En weer een vakantie voorbij... / And another holiday gone...

De laatste dagen heeft het veel, heel veel geregend. Meestal 's-nachts en een deel van de ochtend en middag. Het onweer heeft ons (in ieder geval mij, mede door onze trouwe viervoetse vriendin Nera) ook de nodige nachtelijk uurtjes gekost. Maar ja, wie in Thailand wil wonen moet af en toe ook op de blaren kunnen zitten... Voordeel is wel dat onze waterrekening deze maand waarschijnlijk niet zo erg hoog zal zijn, want sommige delen van de tuin stonden helemaal blank (niet lastig, gewoon een overvloed aan regen). Morgen begint de school dus weer. Zal even wennen worden: Elise die haar eigen klas krijgt, Martijn en Laureen die weer op ordentelijke tijd naar bed toe moeten en niet pas na ons de koffer in duiken. Eerder laat op de middag belde de taxichauffeur nog (een nichtje van zijn vrouw, die sprak wel Engels) om nog even in haar botste Engels duidelijk te maken dat Elise (die in de afgelopen taxi's als leerkracht steeds niet betaalde voor de rit, want met de schoolbus zou zij ook gratis mee mogen) toch moest gaan betalen als ze mee wilde blijven rijden. Geen van de partijen wilde echter water bij de wijn doen, waardoor Elise en de kinders vanaf morgen met onze eigen auto naar school gaan. Voordeel is dat dit inmiddels goedkoper dan de taxi is, want de afgelopen 2 maanden is de dieselprijs van een kleine 45 baht (90 cent per liter bij een hoge koers) naar een 25 baht (48 cent bij de huidige lage koers) is afgezakt, waardoor we per maand minder dan de 2.000 baht (40 euro) kwijt zijn als dat we met de taxi kwijt waren. Tja, elluk nadeel heb z'n voordeel... Daar we inmiddels met de huisbaas helemaal rond zijn (maar ook liever geen contact meer met hem willen, de oetl....) hebben we de afgelopen week een poolbiljart en de nodige hordeuren en -ramen besteld. Alles zou komende week geleverd moeten worden. Maar, zoals ook vorige week gezegd, This Is Thailand... je weet maar nooit... En het zwembad... hebben we nog even in de koelkast gezet. We denken er nog even over. Wellicht dat we met iemand hier uit de buurt een aardige afspraak kunnen maken. Ook deze week is ons verhaal weer op twee sites bijgeschreven; op http://www.wereldexpat.nl/ en op http://www.volkskrantreizen.nl/. Begint een kick te worden het woord te verspreiden: "probeer minstens één écht grote stap in je leven te maken! Je zult er geen spijt van krijgen!!" Tot slot zijn we vanmiddag naar een Wildlife Rescue Center geweest, een opvangcentrum voor verwaarloosde wilde dieren dat 7 jaar geleden door een Nederlander, Edwin Wiek, is opgezet. Mooi verhaal, nog mooiere plek die hij daar heeft ingericht. Zo'n 400 wilde dieren (meeste apen) die hij stuk voor stuk bij naam kent en waar hij, op een enkele uitzondering na, bij kan komen en een aai over de bol c.q. snavel c.q. bek kan geven. Geweldig werk wat die man daar doet. Kijk eens op http://www.wfft.org/ voor meer informatie. Het Nederlandse deel van die website is nog niet helemaal in orde, maar ik heb aangeboden dat voor hem te gaan doen. Ach, het is geen betaald werk, maar wel erg nuttig, denk ik dan maar. The last days of our holiday we had loads of rain and some nightly thunderstorms that kept (especially) me awake thanks to our loyal quadruped Nera... Ach, if that is the maximum cost of us living here, it ain't half so bad...:-)... Because we now have everything arranged with our German friend... ehm... landlord, we could finally order that poolbillard and the musquito doors and windows. Hopefully we don't lose the hours of sleep on playing billard that we win on keeping the musquitos out... Finally we made a trip to a Wildlife Rescue Resort of a Dutch guy about 50 kilometers from here, well worth the trip: a great site built with a lot of volunteers and donations from people all around the world. Maybe a nice idea for you!! You can visit his Foundation only at www.wfft.org.