Rapporten, afstuderen, NL Vereniging / Reports, graduation, Dutch Society

Veel foto's deze keer. Allereerst de, wederom prachtige rapporten van Martijn en Laureen. Voor uitleg klik hier, en klik dan door op 1 van de bovenste 2 afbeeldingen. Daarnaast was afgelopen donderdag 26 maart het, tussentijds, afstuderen (er is hier na grade 6 en grade 9 een min of meer officieel afstuderen), de graduation, van Martijn. Tot slot hadden we gisteravond, vrijdag 27 maart, weer onze maandelijkse borrelavond, dit maal drukker bezocht dan anders met de komst van de Nederlandse ambassadeur Tjaco van den Hout, zijn vrouw Baiba Braze en hun dochtertje Brigitte. Een zeer geslaagd feestje met een opkomst van zo´n 140 Nederlandsers! Inclusief Thaise muziek en dans, sjoelbak en boekenclub, én, niet onbelangrijk, een buffet dat o.a. door de ambassade werd aangeboden. Komende week komen Rob, Nok en Robin naar Thailand en over iets meer dan 3 weken zullen we afreizen voor een 3-weekse, zelf georganiseerde (waarbij vooral opa vele uurtjes achter de computer het internet heeft afgestruind), rondreis door China. De paspoorten liggen momenteel op de Chinese ambassade in Bangkok (daar gaan we tenminste van uit) en zouden we, inclusief benodigde stempels, de tweede helft van komende week terug moeten krijgen.

25.000!! / 25,000!!

Jammer genoeg geen verre reis noch veel geld gewonnen, maar de 25.000e bezoeker sinds oktober 2007 staat genoteerd!

Vakantie, rapporten, aanrijding, sport / Holiday, reports, accident, sports

We leven inmiddels eind maart en de thermometer laat temperaturen van zo'n 35 graden zien. De gevoelstemperatuur kan daarbij tot boven de 40 graden oplopen en dan is het tijd om je niet al te veel te bewegen en je in de koelte van de schaduw en een zeewindje te begeven. De kinderen hebben dat goed door; die komen met dit weer overdag nauwelijks van hun kamers af (msn-en, film kijken, Friends voor de 18e keer, als ze hun computer niet hadden...). Elise is nog wat laatste eindjes van school aan het afronden (lesplannen! Ja, ook hier) en ik... ik krijg het druk als een klein baasje...:-)... Komende vrijdag komt de Nederlandse ambassadeur bij "onze" Nederlandse Vereniging, zijn we met diezelfde vereniging bezig een autorally aan het organiseren, zijn we onze vakantie naar China aan het voorbereiden (opa in de zenuwen op de digitale snelweg en ik om ´m weer te kalmeren...:-)...), blijf ik natuurlijk met Wouter onze wekelijkse afspraken tennis (laatste keer 4-6 en 2-3, de overwinning komt er écht nog aan voordat we naar Nederland gaan!) en afslaan op de driving range (net zo goed zeikesnat na een uurtje ballen slaan!) hebben, heb ik inmiddels 2 keer met de mannen van het Somtawin schoolelftal meegespeeld (alhoewel de 2e keer nog geen 5 minuten... spiertje verrekt... je wordt ouder, vader!!) én we hebben inmiddels een voetbalteam, bestaande uit alleen buitenlanders (om precies te zijn 15 Engelsen en 1 'Ollander... moi...) opgericht, waar we morgen voor de eerste keer mee gaan trainen; manager, coach, de hele reutemeteut. De helft van het team is van het ras kroegtijger, maar er zitten zeker wat serieuzere mannen tussen. Ik schat het in als een behoorlijk kroegenteam, waar het gemiddelde Thaise voetbalelftal hier in de buurt het behoorlijk moeilijk mee gaat krijgen! Nou, tijd om de afgelopen 2 weken de revu te laten passeren. Martijn en Laureen zijn beiden wederom met vlag en wimpel geslaagd. Hun rapporten waren zeer goed (82% score voor Martijn) tot uitmuntend (90% voor Laureen). Laureen krijgt prachtige commentaren van de leerkrachten, Martijn blijkt bij sommige lessen een komisch duo te zijn gestart met een Engelse vriend van hem, Jamie. Reden: "Gebrek aan uitdaging in de lesstof...". Ben benieuwd of hij dat straks in Nederland nog gaat zeggen...:-)... (rapporten volgen zsm). Verder blijven we de meubelzaken bestormen, ideëen opdoen om uiteindelijk toch die container vol naar Nederland te kunnen gaan verschepen. De komende week zullen we denk ik wel een dagje Bangkok doen met z´n tweetjes. Op laatste dag van de exams (de proefwerkweek) had Elise een aanrijdinkje op het moment dat ze bij ons de straat uit reed. Je rijdt hier links en omdat ze links het hoekje om wilde gaan hield Elise dan ook voornamelijk het verkeer dat van rechts zou komen in de gaten (net als rechts af slaan in Nederland, dan let je voornamelijk op het verkeer dat vanaf links komt). Een stelletje op een brommer dat van links kwam, en de straat ín wilde rijden die Elise net uit kwam rijden, nam de bocht zo krap dat een aanrijding niet te voorkomen was; het stelletje tegen de vlakte, brommer half onder de auto. Niemand echt gewond, de brommer en de auto wat schaafwondjes. Het eerste wat er gebeurde was 35 Thaien om de auto, misschien wel ff wat beangstigend, maar vooruit. Laureen werd snel naar huis gestuurd, ik snel mijn kleren aangetrokken en meegebrommerd. Inmiddels was het aantal Thaien behoorlijk afgenomen; nog maar een stuk of 15. Jamie, die van het komische duo met Martijn, had deze nacht bij ons gelogeerd en had zijn moeder (uit bed) gebeld om hun op te komen halen en naar school te brengen. Ik bleef uiteindelijk met 2 Thaise dames over. Wat bleek nu; het stelletje dat tegen de vlakte was gegaan, 's-morgens om 8 uur, zou om 9 uur gaan trouwen!!! Sneu voor die twee. Zij werden dan ook snel in een auto (open pick-up, wat anders) afgevoerd en, zoals gezegd, we bleven met ons 3en over. Verzekering en politie gebeld... en nog een keer gebeld... en nóg maar een keer gebeld... Tegen half 10 kwamen onze vrienden van de Thaise politie aanzetten. Twee minuten babbelen met de Thaise dames en daarna werd ik apart genomen; dat het toch maar beter was om ieders zijns weegs te gaan, want anders moesten we op het politiebureau elk toch 500 baht (10 euro) betalen en dat was het ongeluk niet waard. Tussen de bedrijven door liet de agent blijken wel in te zijn voor een aardige fooi. Toen ik de brommer naar huis had gebracht en hem, voor het oppassen op de auto (die er gelukkig nog stond!), 20 baht wilde geven voor een extra drankje of hapje, was hij daar niet tevreden mee. Jammer, maar helaas, dan maar niets. Zijn verhaal van de 500 baht sloeg natuurlijk nergens op, onze papieren waren in orde, de schade misschien 300 baht, het was niet onze schuld, dus ik vond het al lang goed. Nog even gebabbeld over voetbal en het weer en toen gewoon naar huis gereden... de asshole...! Op vrijdagavond hadden Martijn en Laureen de Prom, een eindejaarsbal en natuurlijk allemaal op chique. Van half 9 tot twaalf hadden de dames en heren het prima naar hun zin in een poepiechique hotel in het centrum van Hua Hin. Martijn moest deze avond afscheid nemen van zijn vriendin, Eva, die voor 5 weken met de familie naar Australië ging, waarna wij, tegen het einde van hun vakantie, ook nog eens 3 weken naar China zouden gaan. Zeven weken zonder... snif... Martijn had geregeld dat hij na 12en met een stel de stad in zou gaan en bij iemand anders zou gaan slapen. Wél met de uitdrukkelijke opdracht dat hij, als hij er ook maar de verdenking van had dat diegene waar hij achter op de brommer zou stappen te veel zou hebben gedronken, mij zou bellen, ongeacht tijdstip, zodat ik hem (en mogelijk nog wat opgeschoten jongelui) veilig naar de plaats van bestemming zou brengen... Om half 5... tring... "Hallo jongen, leuke avond gehad?" "Eh... ja, hoor... maar ik ben ik samen met Jamie en Eiow en eh... mogen zij bij ons logeren en kun je ons komen halen?" "Ja, natuurlijk jongen, ik kom er aan...". Een man een man, een woord een woord en dus ging ik op pad, half 5 in de ochtend. Wel lekker rustig op de weg! Vijf uur thuis, half zes weer in dromenland, met een heerlijk, rustig gevoel...:-)...! Nu is het afwachten tot Rob, Nok en Robin in Thailand aankomen, begin april. Hoe de planning van hun reis deze keer zal zijn weten we nog niet, maar kleine Robin (we zien hem af en toe via de webcam) wordt steeds minder klein en schijnt in het afgelopen half jaar toch al een echt heertje te zijn geworden! Tot slot vermeldenswaardig dat deze weblog, sinds we in oktober 2007 zijn begonnen met tellen, op donderdag 26 of vrijdag 27 maart zijn 25.000e bezoeker gaat ontvangen!! Feestje!

Sporten en motorrijden / Sports and motorcycling

Ff geleden, drukdrukdruk...:-)... Net voor afgelopen weekend was Stephan, die we kennen uit onze straat in Eindhoven en die hier begin mei ook met zijn gezin komt wonen, hier voor een weekje voorbereidend werk. Hij kwam samen met John, een vriend die een fietsenzaak in Geldrop heeft. Paar keer mee gegeten, verder zijn ze eigenlijk hun eigen weg gegaan en hebben ze wat gegolfd hier in de buurt (is goed te doen met 9 golfbanen in de buurt). Afgelopen weekend stond dan in het teken van de sport. Op zaterdag moest Martijn zijn Somtawin senior elftal voetballen tegen de lokale toeristenpolitie. 's-Middags om 3 uur. Nu is het de afgelopen weken behoorlijk warm aan het worden en was het ons geluk dat de taxi (waarmee een deel van de leerlingen vanuit de oude school vertrekt. Note: de nieuwe school, met voetbalveld, is 18 km landinwaarts) aan de late kant was. We konden pas tegen 4 uur beginnen. We... inderdaad, vader was ook gevraagd om mee te doen. En... natuurlijk op zijn vaste stekkie, laatste man! Kijken of we ze achter en in het midden wat meer georganiseerd konden laten spelen. Nu is het team nauwelijks ooit compleet; zeker niet op de trainingen (3 x per week), maar ook bij de wedstrijden halen ze nauwelijks ooit 11 man. Daarom is het maar goed dat Somtawin een erg fanatiek junior elftal heeft. Dus wat we in het veld hadden staan was vrij gemêleerd; paar mannekes van een jaar of 10, 11, één (ruime) 40-plusser die al verrekte lang geen partijtje meer had gespeeld (2 x 40 minuten, bij een temperatuur van ergens tussen de 35 en 40 graden...) en dan toch, het merendeel (gelukkig) de mannen van het Somtawin senior team. De toeristenpolitie was een redelijk op elkaar ingespeeld team met 4 of 5 behoorlijk tot goed spelende mannen. Ondanks mijn sportieve verschijning en aanwijzingen stonden we na de eerste 40 minuten met 1-3 achter en... ik kón echt niet meer. Zeikesnat en doodop heb ik aangeboden maar in goal te gaan staan, want nog eens 40 minuten zou dit lijf niet meer hebben volgehouden. De tweede helft verloren we met 2-3, 3-6 in totaal dus. De twee goals in de tweede helft aan onze kant waren dankzij de juniors; een stelletje fanatieke honden (hondjes), waarmee de toeristenpolitie probeerde te spelen, maar die er uiteindelijk de tweede helft toch maar ff 2 scoorden. Morgen, zaterdag, mogen we weer aan de bak. Weer tegen de toeristenpolitie, maar nu met 4 ouders in de gelederen. Ben benieuwd of die ouwe knoken nu het verschil kunnen maken en we revanche kunnen nemen... Zondag was het weer eens vroeg dag. Met de Nederlandse Vereniging hadden we een tennistoernooi georganiseerd. Van 9 tot 1 uur, in de bloedhitte, op Palm Hills. Een gezelligheidstoernooi, waarbij getosst werd met wie je zou spelen. Twaalf spelers, ongeveer net zoveel supporters en daarna met z'n alle lunchen. Vermoeiende, hete, maar leuke ochtend gehad. Voor verder verhaal en foto's op de website van de Nederlandse Vereniging, klik hier. Woensdag was het dan eindelijk zo ver; onze langverwachte motortocht! Motor gehuurd (hij zag er tenminste uit als een motor), een Chinees, merk Monaco, met een cilinderinhoud van een geweldige 150 cc! 8,50 Euro per dag. Nog snel even een fatsoenlijke helm gekocht voor 5 (ja, vijf) euro en pappie was er klaar voor. Was wel alweer een kleine 2 jaar geleden dat ik gereden had, dus dat ik niet meteen een zware motor huurde was geen groot probleem. Nu zouden we toch voornamelijk B-wegen en minder hebben, dus een motor die nog soepeltjes reed bij 70 à 80 km per uur kon er nog net mee door. Rond 11en vertrokken, richting de Kaeng Krachan dam, een stuwmeer van ruim 40 km2 een kilometer of 70 (binnendoor) bij ons vandaan. Heerlijk! Af en toe wel jaloers naar een paar van mijn motormaten gekeken die 700 of 800 cc onder de billen hadden, maar meer dan prima naar de zin gehad. 's-Middags rond 3 uur, na wat omzwervinkjes en (vergeefse) pogingen de weg te vragen (omdat een Thai je wil helpen en geen nee wil zeggen, zal ie je altijd wel een bepaalde richting in sturen, maar de kans is 50/50 of minder gunstig dat ie een begrip van richting of zelfs kaartlezen heeft). Even een drankje genuttigd en toen een uur over het meer gevaren. Rond 5 uur maar weer doorrijden naar het hotel, kilometertje of 20 rijden; Petchvarin Resort. We hadden dus een naam, een kaart van de omgeving en een schematische kaart hoe het hotel te vinden. Op redelijk goed geluk is het ons gelukt. Mooi resort met een dertigtal villaatjes, maar... wij waren de enige gasten! Op zich geen probleem, al het personeel was er dus voor ons. Drankjes waren snel geregeld, een paar doken er het zwembad in en rond half acht toch maar aan tafel en bestellen. Niet goedkoop, maar ach, het is vakantie... Chique restaurant, we waren natuurlijk vol verwachting. Nu dachten we al een paar keer te zien (tenminste we maakten grappend de opmerking) dat als er iets minder gangbaars te drinken werd besteld, er 10 minuten later een auto voor kwam rijden, die iets afleverde, waarna we bediend werden. Maar ja, geintje, natuurlijk. Maar het duurde en het duurde maar tot het eten werd geserveerd. We zullen een klein uurtje moeten hebben wachten, én... toen het eten werd geserveerd was het koud. Het was zelfs te koud om voor lauw door te gaan... Alles weer terug naar de keuken met de opdracht het spul toch nog even in de magnetron op te warmen. Tien minuten later werd het terug geserveerd, redelijk op temperatuur. Wat bleek was dat de eigenlijke keuken inderdaad 5 minuutjes rijden was op het resort en het logistiek te moeilijk was gebleken het eten op goede temperatuur uit te serveren. Heel vreemd... Toen we om kwart over negen klaar waren, bleek het barretje (vlakbij de keuken) inmiddels gesloten, dus gingen we maar vroeg naar bed. Geen overbodige luxe, want Edwin (van het eerder besproken Wildlife Resort) zou ons om half 5 (in de ochtend) met zijn auto komen halen om een ochtendtrip in het Kaeng Krachan National Park te maken met de hoop dat we bij het krieken van de dag nog wat wilde dieren in de ogen zouden mogen kijken. Om 6 uur, tegen zonsopgang, stonden we redelijk bovenaan een berg, ik geloof zo'n 700 meter hoog, met onze oren gespitst, fototoestel en verrekijkers bij de hand, op de uitkijk. De omgeving was echt prachtig, de "vangst" aan wilde dieren enigszins teleurstellend. Gehoord hebben we veel, gezien slechts een dier of 3; 1 aap, 1 neushoornvogel en een adelaar, die op de één of andere manier voor ons op het wegdek opdook. Verder nog wel wat halve dieren gezien zoals een staart van een reuzeneekhoorn en een neushoornvogel op 10 meter hoogte over horen klapwieken, maar dat was het eigenlijk wel. Boven op de berg (de Panoenthung), tegen achten, nog eens hevig van het uitzicht genoten en op de terugweg nog een half uurtje in de bush ingewandeld. Rond enen waren we weer beneden, hebben we gelunchd en om 2 uur waren we weer op weg naar huis. Minder kilometers dan op woensdag (de terugweg waren we eigenlijk woensdag al aangegaan met de tocht vanaf de dam naar het hotel) en we zaten dan ook netjes om vier uur aan een drankje in de Hans zijn tuin. Even nabespreken, nog wat gelachen en een uurtje later naar huis. De Dutch Motor Club Hua Hin is een feit en gaat in voorbereiding voor haar volgende tocht, waarschijnlijk ergens in mei!