Miss Elise!

(English added below)

Elise is vanmiddag naar Somtawin School geweest voor haar evaluatiegesprek. Alhoewel het in eerste instantie de bedoeling was als Kindergarten lerares aan de slag te gaan, schatte men in dat er ouders moeite mee zouden kunnen hebben dat een van nature niet-Engelstalige hun kinderen les zou geven. Máár, dankzij de specialisatie die ze de afgelopen 2 jaar had gevolgd tot gymleerkracht, kan ze wél als gymleerkracht aan de slag! De details krijgen we later deze week te horen. Super! Geweldig! En natuurlijk heel belangrijk voor de werkvergunning die hier aan gekoppeld is!! Eén zorg minder. Gôh, we hebben wat langer gewacht met toevoegen van informatie, omdat Elise eigenlijk elke dag wat van school kon horen. Uiteindelijk zijn we ook hier achter aan moeten gaan, maar ja... way of life, zullen we maar zeggen. De afgelopen week is er in zoverre veel gebeurd, dat er veel ditjes en datjes afgehandeld zijn: de ventilator hangt boven het terras buiten, de stank die we de eerste weken af en toe roken is verholpen en er zijn tig dingetjes opgehangen. Met ophangen bedoel ik dan niet zó maar ophangen, maar écht ophangen. Zaterdagochtend kwamen er 3 auto's voorrijden met huurbaas Jen (vriendelijke jonge dame) en hulpje, werkers (personeel van de vader van Jen), voorman plus een vrachtautootje met een grote container en slangen op het dak. De slangenmannen begonnen eerst met pompen. Pompen? Jawel. De riolering werkt hier iets anders dan bij jullie. Er zitten hier onder het huis 3 grote tanks. Deze tanks vangen alle viezigheid op, maar zullen 1 keer in de zoveel tijd (ongeveer een jaar) leeggepompt moeten worden. Sinds de tanks zijn leeggemaakt is de stankoverlast verdwenen. Toen deze mannen waren verdwenen gingen de handwerkers aan de slag. Met 4 man werd de ventilator opgehangen en werd er in verschillende kamers van alles opgehangen: wij wijzen, zij passen en meten, giebelen (plezier in je werk is belangrijk, toch?), boren, af en toe een keer "falang" roepen, weer giebelen en na een uur of 3 waren ze klaar. Verder hebben we zelf nog een paar haakjes met bisonkit opgehangen en op dit moment is het zo'n beetje af. Daarnaast hebben we het internet inmiddels draadloos weten te krijgen (voor een live rondleiding door het huis kun je gewoon ff msn-en naar nielselise@hotmail.com), heb ik ruzie met m'n zakmes gehad (zwaargewond...) en is Elise druk bezig, in dit paradijs van "laat-maar-maken-voor-weinig", 2 dekbedovertrekken te maken voor de kinderen, want die wilden eigenlijk wel iets wat niet in de winkel te koop was. Nou moet gezegd worden dat het in de winkel ófwel beertjes en prinsesjes zijn of het is prachtig en mooi, maar dan duurder dan in Nederland... Oh ja, naast de Donald Duck en de Belastingdienst heeft nog een fenomeen onze brievenbus weten te vinden: de handgeschreven brief (met ruime inhoud aan knipsels, kopieën en snoep)! De eer van de eerste brief was van de hand van Nina, onze haaibaai van Simsalabim, het Kindercircus waar Martijn en Laureen lid van waren. Tot slot heb ik bij het zoeken naar (nog) meer mogelijkheden om een (onze) blog aantrekkelijk te maken nog wat dingen gevonden: lokale temperatuur, een filmpje van Laureen op Youtube en een manier om een presentatie van foto's toe te voegen. Omdat een aantal van mijn ex-collega's Engels-(of anders-)talig zijn, maar toch graag mee willen kijken / lezen / genieten heb ik afgelopen week onder de laatste stukjes ook een kleine Engelstalige samenvatting geschreven, zodat in ieder geval de foto's wat meer betekenis voor hen krijgen. Today we learned that Elise, my wife, can start as a teacher at Somtawin School in Hua Hin! Initially we thought she would become a Kindergarten teacher, but because she is Dutch, the school thinks that some parents might be offended when their children would be taught by a non-native (English) speaker. Furthermore a lot a small stuff has been done and / or is solved: The sceptic tanks were emptied, because it smelled like @#%@^*%#... (in NL we were used that everything literally disappears down the drain). And a handful of Thai people amused themselves one complete morning in hanging a fan, some pictures, clocks, dartboard, etc. to various walls. When we are 100% certain about Elise's future at Somtawin I will continue my quest for the company we still want to set up.

Donald Duck, PSV en Floralaan.

(English added below) Vandaag kwam de postbode (hier ook op een brommer) met de eerste Donald Duck! Laureen haar klas heeft haar een abonnement op de Donald Duck gegeven bij haar afscheid van school (aan de Floralaan). De Donald Duck wordt rechtstreeks vanaf Sanoma, de uitgever, naar ons verzonden. Prima service, lijkt me (alhoewel ik niet weet hoeveel dit extra moet kosten... Ze zullen er wel geen geld op verliezen). Verder hebben we voor Martijn het PSV-shirt met handtekeningen in laten lijsten en voor Laureen de kussensloop met afscheidswensen van al haar klasgenoten. Totaal 15 euro. Het was nog een hele klus om dat hier te krijgen, zeker omdat de lijst met het PSV-shirt een kleine meter hoog is. Maar als rechtgeaarde Thaaien is het natuurlijk gelukt... op de brommer! Sinds gisteren hebben we ook een printer/scanner/copier, natuurlijk een van Epson (zal Herman blij mee zijn). Wat opvalt is dat de IT-spulletjes hier vergelijkbaar geprijsd zijn met dezelfde spullen in NL. De Epson kostte zo'n 60 euro en ook de draadloze internet router/modem zal rond die koers zijn. Een nieuwe pc heb je al voor rond de 300 euro. Hier verkopen ze er echter niet standaard Windows bij. Standaard wordt een pc met DOS geleverd... Verder hebben we na de installatie van internet vorige week de laatste dagen voor het eerst met beeld en geluid ge-msn-ed, zondag met mijn ouders, zus en familie (nog van harte, mam!) en vandaag met Nok, de (hoog-)zwangere schoonzus van Elise. Wij waren nieuwsgierig naar "de buik", Nok wilde heel graag weten hoe het met Nera, de hond, gaat. Alhoewel ze (Nera...) het veel warm heeft, maakt ze het prima. Op de warmere dagen krijgt ze 1 of 2 keer een koude douche, iets dat ze heerlijk vindt. Ze vraagt er nog net niet zelf om. En zoals je ziet heb ik vandaag een mooie, oranje klok toegevoegd. Handig voor.....:-).....! Today we received the first of the weekly magazines Laureen received as a gift from her former class in The Netherlands. For Martijn we had a PSV soccershirt with signatures of all players as well as a cloth with all best wishes of the children from Laureen's class framed, just for a couple of Euro. With internet being available now at our home we now had the first msn-"talks" face-to-face with my parents and Nok, the (highly pregnant) Thai sister in law of my wife. For our (and your...) health I added a clock, just in case...

Stapje voor stapje.... en meer?

(English added below) Vandaag, vrijdag 14 september, was het weer een dag waarin we het nodige beleefd hebben en toch ook weer wat (en mogelijk behoorlijk veel) vooruit gekomen zijn. Ik heb de kinderen naar school gebracht en sprak net voor de line-up nog even de directeur, die had gezien dat ik vorige week een keer Laureen van school had gehaald, omdat ze hoofdpijn had. Hij wilde weten hoe het er mee ging. Ik heb het verhaal afgestoken wat wij wilden en wat onze achtergronden waren en hij zei eigenlijk meteen: waarom komen jullie niet voor ons werken? Nou hadden we deze vraag in het verleden natuurlijk al aan het (sub)hoofd Jane van de Engelse opleiding gesteld en ook bij het aanmelden van de kinderen kwam het natuurlijk weer ter sprake, maar nee hoor, momenteel geen vacatures. Toen ik van school wegreed, heb ik Elise gehaald. We wilden een brommer (eigenlijk en motor, ong. 125cc) kopen. Tijdens onze rit, het zal half 10 geweest zijn, belde Jane, het hoofd van het "English program": ze wilde graag met Elise en afspraak. Nou waren we vlak bij school, dus zijn we er maar meteen voorbij gereden. Wat bleek was dat ze op zoek waren naar 2 onderbouw leerkrachten. Belangrijk was dat ze ervaring meebrachten. Nou, Elise haar verhaal klopte eigenlijk precies met wat ze wilden. Maandag gaat Elise kijken op school en ze zal in de loop van komende week wel een proefles moeten geven. Als dat goed gaat, heeft ze een baan! Eerste slag gewonnen! Eerste werkvergunning binnen! Plus de bijbehorende voordelen. Nadeel is dat het een full-time job betreft.... De inburgeringscursus gaat gewoon door. Deze ga ik in principe verder en voor het moment alleen opzetten. Scheelt ook nog eens behoorlijk in de opstartkosten voor het bedrijf. En de brommer? Die hebben we gekocht. Een Suzuki Step, 125cc. Precies genoeg ruimte voor Laureen (voorop), Martijn (achterop) en mijzelf (in het midden). Maar als je dacht dat dit vanzelf gaat (kopen, betalen, overschrijven, wegrijden) dan heb je het fout. Als buitenlander moet ik een papier aan de brommerverkoper overhandigen dat door de Immigratie Politie is gestempeld en door de eigenaar van ons huurhuis is ondertekend.... Nu was ik al 2 keer eerder naar de Immigratie Politie geweest, maar vandaag wisten ze me te vertellen dat ik, alvorens dat papier te krijgen, ik me toch eerst zal moeten registreren. Had ik eigenlijk al de eerste dag bij binnenkomst in Thailand moeten doen.... Natuurlijk was er niemand die me / ons dat verteld heeft: niet op de Thaise ambassade in Nederland, niet op het vliegveld in Bangkok, niet bij mijn eerdere bezoekjes aan de Immigratie Politie.... Ach, vergeten, zal ik maar zeggen. Oh ja, en natuurlijk kreeg ik wel 800 baht boete voor het te laat registreren. Ik moet nu 2 pagina's invullen, 1 zelf en 1 door de huurbaas, ik moet van elke beschreven pagina van mijn paspoort een kopie maken plus 2 pasfotoos van 4 bij 6 cm inleveren. Als dat goed is gekeurd, dan pas zal ik mijn papiertje voor de motor krijgen. Ik ben bang (niet echt, maar het gezegde wil het zo) dat "we ain't seen nothing yet" van de Thaise bureaucratie!

De foto's (die we ook nog voor Somtawin School nodig hebben) zijn inmiddels gemaakt, de huurbaas (-bazin) heeft getekend en ik kan maandag weer een tochtje naar de buitenwijken van Huahin beginnen, in de hoop dat het voldoende is.

Verder zijn we er eigenlijk uit dat we de tweede helft van oktober een paar dagen naar Kualalumpur in Maleisië gaan voor nieuwe visa voor Elise (en waarschijnlijk) de kinderen. Waarschijnlijk, omdat school zegt dat ze het land niet uit hoeven, maar de Immigratiepolitie dat ze (in ieder geval Martijn, omdat hij 14 is) wel het land uit moeten. We zien wel. Voor Eur 25 per persoon de nachttrein naar (en over) de grens, waarna er nog zo'n 350 km te gaan is. Mooie stad, Kualalumpur. Ik denk dat we er 2 of 3 nachten blijven. By incidence I talked to the Thai principal of Somtawin school, the international school Martijn and Laureen are attending. I mentioned the goals of our move (setting up an integration course for Thai people that want to emigrate to The Netherlands) and our backgrounds. Within one hour the vice-principal called my wife to ask if she was interested in working at Somtawin as a Kindergarten teacher (something she did untill the very moment we left Holland). Great news and the first step in getting our working permits, necessary to stay the longer period (2-3 years) we intend to stay! We also bought our first motor (Suzuki Step, 125cc) and we agreed on going to Kualalumpur, Malaysia the end of October, because visa need to be renewed.

11 September!

(English added below) Vanavond zagen we de beelden van de 6e herdenkingsdienst van de aanslagen op de Twin Towers in New York. Dat er toch veel, heel veel kan gebeuren in het leven... De afgelopen week hebben we diverse gesprekken gehad met Hollanders (de farang ofwel falang in het Aziatische) in Hua Hin. Hollanders die werk hebben of hadden (en dan meestal gepensioneerd waren) en ons wellicht tips kunnen geven over onze aanpak. Zo is er een Eindhovens stel dat een winkel in Chaam (20 km verder op) begonnen is. We zijn er nog niet geweest, maar het schijnt goed te lopen. Er is een stel uit Tilburg dat twee guest houses beheert. Verder is er het superbehulpzame stel Hans (77 jaar, Amsterdammer) met zijn vrouw Panida, die 1 straatje bij ons vandaan wonen en voor veel farang aanspreekpunt zijn. Een Eindhovenaar (een echte Straatemmer) die met zijn vriendin al vele jaren hier woont. Vandaag hebben we gesproken met Vincent, alweer een Eindhovenaar die tegenover de Stadsschouwburg heeft gewoond en hier met vriendin van zijn "oude" (hij is 55 en werkt af en toe voor de lol....) dag geniet. Zijn broer is trainer, zijn neefjes voetballers bij RPC, de club waar ook Martijn en ik speelden. Alle voornoemde stellen zijn Nederlands/ Thaise stellen. Een paar dagen geleden hebben we ook een Nederlands / Nederlands echtpaar gesproken dat uit Berkel-Enschot kwam, haar (horeca-)zaak had verkocht en eigenlijk een resort op wilden zetten, maar... als NL / NL echtpaar moeilijk (werk)vergunningen en visa voor elkaar kon krijgen. Ze hebben zich daarop in de verzekeringen gestort, maar zijn nog niet helemaal tevreden. Vandaag hebben we ook een "legal office" bezocht. Heel leerzaam. Een B.V. oprichten kan, maar kost relatief veel geld (met de onzekerheid aan opbrengsten). Een vof oprichten kan ook, maar dan zal een Thai(se), al is het alleen op papier, directeur zijn en wij slechts werknemers. Vandaag hebben we telefoon gekregen via een vaste lijn. Ik moest er weer eens een extra keer achter aan gaan, maar begin van de middag hebben een paar mannetjes een kleine 100 meter kabel getrokken over de palen hier op straat en wij zijn nu ook via een vaste lijn bereikbaar: 0066-32534853. Via een 0900-nummer op http://www.televergelijk.nl/ toch weer wat goedkoper dan bellen naar mobiel. Ook Martijn en Laureen hebben mobiele nummers. Elise is bereikbaar via 0066-832635934, Martijn via 0066-840267922 en Laureen via 0066-832634978 (dit zijn de nieuwe telefoonnummers per januari 2008!!). Via bovenstaande website kun je ons zo voor 1, 2 of 3 cent per minuut in Thailand bellen. Gewoon doen!! Let er wel op dat het hier 5 uur later is!! Morgenochtend gaan we, hier in Hua Hin, naar de immigratiedienst voor wat meer duidelijkheid over visa en stempelplichten. Morgenmiddag hebben we een afspraak bij een ander, internationaal, advocatenkantoor om te proberen daar wat wijzer te worden. Het eigen bedrijfje blijft de voorkeur hebben. We met quite a number of Dutch people this week. Coincidentally most of them were from the area we were living in in Holland! We visited 2 legal offices to check what possibilities we had to set up our company. Although it looked fairly complicated to set up something being a Western couple, it will probably cost between Euro 1,000 - 1,500 to set up a company (though only owning 39%...). For (mainly) internet purposes we had a landline installed: 0066-32534853. Off course we were already available via mobile since the beginning of our stay, August 16th: 0066-861721120.

Het echte leven begint!

Afgelopen maandag begon het dan: het echte leven in Thailand! Zondag waren we nog even naar de Mac geweest (blijft de kinderen trekken), maar ik denk dat het voorlopig de laatste keer is geweest, want zowel Elise, Laureen als Martijn hebben de rest van de avond van het ene naar het andere toilet gelopen... Elise en ik zijn Martijn en Laureen maandagochtend om 8 uur weg gaan brengen. Een heel gewirwar van veel kinderen met allemaal dezelfde pakken / pakjes aan. Een foto mogen we voorlopig nog niet op deze blog zetten, maar misschien na verloop van tijd. Ik denk dat we alle 4 even zenuwachtig waren, maar het ging allemaal zonder al te veel hobbels. Alles is anders dan in Nederland: naast de pakjes is er om 8 uur de "line-up", de verzameling en het zingen van het volkslied. Als volleerd voetballer stond Martijn natuurlijk met de lippen op elkaar... Ze hebben elke dag 4 a 5 verschillende lessen, soms in 2 blokuren na elkaar. Alle communicatie in de klas is in het Engels en er worden muntjes gekocht om in 1 van de pauzes te eten en drinken. Er is wel weinig vegetarisch, maar dat lossen we op door Laureen wat van thuis mee te geven. Toen de kinderen naar binnen waren maakten we kennis met een ander Nederlands ouderstel, toevallig hetzelfde stel waarvan we de gegevens eerder van Monique (Zweers) hadden gekregen. Leuk stel (hij Nederlands, zij Thaais), met 3 grieten op Somtawin en een winkel met Westerse en moeilijk verkrijgbare producten in een stadje 20 km verder op. Vanochtend, dinsdag de 4e september, hebben we in het appartementen complex Condochain (zie omcirkelde appartementen op foto. Condochain is inmiddels vorig jaar wel helemaal geel geverfd) 2 appartementen geboekt voor mijn ouders (kamer 50, 3e verdieping, net boven het zwembad) en Hilde en Pim (kamer 194, 9e verdieping), die met hun vieren van 10 december tot 2 januari 2008 naar Thailand zullen komen. Even voor de geinteresseerden onder jullie die ook naar Thailand overwegen te komen: in het hoogseizoen (want daar praten we over in december en januari) kost een maand huur rond de EUR 400 voor een groot 2-kamer appartement.