Op donderdag, 1e Kerstdag, terwijl Esther en ik het reisje naar Koh Tao regelden bij het reisbureautje eTicket, heeft de rest van de familie op het strand bij Kao Takiab gelegen, een kleine 5 km zuidelijk van Hua Hin, naast de "apenberg". Vorig jaar heeft Martijn hier op eerste Kerstdag onder een parachute achter een speedboot gehangen, dit jaar werd het "slechts" bananenboot voor Jens, Jesper, Martijn en Laureen. 
Op het einde van de middag nog even bij de honds(...)brutale aapjes gaan kijken en op Kerstavond bij New Nop Nice gegeten. 
Op vrijdag zijn we, alleen de jonkies deze keer, naar Sam Roy Jot gegaan. Het weer was maar zozo, maar prima weer om de berg en de rotsen te beklimmen. 
Sam Roy Jot was dichter bij dan gedacht en na het bezoek aan de tempel zijn we het park nog verder doorgereden; prachtige rotspartijen en veel garnalenkwekerijen. Het toegangskaartje voor "ons Thaien" (op vertoning van ons Thaise rijbewijs) was een faktor 10 goedkoper van dat van de buitenlanders; 20 om 200 baht p.p. Deze Tweede Kerstdag wilden we bij de Japanner gaan eten, maar op het moment dat we binnenkwamen was er paniek in de tent (letterlijk, want veel meer is het restaurantje niet). Zijn dochterje was in een pan met hete soep gaan zitten en was behoorlijk verbrand. In paniek bracht Top haar naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis, dat toevallig ook nog het duurste van de regio was. De volgende middag ben ik gaan kijken en de herinneringen aan Laureen 9 jaar geleden in Hongarije schoten omhoog... Vervelend is hier dat de verzekering hier net even anders werkt dan in Nederland, waardoor we Top een beetje hebben mogen helpen. Omdat het ziekenhuis zo duur was waren ze eigenlijk steeds bezig met bellen om een ander ziekenhuisbed te bemachtigen, wat ze uiteindelijk vonden in Ratchaburi, een uur reizen hiervandaan. (Vandaag, 30 december, hoorden we dat zijn dochter komend weekend waarschijnlijk al naar huis mocht!)
De 27e december was een rustdag als voorbereiding op het tochtje naar Koh Tao. Om 's-avonds de tijd te doden zijn we, nadat de tassen waren gepakt, nog even bij Matthieu en Tip in hun TNT bar langsgegaan. Om 12 uur was Sem Long (al lang) present om ons naar Chumporn te brengen, de plaats waar de boot richting Koh Tao vertrekt. Nu hadden we geprobeerd om zowel heen als terug een catamaran te regelen, maar deze was de heenreis volgeboekt (in ieder geval voor 10 mensen, opa en oma Agnes gingen ook mee). Er zat niets anders op dan een gewone boot te nemen, die er geen 1,5 maar een 3-tal uren over deed. Nou, en dat hebben we (of eigenlijk ze) geweten; met golven van 3 tot 4 meter hoog had ons bootje het zwaar te verduren. Soms 45 graden naar rechts, soms 45 naar links, soms beukend in een grote golf voor ons, soms behoorlijk stijl naar beneden, kortom ge-wel-dig... voor ongeveer de helft van de inzittenden. Voor de andere helft werden de boterhammenzakjes al binnen 5 minuten aangerukt. Oma was één van de eersten wier maag het begaf en die heeft dan ook, samen met opa en Esther, een wat minder prettige reis gehad. Gelukkig konden ze elkaar steunen, want ze zaten naast elkaar... Op Koh Tao aangekomen, rond een uur of 10 in de morgen op de 28e stond het ontvangstcommittee van ViewCliff Resort ons al op te wachten en werden we in een gammele pick-up naar ons verblijf gebracht. Oma, die vanwege plaatsgebrek voor in de auto, bij ons achter in de bak mocht, beleefde nogmaals een hachelijke 10 minuten. De rest van de dag is ze geen stuiver waard geweest... ViewCliff was niet je-van-het; alles was aanwezig, maar op alles was ook weer van alles aan te merken. 
Maar ja, de mensen van het resort waren uitermate vriendelijk en bij de buren was het goed eten (in ieder geval voor hen die wat binnen konden houden...). Frank heeft een scootertje gehuurd en is het eiland afgereden. De rest is een beetje rond gaan lopen, maar wat we zagen was voornamelijk vies, vuil, in slechte staat of hard op weg er naar toe. Er werd wel veel gebouwd, maar er werd weinig aan gedaan om één en ander op te ruimen of aan het gezicht van de bezoekers te onttrekken. Die eerste dag was dan ook best een afknapper.
Dag nummer 2 (meteen ook onze laatste dag op Koh Tao) hebben we gesnorkeld bij Phoenix, één van de vele duikbedrijfjes daar (tegenover de AC bar); leuke ervaring. De zee was nog steeds behoorlijk ruw, waardoor het bootreisje naar Nan Yuan weer behoorlijk avontuurlijk was en er tijdens het snorkelen regelmatig zeewater in het luchtpijpje kwam, maar het was echt wel de moeite waard. 
Op het einde van de middag nog even bij de honds(...)brutale aapjes gaan kijken en op Kerstavond bij New Nop Nice gegeten. 
Op vrijdag zijn we, alleen de jonkies deze keer, naar Sam Roy Jot gegaan. Het weer was maar zozo, maar prima weer om de berg en de rotsen te beklimmen. 
Sam Roy Jot was dichter bij dan gedacht en na het bezoek aan de tempel zijn we het park nog verder doorgereden; prachtige rotspartijen en veel garnalenkwekerijen. Het toegangskaartje voor "ons Thaien" (op vertoning van ons Thaise rijbewijs) was een faktor 10 goedkoper van dat van de buitenlanders; 20 om 200 baht p.p. Deze Tweede Kerstdag wilden we bij de Japanner gaan eten, maar op het moment dat we binnenkwamen was er paniek in de tent (letterlijk, want veel meer is het restaurantje niet). Zijn dochterje was in een pan met hete soep gaan zitten en was behoorlijk verbrand. In paniek bracht Top haar naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis, dat toevallig ook nog het duurste van de regio was. De volgende middag ben ik gaan kijken en de herinneringen aan Laureen 9 jaar geleden in Hongarije schoten omhoog... Vervelend is hier dat de verzekering hier net even anders werkt dan in Nederland, waardoor we Top een beetje hebben mogen helpen. Omdat het ziekenhuis zo duur was waren ze eigenlijk steeds bezig met bellen om een ander ziekenhuisbed te bemachtigen, wat ze uiteindelijk vonden in Ratchaburi, een uur reizen hiervandaan. (Vandaag, 30 december, hoorden we dat zijn dochter komend weekend waarschijnlijk al naar huis mocht!)
De 27e december was een rustdag als voorbereiding op het tochtje naar Koh Tao. Om 's-avonds de tijd te doden zijn we, nadat de tassen waren gepakt, nog even bij Matthieu en Tip in hun TNT bar langsgegaan. Om 12 uur was Sem Long (al lang) present om ons naar Chumporn te brengen, de plaats waar de boot richting Koh Tao vertrekt. Nu hadden we geprobeerd om zowel heen als terug een catamaran te regelen, maar deze was de heenreis volgeboekt (in ieder geval voor 10 mensen, opa en oma Agnes gingen ook mee). Er zat niets anders op dan een gewone boot te nemen, die er geen 1,5 maar een 3-tal uren over deed. Nou, en dat hebben we (of eigenlijk ze) geweten; met golven van 3 tot 4 meter hoog had ons bootje het zwaar te verduren. Soms 45 graden naar rechts, soms 45 naar links, soms beukend in een grote golf voor ons, soms behoorlijk stijl naar beneden, kortom ge-wel-dig... voor ongeveer de helft van de inzittenden. Voor de andere helft werden de boterhammenzakjes al binnen 5 minuten aangerukt. Oma was één van de eersten wier maag het begaf en die heeft dan ook, samen met opa en Esther, een wat minder prettige reis gehad. Gelukkig konden ze elkaar steunen, want ze zaten naast elkaar... Op Koh Tao aangekomen, rond een uur of 10 in de morgen op de 28e stond het ontvangstcommittee van ViewCliff Resort ons al op te wachten en werden we in een gammele pick-up naar ons verblijf gebracht. Oma, die vanwege plaatsgebrek voor in de auto, bij ons achter in de bak mocht, beleefde nogmaals een hachelijke 10 minuten. De rest van de dag is ze geen stuiver waard geweest... ViewCliff was niet je-van-het; alles was aanwezig, maar op alles was ook weer van alles aan te merken. 
Maar ja, de mensen van het resort waren uitermate vriendelijk en bij de buren was het goed eten (in ieder geval voor hen die wat binnen konden houden...). Frank heeft een scootertje gehuurd en is het eiland afgereden. De rest is een beetje rond gaan lopen, maar wat we zagen was voornamelijk vies, vuil, in slechte staat of hard op weg er naar toe. Er werd wel veel gebouwd, maar er werd weinig aan gedaan om één en ander op te ruimen of aan het gezicht van de bezoekers te onttrekken. Die eerste dag was dan ook best een afknapper.
Dag nummer 2 (meteen ook onze laatste dag op Koh Tao) hebben we gesnorkeld bij Phoenix, één van de vele duikbedrijfjes daar (tegenover de AC bar); leuke ervaring. De zee was nog steeds behoorlijk ruw, waardoor het bootreisje naar Nan Yuan weer behoorlijk avontuurlijk was en er tijdens het snorkelen regelmatig zeewater in het luchtpijpje kwam, maar het was echt wel de moeite waard. 
Na deze snorkeltoer bij Nan Yuan zijn we een meter of 150 uit de kust gedropt en zijn we op eigen kracht (met zwemvliezen) al snorkelend naar de kust gegaan. Alhoewel het behoorlijk troebel was onder water (ongetwijfeld door het onrustige water) hebben we toch een paar mooie vissen en heel veel koraal gezien. Frank had nog een onderwatercamera gehuurd, waarvan bijgaand nog wat voorbeelden. 
's-Avonds hebben we heerlijk gegeten in het AC Restaurant (niet te verwarren met de keten in Nederland) en hebben we gewandeld door het bijzonder sfeervol verlichte toeristenstraatje. Prima dag gehad!
Op dinsdag de 30e werden we om 9 uur weer naar de pier gebracht, ditmaal om ons met de catamaran in 1,5 uur naar Chumporn te laten brengen. 
De zee was rustig en of het er nu aan gelegen heeft dat een aantal toch wat pilletjes tegen de zeeziekte had genomen weten we niet, maar iedereen kwam ongeschonden weer aan wal na 1,5 uur. 
Nog even wachten op de bus en ruim ruim 3 uur later stapten we bij Market Village in Hua Hin weer uit de bus. Net op dat moment belde Top, de Thaise Japanner die op Oudjaar bij ons komt koken, dat ie bij ons voor de poort stond om zijn eerste spulletjes af te leveren. Snel naar huis en hem nog even geholpen voordat we met zijn allen op de markt Pad Thai aan de blikken tafeltjes gingen eten. Morgen nog wat laatste dingetjes regelen voor Oudjaarsavond en dan kunnen we alweer aftellen voor onze volgende trip, naar Chiang Mai deze keer; opa, oma en Elise met het vliegtuig (vanuit en terug naar Bangkok), de rest met de nachttrein heen en de nachtbus terug.
This week it was Christmas time, time to... go to the beach, visit the monkeys, the temple in Sam Roy Jot and a first time on Koh Tao, an island that was somewhat dissappointing, because of the dirt, badly finished buildings and a lot of ongoing building. Maybe the bumpy ride to the island as well as the cloudy weather were debit of these first impressions, too. The second day we snorkeled near the famous Nan Yuang island and had a very nice diner down the very pleasingly lit touristic area. The ride back to the mainland went very smooth, this time in half the time in a catamaran, so the last impressions were certainly the ones to remember!
's-Avonds hebben we heerlijk gegeten in het AC Restaurant (niet te verwarren met de keten in Nederland) en hebben we gewandeld door het bijzonder sfeervol verlichte toeristenstraatje. Prima dag gehad!
Op dinsdag de 30e werden we om 9 uur weer naar de pier gebracht, ditmaal om ons met de catamaran in 1,5 uur naar Chumporn te laten brengen. 
De zee was rustig en of het er nu aan gelegen heeft dat een aantal toch wat pilletjes tegen de zeeziekte had genomen weten we niet, maar iedereen kwam ongeschonden weer aan wal na 1,5 uur. 
Nog even wachten op de bus en ruim ruim 3 uur later stapten we bij Market Village in Hua Hin weer uit de bus. Net op dat moment belde Top, de Thaise Japanner die op Oudjaar bij ons komt koken, dat ie bij ons voor de poort stond om zijn eerste spulletjes af te leveren. Snel naar huis en hem nog even geholpen voordat we met zijn allen op de markt Pad Thai aan de blikken tafeltjes gingen eten. Morgen nog wat laatste dingetjes regelen voor Oudjaarsavond en dan kunnen we alweer aftellen voor onze volgende trip, naar Chiang Mai deze keer; opa, oma en Elise met het vliegtuig (vanuit en terug naar Bangkok), de rest met de nachttrein heen en de nachtbus terug.
This week it was Christmas time, time to... go to the beach, visit the monkeys, the temple in Sam Roy Jot and a first time on Koh Tao, an island that was somewhat dissappointing, because of the dirt, badly finished buildings and a lot of ongoing building. Maybe the bumpy ride to the island as well as the cloudy weather were debit of these first impressions, too. The second day we snorkeled near the famous Nan Yuang island and had a very nice diner down the very pleasingly lit touristic area. The ride back to the mainland went very smooth, this time in half the time in a catamaran, so the last impressions were certainly the ones to remember!
Posts
