmiddels in de woonkamer aan het verzamelen; dat wat we niet meer nodig hebben of wat binnenkomt zal de komende twee maanden stukje bij beetje de kamer op gaan vullen.

30.000 Views

In de ruim 20 maanden dat onze weblog nu actief is, is er inmiddels ruim 30.000 keer op gekeken!!!

Afscheid / Saying goodbye

De afgelopen week stond veel in het teken van het afscheid van Susan, Lasse, Sara, Kristian en Markus, een Noorse familie die hier, inmiddels voor de tweede keer, een jaar waren geweest. Susan is in dat jaar een collega van Elise geweest en Sara is voor Laureen een geweldige vriendin geweest. Stond het afscheid van afgelopen zaterdag nog in het teken van lol en lachen, het afscheid van vanavond was een stuk emotioneler... Het laat ons op voorhand ook al een beetje voelen hoe het over 2 en een halve maand zal gaan zijn... toch wel even slikken waarschijnlijk... Zaterdagavond hadden de kinderen hier een surpriseparty voor Sara georganiseerd. In het geniep georganiseerd door het stel van de strandfoto. Sara had de week daaraan voorafgaand met iedereen eigenlijk wel wat willen doen, afspreken en dergelijke, maar die contacten verliepen behoorlijk stroef en Sara had daar al opmerkingen over naar haar moeder gemaakt. Gelukkig maakte deze avond veel (alles?) goed! De oudjes waren naar de stad geweest. Met een man of 15 tot 20 gegeten en daarna barretje-in-barretje-uit-barretje-in-etc. Erg gezellig! Was lang geleden dat ik de volgende ochtend met een (klein) kater(tje) opstond, máár... ik was niet de enige... Er waren er ook bij die zich waarschijnlijk niet meer zullen herinneren hoe ze in bed zijn gevallen...:-)... Zondag was dan ook een zeer, maar dan ook zeeeer luie dag voor ons vieren.

Heb ik vorige week verteld dat we onze bedden gekocht hadden, eigenlijk is dat pas gisteren rondgekomen. Na de (op de factuur na) eerste bestelling vorige week bleken ze 1 en ander niet op voorraad te hebben danwel pas na ons vertrek te kunnen gaan leveren. Natuurlijk willen we dat de container met spullen al op weg is op het moment dat wij vertrekken, dus dat was niet handig. In de tussentijd hebben we dus een nieuwe keuze moeten maken, maar wel 2 bureau's, bureaustoelen, 3 matrassen, 2 slaapkamerkasten, 1 boekenrek voor Laureen en een salontafel op de kop getikt. Leveringen beginnen vanaf komend weekend tot eind komende maand. Volgens de vervoerders nog meer dan voldoende tijd om de spullen op tijd in de container op weg te krijgen.

Tussen de bedrijven door zijn we nog naar de huidarts voor Martijn geweest; zo goed als genezen, en weer voor beugelcontrole naar de tandarts. Voor Martijn goed nieuws dat ie de retainer (hoe heet zo'n ding in het Nederlands... een hou-de-gecorrigeerde-tanden-op-z'n-plaats-beugel-die-je-wel-mooi-in-en-uit-kunt-doen...) alleen nog maar 's-nachts hoeft te dragen, voor Laureen goed nieuws, omdat ze haar beugel, met nog 4 of 5 2-wekelijkse controles te gaan, waarschijnlijk kwijt zal zijn voordat we naar Nederland gaan!

Dan hadden we vandaag nog de Orient Express in Hua Hin op bezoek, dé Orient Express. Zou rond 3 uur aankomen, even stoppen en weer doorrijden. Er gingen verhalen over halfopen (van boven glazen) coupés, maar niets van dat. Na een vals alarm om 10 over 3 (een goederentrein vanuit het zuiden die even op spoor 2 werd gerangeerd) deed de Orient Express om kwart over 3 Hua Hin aan. Mooie trein met veel opgepoetst brons aan de buitenkant en duidelijk een chique interieur, maar na het van boord halen van de nodige vuilniszakken was het al gauw bekeken. De trein heeft nog geen 10 minuten stilgestaan. Leuk om te zien, een andere keer van de binnenkant... hopelijk. Tot slot nog een foto van Satukarn Square in het centrum van Hua Hin, waar je tot voor een maand of wat geleden nog heerlijk kon eten, dat een week geleden al voor een groot gedeelte was neergehaald en nu dus echt helemaal plat ligt... pikant detail is dat links onder op de afbeelding, daar ook waar het restaurant van Kai en Arun heeft gestaan, nog mijn reclamebordje ligt in rood-wit-blauw... ook een afscheid... snif...

De tijd vliegt / Time flies

Onze zoektocht naar meubels begint eindelijk zijn vruchten af te werpen. Afgelopen weekend hebben we een bank gekocht; na lang wikken en wegen, 36 boekjes met stoffen doorgebladerd te hebben en advies van derden te hebben ingewonnen wordt ie donkerpaars, grove stof met oranje/bruine en groene kussen. Gewaagd, maar gaat prima in de kamer passen. L-vorm, dus met een luie lounge-poot er aan vast. Zit en hangt heerlijk. Nog geen foto, maar wordt volgend weekend geleverd. Levertijd van 2 weken; niekt schlekt... Verder zijn de bedden besteld voor Martijn, Laureen en natuurlijk voor onszelf. Martijn en Laureen zijn hier gewend geraakt aan het slapen in grote bedden, maar om hun kamers niet meteen propvol te zetten hebben we gekozen voor bedden van 5 voet (1,5 meter) breed. Wij gaan gewoon voor de 6 voet (1,8 meter) breed. Martijn en Laureen hebben natuurlijk voor modern gekozen (zouden ze nog mee kunnen nemen als ze op kamers c.q. op zichzelf gaan wonen), wij hebben een met zwart kunstleer overtrokken bed met een apart hoekje er in. Het bed voor Martijn in de showroom was wit, hij heeft natuurlijk wel de donkere uitvoering gekozen. De foto's zijn respectievelijk de bedden van Martijn, Laureen en ons. Ook gekeken naar bureau's en bureaustoelen. Ook daar zullen we de komende dagen wel voor slagen. De afgelopen week hebben we weer een bijeenkomst van de PTA van de Somtawin school gehad, dit maal in en rond het zwembad van Palm Hills, een groot woon- en golfresort een kleine 10 kilometer ten noorden van Hua Hin. Zo'n 80 mensen aan de barbeque. Feestje van 7 tot 9 uur 's-avonds. Wel gezellig. Afgelopen zondag, 12 uur, was het verzamelen op het Kao Takiab strand. Omdat er zaterdag aanstaande afscheid genomen gaat worden van Noorse Sara wilden ze een mooi, onvergetelijk en toch makkelijk te transporteren kado meegeven. Dus: fotosessie op het strand. Uit de meer dan 100 foto's was dit de leukste. Laureen heeft 'm daarna (kan ze als de beste!) ge-Photoshopped en zie hier het resultaat dat straks in 50 bij 75 centimeter op een Noorse slaapkamer gaat hangen, tenminste, dat hopen we toch. Op dinsdagochtend met Marleen en Simone en de honden naar het strand geweest. Helemaal lekgeprikt door die k..... strandvlooitjes, zo noemen we ze tenminste, het zijn hele kleine bleoddorstige zwarte vliegjes met witte vleugeltjes. Elke steek wordt een harde schijf van zo'n 2 tot 5 cm in doorsnee, die dan ook nog eens een week lang jeukt als de ziekte. Het was al lang geleden dat ik naar het strand was geweest, maar ja, die beestjes komen je normaal alleen in de namiddag vervelen, maar, het zal wel aan het laagseizoen liggen, zelfs om 9 uur 's-ochtends waren ze deze keer al (hyper)actief. Het zal weer een tijd duren voor ze me aan het strand zien... Met Martijn zijn we de afgelopen week naar een huidarts geweest vanwege een huidinfectie. Vier weken medicijnen slikken en smeren en dan zou het weer over moeten zijn. Verder regent het hier bij tijd en wijle meer dan behoorlijk. Het duurt misschien maar een uurtje, maar dan zetten ze ook wel meteen alle sluizen open; één grote waterval waardoor je binnen 5 seconden door- en doornat wordt. Afgelopen weekend het gras laten maaien; was 2 maanden niet gebeurd, waardoor het hier en daar meer dan een halve meter hoog was (het onkruid dan, niet het gras), waardoor het er weer picobello uitziet (in sowieso, maar zeker ook) buiten huize Vrijken. Voor de nostalgici onder ons nog even een laatste beeld van Satukarn Square, het plein midden in de stad waar we vanaf 2000 steeds heerlijk hebben kunnen eten bij de zus van Nok en haar familie. Het plein wordt afgebroken en er zal een 7-verdiepingen tellend hotel verschijnen met talloze winkeltjes op de begane grond. Crisis of geen crisis... En dan hebben we vanavond, de rest van de familie lag al op één oor, ons eerste slangetje bij het huis gehad. Beneden op het terras lag ie, ik denk zo'n 40 centimeter lang, opgerold de zaak te bekijken. Ik heb nog geprobeerd om 'm met schep en doos over de schutting te werken, maar hij dacht er niet over om mee te werken. Ik moet er niet aan denken dat zo'n beest zich binnen ergens gaat nestelen of ie Nera te pakken neemt (een Thaise hond is heel alert op zo'n beest, Nera ziet 'm niet eens liggen, loopt er zo langs af), dus... met pijn in mijn hart heb ik 'm met voornoemde schep naar gene zijde geholpen...