Dat was het dan... / That was it...

Potverdorie, 7 uur, zondagochtend, en ik zit dit alweer te typen aan de eetkamertafel in Eindhoven. De hele vakantie vloog voorbij, zeker de laatste dagen; die gingen met een lichtsnelheid. Gelukkig, in ieder geval voor de zonaanbidders in de familie, hadden de laatste paar dagen nog aardig wat uurtjes zon voor ons in petto (het is regenseizoen in Thailand; warmte krijg je standaard, de zon is niet helemaal vanzelfsprekend), maar in de verte waren er altijd wel wat witte tot zwaar donkerblauwe wolken zichtbaar. De laatste dagen natuurlijk nog even wat vrienden opgezocht om mee te gaan eten of een borreltje mee te nemen. Ook nog wat nieuwe restaurantjes uitgeprobeerd. Zo hebben we heerlijk gegeten in het Italiaanse restaurant tegenover Khun Oy (v/h bar van Wouter en Bee) en hebben we een aardig buffet gehad bij een nieuw restaurant (vanuit het centrum, richting Cha-Am) net na het Shell benzinestation aan de linker kant. Martijn en Laureen zijn donderdag en vrijdag toch nog maar even naar school gegaan om alle vrienden en vriendinnen te kunnen zien. Laureen is vrijdag, eind van de schooldag, met een groep gaan karaoken bij de Market Village, Martijn is uit school meteen naar Jamie gegaan, die daarvoor de hele week ziek in bed had gelegen. De laatste avond hebben we dan nog bij Khun Oy gegeten met Rita en Ernst. Na het eten nog even koffie drinken bij het Chineesje voor Market village en toen naar huis. Ernst en Rita zijn verstokte klaverjassers, dus (nadat er vaak over was gesproken) hebben we onze laatste avond toch maar de kaarten gepakt en, het mag gezegd, een aardig spel, waar de tijd letterlijk mee voorbij vliegt... Onze wekkers zouden om kwart voor 5 in de ochtend gaan en, zomaar ineens..., was het kwart voor 2... ook in de ochtend. De slaap konden we alleen niet vatten, want Martijn had het idee opgevat om deze nacht toch nog maar eens gezellig door te halen en om 5 uur thuis te komen, te douchen, koffers mee de auto in te helpen sjouwen en dan op de achterbank mee in slaap te vallen... Aldus geschiedde, maar niet zonder dat wij ons 100 vreemde ideeën in het hoofd hadden gehaald waarom hij het NIET zou redden om op tijd terug te zijn... Geen oog dicht gedaan dus... Kwart voor 5 ging de wekker, meteen Martijn gebeld ("Ik zit al in de taxi onderweg naar huis"), laatste spulletjes gepakt, in de auto gegooid en afscheid genomen van Ernst en Rita (deze bikkels kwamen ons dus toch ook nog even uitzwaaien). Langs het busstation gereden, waar Aom en Noah stonden te wachten (gingen toevallig vanuit Hua Hin met dezelfde vlucht voor 3 maanden naar Erik in Eindhoven) en we waren netjes om kwart voor 9 op Suvarnabhumi Airport in Bangkok (eigenlijk kilometer of 40 voorbij Bangkok). Alles verliep hier vlotjes, alhoewel er best streng gecontroleerd werd. Redelijk wat in het vliegtuig geslapen, de een wat meer dan de ander (hoe kan het anders), Noah het minst... en zaterdagavond kwart voor 6 landden we op het vliegveld in Düsseldorf. We hadden geluk dat het weer redelijk was in Europa; graadje of 20. Kwart voor 8 reden we onze straat in Eindhoven weer in: niets veranderd, iedereen nog hetzelfde. Zondag wordt opruim- en terugziedag. Ook de tuin behoeft een uurtje of wat werk voordat morgen voor ieder van ons het gewone leventje weer begint. Al met al hebben we een geweldige vakantie gehad. Ernst en Rita waren super gastheren (gastheer en gastvrouw, natuurlijk); alles kon, niets moest, erg relaxed. Elkaar natuurlijk veel gezien, maar nooit een wanwoord gevallen. In een jaar tijd is er in Hua Hin veel gebeurd en het leven is daar toch wel beduidend anders dan hier. Ligt het aan de mensen of aan de omgeving? Beetje van beiden, ongetwijfeld, maar als je als mens (bewust of onbewust) geen rare dingen opzoekt, dan kun je in deze omgeving een geweldige tijd hebben!! Iedereen erg bedankt voor alles en tot een volgende keer!