Trip naar Kuala Lumpur, Maleisië / Trip to Kuala Lumpur, Malaysia.

English added below.

Maandagmiddag 22 oktober, kwart over 5. Tanu, onze min of meer vaste taxichauffeur, stopt netjes op tijd bij onze poort. Wij staan al klaar om in te stappen. Nera haar hok achterin, Nera ook, tassen erbij en we zijn op weg naar André en Sylvie om eerst even Nera af te zetten. André en Sylvie hebben ook een hond, gaat prima samen met Nera en we hebben met hen afgesproken dat we elkaar over en weer helpen met een oppas voor de honden. Daarna rijdt Tanu naar het station van Hua Hin. 5 Minuutjes rijden. Om 6 uur stappen we het perron op, kopen nog wat laatste eetwaar en zitten om kwart over 6 klaar om in de trein te stappen. Vertraging! Hmm, ach ja, als ze het in Nederland bij de NS niet altijd onder controle hebben, dan mag dat in Thailand ook wel eens gebeuren, toch? Half uurtje. Oké. In de trein worden snel de bedden opgemaakt, in de lengterichting van de trein. Fotootje maken, boekje lezen. Heerlijk languit liggen en rustig in slaap geschud worden door de trein die met een voorzichtig vaartje naar het Zuiden rijdt. Alles bij elkaar blijken de kinderen de volgende ochtend prima geslapen te hebben. Elise en ik zijn met tussenpozen toch regelmatig even wakker geworden. De volgende ochtend is het bij de grens naar Maleisië allemaal uitstappen, deurtje door, aansluiten in de rij en stempeltje halen ten teken dat je Thailand verlaat. Doorlopen, in de volgende rij aansluiten om het volgende stempeltje te halen: je komt immers Maleisië binnen. Alles bij elkaar zal dat voor de hele trein ruim een half uur in beslag hebben genomen, maar dan gaat de trein ook gewoon weer verder. Alles relaxed. Om half 2 in de middag komen we aan in Butterworth, het eindstation van deze trein. Het stuk dat nu volgt is eigenlijk het enige deel van de reis dat we niet vooraf hebben geregeld, maar binnen 10 meter nadat we de trein verlaten hebben staan ons al een aantal Maleisiërs op te wachten die wel vervoer voor ons willen regelen. Wat blijkt, onder een viaduct hebben zich een twintigtal vervoersmaatschappijen en -tjes gevestigd, die elk mogelijk transport voor je in de aanbieding hebben. We hebben snel een luxe touringcar gevonden die ons een uur later voor 5 euro per persoon naar Kuala Lumpur wil brengen. We zitten vooraan, 3 stoelen naast elkaar, niemand achter ons, lekker ruim. Natuurlijk vertrekken we ook hier niet op tijd. Om kwart over 3 is het dan wel zo ver: we vertrekken. 7 Uur later staan we in hartje Kuala Lumpur (KL). KL lijkt een hele schone, ruim opgezette stad. Zeker nu het avond is wordt alles met overvloedig licht in de schijnwerpers gezet. Valt niet tegen, zeker niet als je het tegen Bangkok afzet. Snel alles en iedereen uit de bus en daar staat de taxi al klaar. Citrus hotel? Geen probleem. 20 Ringgit, voor 4 euro brengt ie ons naar ons hotel. De meeste taxi's hier zijn Proton's, Maleisisch product. Lijkt een beetje op een oude Renault 11 (geloof ik, Ivo?). 10 Minuten later stappen we een zo goed als nieuw hotel binnen, modern, fris, strakke vormgeving, de inrichting zou zo bij de Ikea vandaan kunnen komen. We hebben een mooie kamer op de 8e verdieping, kamer 801. Er wordt een bed bij gezet voor Martijn, Laureen slaapt bij ons in bed. Nog even tv kijken, internetten (want dat zat er gratis bij), fotootje maken... Verrek, waar is de camera?? Sj..., waarschijnlijk in de bus laten liggen! Het is inmiddels 11 uur of later, dus de volgende ochtend meteen er op af. De volgende ochtend, 8 uur, aan de receptie gevraagd of ze het telefoonnummer kunnen achterhalen van JJ Ekspress of de naam die op het bonnetje stond dat we eerder hadden gekregen. Niks, noppes, nada... onder die namen stond geen firma geregistreerd. Potv..., dan zit er weinig anders op dan tot vrijdag te wachten en hopen, alleen maar hopen... Na het ontbijt weer op zoek naar de volgende taxi. 10 Ringgit, 2 euro om ons naar de Thaise ambassade te brengen. Wat nu al opvalt is dat de gemiddelde Maleisiër behoorlijk tot goed Engels spreekt, tenminste afgezet tegen diezelfde gemiddelde Thai. Bij de ambassade is het verdacht druk. Hij is om half 10 open gegaan, wij zijn er 10 minuten later. Nummertje trekken. 63! Het registratiesysteem geeft nummertje 7 aan... Nou, succes ermee! Wachten... Voor visumzaken is de poort van half 10 tot half 12 open. Hmmm, voor half 12 zijn wij niet aan de beurt. Maar ja, uiteindelijk helpen ze wel iedereen die die ochtend een nummertje getrokken heeft. Om half 1 zijn we weer weg. Een kleine tegenvaller is dat ze Elise maar een B-visum voor 3 maanden willen geven en niet voor een jaar. Na dit visum zal ze eerst een werkvergunning moeten kunnen tonen voordat ze een jaarvisum krijgt. Na de ambassade gaan we naar het eerste het beste winkelcentrum, want ja, we zullen toch wat foto's moeten maken deze (werk)vakantie. Martijn heeft een goed idee! Waarom kopen we geen PSP, een spelcomputer? Daar kun je ook een camera op aansluiten en die zijn hier toch een stuk goedkoper dan in Nederland. Bij het eerste het beste winkeltje vragen ze direct 700 Ringgi, 150 euro voor de nieuwste PSP. Een fatsoenlijke nieuwe camera zou ook zoiets gaan kosten... of meer. Nog maar even verder kijken. Nog een winkeltje. De jongen pakt alles uit, demonstreert tot ie een ons weegt en uiteindelijk geven we toe: we gaan voor de PSP. De verkoper wil er nog wel wat spelletjes en een film op zetten, dus als we over een half uurtje terugkomen is het geregeld. Even een geldautomaat (ATM) zoeken en geld pinnen en als we terugkomen is hij de laatste bestanden aan het kopiëren. Mooi apparaatje, moet ik zeggen. Kan alles: spelletjes, muziek afspelen, film afspelen, foto's maken, video maken en ook nog eens een keer internetten! Iedereen happy! Toen we klaar waren zijn we vrijwel meteen weer naar het hotel gegaan. 's-Avonds zijn we bij de Pizzeria gaan eten. In Thailand gaan we nogal eens makkelijk op de hoek van de straat iets pakken, maar hier hebben we niet echt veel veelbelovends aan eettentjes gezien. Rond een uur of 12 zullen we plat zijn gegaan. De volgende ochtend was de familie rond een uur of half 10 op. We hoefden pas na 11-en op de ambassade te zijn om het visum op te halen, dus we konden rustig aan doen. Het ophalen van het visum was van deur tot deur binnen een uur gepiept. Daarna wilden we toch KL een beetje verkennen. Eerst hebben we ons op het nieuwe, indrukwekkende Centraal Station af laten zetten. Kaartjes gehaald voor de nachttrein van donderdag op vrijdag die al via internet waren gereserveerd.

Daarna met de monorail naar de KL Tower gegaan, hamburgertje en hotdog gegeten als lunch en natuurlijk de 250 meter omhoog gegaan de toren in.

Uitzicht was natuurlijk geweldig. Je kreeg een videoplayer met koptelefoon om je nek en kon zo achter 12 verschillende ramen het verhaal van KL horen. Werkte prima. Na de toren, waar we een klein uur in waren geweest, wilden we weer verder. Het werd het vogelpark. Klein kwartiertje rijden. De eerste taxi vroeg 30 Ringgit, de tweede 14. De auto was wel iets minder, maar ja, de oudere taxi's hadden ons de afgelopen dagen ook al prima van A naar B gebracht. Het vogelpark is helemaal met netten overdekt en zal een hectare of 3 groot zijn. Veel vogels vliegen zo los rond, maar de jagers zitten dan toch wel weer in hun eigen kooi. We merkten dat we moe werden, dus na anderhalf uur, we waren toch ook het hele park doorgelopen, pakten we weer de taxi. Ditmaal naar China Town, 15 Ringgit. Deze was wat duurder dan een "normale" taxi, omdat ze met een bonnetjessysteem werkten. Ik heb betaald, géén bonnetje ontvangen en toen ik dat tijdens de rit tegen de chauffeur zei, was dat (natuurlijk) geen probleem... In China Town hebben we de grootste straat met kraampjes gehad. Nou, ik geloof dat we zeker 100 keer zijn aangesproken. Alles stond hutje-mutje en er was trouwens geen Chinees te bekennen; meestal Indiërs of mensen uit Sri Lanka die broeken, horloges, zonnebrillen, schoenen en luchtjes aanboden. Ik geloof niet dat we hiermee het echte China Town hebben gezien! Weer een taxi gepakt, nu terug naar het hotel, waar we de tassen hadden achtergelaten. Tassen gepakt, doorgereden naar het Centraal Station, waar we rond een uur of 7 aan kwamen. Deze keer was de eer aan de McDonalds om door ons bezocht te worden. Na de Mac nog een beetje rondgelopen en gewacht tot dat we rond 9 uur het perron op mochten. De borden vertelden ons dat we perron 1 moesten hebben, eenmaal beneden op het perron werd iedereen door personeel naar perron 2 doorgestuurd. Natuurlijk wilde iedereen nog een keer checken en nog een keer. Perron 1 zou naar het Noorden gaan, perron 2 naar het Zuiden, naar Singapore... Uiteindelijk bleek iedereen toch naar de goede trein verwezen te zijn. De trein vertrok met een klein kwartiertje vertraging, waarmee we de tweede nachtrit aangingen. Vergeleken met de nachtritten die we al in Thailand hadden meegemaakt was het een heel onrustige rit. De wegen in Maleisië kunnen dan beter zijn, het spoor zeker niet! Het was een erg onrustige rit met veel geklapper, gestop, achteruit gerij en (heftig) schudden. Weinig geslapen dus! Behalve de kinderen, die hadden nèrgens last van gehad... Om 6 uur in de ochtend stopten we weer in Butterworth, de plaats van waaruit die middag onze derde nachttrein terug naar Hua Hin zou gaan. We hebben even het licht afgewacht op het stationnetje, toen hebben we de tassen in bewaring gegeven en zijn we met de pont naar Penang gegaan. Het was een uurtje of 8 's-ochtends, zwaar bewolkt en nat op de weg, niet bij uitstek het weer en de tijd om er op uit te trekken, maar het alternatief, wachten op het perron, was minder aantrekkelijk. Penang is één van de plaatsen in Maleisië waar het aardig vertoeven zou moeten zijn. Nou, wij hebben het niet gezien. Alles was dicht (behalve de "711", de "Seven Eleven"), verlaten en nat. We zijn in een bus gestapt, hebben ons een paar kilometer verderop af laten zetten en zijn te voet de terugweg aangegaan. Veel van hetzelfde: veel Chinese winkeltjes, veel koloniale bouwwerken en een hoop troep. Misschien dat we er in een hoogseizoen nog eens terug moeten gaan, maar dit was duidelijk niet het juiste moment! We zijn toen maar op tijd terug gegaan, zijn natuurlijk nog langs de vervoersmaatschappij gegaan die ons eerder deze week naar KL had gebracht (geen fototoestel gevonden, natuurlijk...), hebben nog wat drinken en eten ingekocht en hebben nog een klein uurtje mogen wachten voordat de trein kwam. Deze vertrok redelijk op tijd, ongeveer half 3 (Thaise tijd = half 2 Maleisische tijd). Na drie uur rijden en enkele stops verder kwamen we bij de grens. Allemaal weer uitstappen, in de rij en rustig afwachten tot de stempels gezet waren. Maleisië uit was zo gebeurd, Thailand weer in duurde wat langer. De man achter het loket was zeer zorgvuldig en wilde hier en daar nog wat toelichting hebben, niet alleen bij ons, maar zo'n beetje bij iedereen. Een uurtje later zat alles en iedereen weer in de trein, op weg naar Hat Chai, Hua Hin of Bangkok. Langzaamaan werden de stoelen veranderd in bedden en om een uur of 8 gingen de eersten plat. Deze rit was redelijk rustig: we hebben behoorlijk goed geslapen en werden rond half 6 door de wekker gewekt. Eigenlijk hadden we wat langer kunnen blijven liggen, want ook deze keer was er weer de nodige vertraging. Drie kwartier om precies te zijn. Op het station in Hua Hin liepen we een bekende taxichauffeur tegen het lijf, die ons thuis heeft afgezet. Allemaal even douchen (want wassen, dat kan in de Aziatische treinen niet...), even eten en een uurtje wachten tot dat we Nera konden ophalen. Nera had het prima naar haar zin gehad: had vanaf de eerste dag gegeten, geblaft, gespeeld en... in zee gezwommen. Heeft zij toch ook een beetje vakantie gehad! This week it was Kuala Lumpur (KL), Malaysia, we visited. At first it seemed a very clean, green city with a lot of space and light (we arrived in the evening). After some time we experienced that this Moslim city (in fact the country is primarily Moslim) was fairly filthy (we saw some rats in front of our, in itself very new and thus clean, Citrus hotel, playing like cats with eachother) and there was hardly any (street) restaurant we seemed to be liking. We travelled by train (3 night trains in total), so one week of Malaysia was in fact 2 days of visiting the Metropole of KL and almost 4 days of traveling. I forgot my digital camera in the bus that brought us from Butterworth to KL (and we did not find it anymore...), which is why we decided to purchase a PSP with camera option. After having finished our embassy duties we visited the KL Tower, the bird park and China Town and started our journey back again on Thursday evening. Except for the camera, we had a very tiresome but satisfying week.