De laatste loodjes... / The last straws...

Het was een week van laatste keren... Met als hoogtepunt de afscheidsfeesten van Martijn en Laureen op zaterdag 29 augustus. Laureen had de vaste kern van haar klas uitgenodigd, friet met kipnuggets vanaf 7 uur en daarna zo lang mogelijk films kijken. Uiteindelijk zijn ze langer wakker gebleven dan de 15- tot 18-jarigen die op Martijn zijn deel van het feest kwamen. Martijn zijn aanhang kwam rond negen uur, ze hadden 2 bankstellen buiten op het terras gezet en hebben daar tot 12 uur "ingedronken". Daarna heb ik ze naar de plaatselijke club "Check Cheu" gebracht, waar ze samen met een aantal andere vrienden en leerkrachten nog tot half 4 hebben gefeest. De meesten kwamen weer terug naar ons en hebben toen op Martijn zijn kamer geslapen; 9 man op een kleine 20 m2, lekker knus. De volgende ochtend was er vanaf 9 uur weer volop leven en om 1 uur 's-middags was het ergste leed geleden... rust... slapen! Zondag hebben we 's-avonds gegeten bij de Pasta Factory, een Italiaan waar we weinig komen vanwege de verondersteld hoge prijzen. Afgezet tegen de andere pizzerias viel dat, voor wat betreft de pizzas, zelfs wel mee! Tel daarbij de 10% korting op met de Thailandrestaurant kaart en we hadden heerlijk gegeten voor een redelijke prijs.

Maandag natuurlijk naar Bangkok geweest. Ook was het Wan, onze werkster, haar laatste dag bij ons. Omdat we een heleboel spullen over hadden ging ze op het einde van de dag ongelofelijk zwaar beladen op haar (kinder)fietsje weg. Als iemand nog een werkster zoekt, wij hebben haar telefoonnummer!

Voor de avond waren we uitgenodigd bij Alia en Dick en hebben we, samen met ex-straatgenoten Stephan en Yvonne, lekker gebarbecued en nog wat nagebabbeld. Morgen, dinsdag, ga ik 's-ochtends de auto wegbrengen, wordt het huis gecontroleerd aan het einde van de ochtend, ga ik nog proberen ergens in de middag toch nog een laatste keer te tennissen, gaan we eind van de middag nog afscheid nemen van Jan en Luus en wordt de Thailand-periode afgesloten met een etentje met Simone, Marleen, Cor en Conny, bij Khun Oy (om de hoek, we hebben dan geen auto meer...).

Woensdagochtend half 6 komt de taxi ons ophalen (Preecha voor de kenners!), zodat we toch zeker voor negenen op Bangkok zijn, inchecken, hond wegbrengen en dan vertrekt om 11 uur vlucht AB1751 van Air Berlin om ons om kwart over 6, begin van de avond, in Duesseldorf weer aan de grond te zetten.

Hond exporteren vanuit Thailand / Exporting dog from Thailand

Toen wij twee jaar geleden naar Thailand kwamen, kwamen we met ons vijven, niet met ons vieren, want sinds oktober 2005 was ons gezin uitgebreid met Nera, onze trouwe, lieve, hyperactieve, op tennisballen gefixeerde kruising tussen een blonde Labrador en een 3-(4-?)kleurige Heidwachtel. Nera ziet er uit als een kleine Labrador en is... zwart! Voordat we naar Thailand kwamen is Nera gechipt en heeft ze steeds haar Rabies-injecties gehad, erg belangrijk voor later, een terugkeer vanuit het buitenland terug naar Nederland. Hier in Thailand hebben we weinig echte problemen met haar gehad. Ze was en is nog steeds erg enthousiast en heeft voornamelijk last gehad van vlooien en teken. Hiervoor kreeg ze vrijwel maandelijks een injectie, welke erg goed hielp. In geval van overmatige spanning wil ze nog wel eens wat laten lopen, maar daar hebben we de laatste tijd gelukkig weinig last van. Als we weg gingen dan kon Nera bij vriendin Indy van Simone en Marleen spelen (als zij weg moesten kon Indy hier logeren). Met onze terugtocht naar Nederland moesten we de exportpapieren in orde maken. Dat betekende: 1) een gezondheidsverklaring bij een plaatselijke dierenarts halen (geen probleem, 2,5 euro), 2) haar dierenpaspoort moest in orde zijn (geen probleem, ook hier in Thailand geven ze, van hetzelfde merk, de jaarlijkse Rabies-prik), kopietjes van de paspoort van het baasje (ook zo gepiept, 15 cent), maar 4) we moesten haar ook nog eens, max. 3 dagen voor vertrek, mee naar Suvarnabhumi (het vliegveld in Bangkok) nemen om haar daar te laten keuren. Maandagochtend 31 augustus ben ik om 6 uur in de auto gestapt om de keuring (en daarmee de pepierhandel) in orde te laten maken. Hua Hin - Bangkok is inmiddels een peuleschil; ruim 200 kilometer in een uur of 2. Redelijk goede wegen (die nog steeds verbeterd worden, zij het niet zo mooi strak als in Europa, maar continu 120 is nauwelijks ergens een probleem), alleen de ochtendspits gooide wat roet in het eten en zorgde voor een half uurtje vertraging. Het vliegveld staat al 50 kilometer voor Bangkok aangegeven, het ligt zo'n 40 kilometer voorbij Bangkok in de richting van Pattaya. Net over negenen kwam ik (kwamen we) aan op Suvarnabhumi Airport, bordjes Free Customs Zone volgen en daar naar gebouw 20 rijden. Melden, kwartiertje wachten, dierenarts (neem ik aan) erbij, temperatuur meten, gebit, ogen en oren bekijken, fotootje maken en klaar is Kees. Daarna nog een half uur wachten en de papieren zijn klaar; drie setjes, waarvan er 1 voor de export bij het wegbrengen van Nera op Suvarnabhumi en 1 voor het ophalen van Nera in Duesseldorf. Kosten: 50 baht, 1 euro. We zouden Nera in Duesseldorf zo mee moeten krijgen.

Artikel / Article in DIGM

Naar aanleiding van onze vakantie aan het Chinese vasteland en Hong Kong in april dit jaar heeft Eric Swinckels, mede-inwoner van Hua Hin, mede-Eindhovenaar en uitgever van het Business & Lifestyle Magazine "DIGM" (http://www.digm.eu/) mij gevraagd een stukje te schrijven over ons bezoek aan de metropool Hong Kong. Later dit jaar zal het, in Eindhoven of 1 van de andere Hollandse "metropolen", worden gepubliceerd. Gaaf!

Thai brother is watching you...

Geen idee wat de Thaise overheid zich momenteel bezielt met het controleren van het internetgebruik. Alleen vandaag al kreeg ik twee foutmeldingen, 1 maal bij het uitloggen vanuit Hotmail (dus naar een standaard msn-pagina) en 1 maal na het doen van 1 van die geweldig wazige (maar op zich wel leuke, maar verre van obscene en staatsgevaarlijke) Facebook testjes. Vreemd, heeeel vreemd...

Afscheid(sfeest), rijles / Part(y)ing, driving lesson

Ergens op een achterafweggetje, op een steenworp afstand van de achtertuin van de koning, was het zaterdag dan toch zo ver; Martijn kreeg z'n eerste (auto)rijles! Rondtoeren op de brommer (motorbike, 125 cc) is al de gewoonste zaak van de wereld, maar een eerste autorijles stond nog op het verlanglijstje voordat we terug naar Nederland zouden gaan. Elise ging met Martijn op weg en... ze kwamen met een grote glimlach om de mond terug! De eerste paar minuten dat de diverse handelingen tegelijkertijd uitgevoerd moesten worden was natuurlijk even wennen, maar hij had het toch redelijk snel onder de knie. Maar ja, brede weg... links rijden... schakelen met links... ff afwachten hoe het in Nederland verder zal gaan! Afgelopen vrijdag hadden we natuurlijk ons afscheidsfeest voor vrienden en bekenden (geen familie deze keer!). Gezellige boel. Top, "onze" Japanner, was met zijn brommer met zijspan ("winkeltje" aan de zijkant) gekomen en had, voor de liefhebbers, o.a. een paar bakken sushi gemaakt. Bij BamBam hadden we, weer o.a., chicken hot pan en Massaman gehaald en op de markt nog 150 satestokjes. De 250 liter koelbox (geleend van de ijsblokjeswinkel) was met 100 liter ijs gevuld voor 2,5 euro, waardoor de drank keurig koel geserveerd kon worden. We hadden Wan, onze "poets", gevraagd de avond aanwezig te zijn om te ruimen en aan te vullen, maar het was duidelijk dat dit geen dagelijks kostje voor haar was. Wel lekker dat we, toen het net na elven leeg begon te lopen (in Thailand wordt het veelal geen latertje met feestjes), haar hadden en dat ze meehielp de boel snel aan kant te krijgen. Om 12 uur stond alles, gewassen en wel, weer op z'n plek. Zaterdag gebruikt om alles weer terug te brengen naar waar we het vandaan hadden gehaald: tafels, stoelen en glazen naar de tempel, koelbox en ijsbalen terug naar de ijsblokjeswinkel, schalen terug naar BamBam en de vuile tafellakens (ook van BamBam geleend) naar de wasserette. Zondag zijn we 's-middags nog een uurtje naar Anja en Christ gegaan om definitief (in ieder geval voor wat betreft Thailand en voor tenminste 2 weken...) afscheid te nemen: Christ en Anja en hun kinderen gaan ook terug naar Nederland, gaan in eerste instantie bij haar ouders in Helmond inwonen, maar met het idee om zich in Eindhoven te vestigen, in de buurt van de tweetalige (middelbare) school van de oudste twee. Vandaag, maandag, was een regeldag; naar immigration voor juiste papieren om de brommer te kunnen verkopen eind deze week. Daarna naar de bank, want ergens was ik het bankboekje kwijtgeraakt. Ik werd eerst naar het politiebureau gestuurd om een verklaring van vermissing op te halen (40 cent), waarna ik voor 1 euro weer het nieuwe bankboekje kreeg. Verder was de stroomadapter van mijn notebook (de oudere Asus) defect geraakt, en bracht de nieuwe, Chinese, op verschillende Volt-standen in te stellen adapter, geen soelaas. Uiteindelijk voor 80 euro een nieuwe moeten bestellen die, als het goed is, over 3 of 4 dagen vanuit Bangkok bij de computerfirma wordt afgeleverd. Het terugbrengen van de Chinese "vriend" was niet helemaal vanzelfsprekend. Ik had er 20 euro voor moeten betalen en ze wilden me er best 16 voor teruggeven. Zoals hier een goede gewoonte is ga je onderhandelen en kwamen we na veel 5en en 6en op 18 euro uit; kregen ze in ieder geval nog wat voor de gedane moeite. Prima! Toen nog de brommer, die als alles ook weer goed gaat (het is en blijft Thailand...) dus vrijdag van eigenaar gaat verwisselen, laten poetsen (voor 1 euro zijn ze een half uur aan het ding aan het poetsen, schrobben en boenen) en even helemaal na laten kijken; nieuwe olie, filters schoongeblazen en alles een keer opniew af laten stellen. Weer drie kwartier en 6 euro verder reed ik op een zo goed als nieuwe brommer weg! Laureen en Martijn zijn vandaag naar school gegaan; met de computers in de container en 1 notebook voor ons vieren slaat de verveling een beetje toe en gingen ze maar al te graag een dagje terug! Beetje keten en kletsen, nu het nog kan... Nog 8 hele dagen en een kort nachtje slapen en dan zullen we er volgende week woensdag ochtend om half 6 echt aan moeten geloven; dan gaat de terugreis naar Nederland beginnen... erg raar, erg leuk, erg jammer... erg dubbel... (Note: de foto's staan, je had het al kunnen raden, op... de "oude Asus". Ze volgen zo snel mogelijk!)

High tea, PSV, inpakken / ..., packing

Afgelopen zondag zijn we, op uitnodiging van Ernst en Rita, om 3 uur naar hét grote Sofitel gegaan voor de "high tea", op Engelse chique! Heel veel lekkernijen, die we gezellig met zijn zessen hebben verorberd. Natuurlijk was het veel te veel, veel te zoet en ongetwijfeld veel te duur, maar wel een belevenis om een keer mee te maken. Na de high tea was het tijd voor PSV - Ajax! Als echte voetbalfreak kijkt Ernst naar alles wat los en vast zit en met voetbal te maken heeft. Jammer genoeg heeft hij zijn leven lang bij Groningen op de tribune gezeten... Het mooie was dan wel weer dat hij (natuurlijk) tegen Ajax was, waardoor wij met ons drieën relatief veilig waren rond Ajax hooligan Wouter...:-)... Spannende wedstrijd, waarbij PSV tot 3 keer toe achter kwam te staan, maar uiteindelijk met 4 - 3 won! Toen was het maandagochtend, 17 augustus. Om half 10 waren de verhuizers van Santa Fé hier. Maandag met 6 mensen, dinsdag met 7. Er werd hard gewerkt, maandag tot 5 uur, dinsdag nog eens tot 3 uur. Voor vrijwel elk van de grotere voorwerpen werden dozen op maat gemaakt. Eerst werd alles ingepakt en buiten neergezet, op het einde van de dag werd er gepast en gemeten om de drie kratten (8 m3 per krat) in de verhuiswagen maar zo efficiënt mogelijk vol te krijgen. Nauwelijks tijd voor pauze tussendoor, alleen even lunchen. In de verhuiswagen stonden drie kratten. Gelukkig hadden ze twee dagen nodig voor het inpakken, want ze hadden uiteindelijk ruim 3 kratten nodig om al onze spullen in te pakken. Nu ik dit op woensdagochtend aan het tikken ben, valt er net een eekhoorn uit de boom in de struiken net een meter bij ons vandaan. Hij springt meteen weer de boom in, blijft een minuutje verdwaasd zitten en klimt dan verder...

Edwin Wieken = WFFT = Wildlife Friends Foundation of Thailand

Terwijl heel Nederland in de ban is van het "Sonja Bakkeren", zijn wij een weekje gaan "Edwin Wieken" in een opvangcentrum voor wilde dieren, een stukje landinwaarts tussen Cha-Am en Petchaburi, Thailand. Edwin heeft in 2000 een opvangcentrum opgezet waarin hij verwaarloosde, mishandelde en gewonde wilde dieren opvangt met het doel ze uiteindelijk weer terug in hun eigenlijke woonomgeving, het oerwoud te zetten. Zijn park draait veelal op giften van privépersonen, bedrijven en andere wildorganisaties en wekelijks stromen de vrijwilligers binnen. Elke vrijwilliger betaalt zo'n 100 euro per week voor verblijf en maaltijden. Er zijn enkele Westerlingen als staf aanwezig en tenminste een tiental Thaise staf. In de tijd dat wij daar zaten waren we daarnaast nog eens met 28 vrijwilligers. De vrijwilligers worden in een zestal groepen verdeeld en moeten apen, beren, olifanten, vogels, nachtdieren, 2 otters, een paard en een tijger verzorgen. Als je het park binnenkomt heeft het veel weg van een dierentuin, met dien verstande dat je geen entree hoeft te betalen (een donatie achteraf wordt wel op prijs gesteld!) en dat het niet de bedoeling is dat je met de verschillende dieren steeds maar weer op de foto gaat. Het was wel even wennen de eerste ochtend, toen om kwart voor zes de wekker ging... Douchen (alleen koud water!), tanden poetsen, aankleden en om half zeven melden voor de dienst. Elise en Laureen gingen de eerste dag de apen verzorgen, Martijn en ik de beren. Er lopen zo'n 15 beren rond die per soort, voor zover mogelijk, bij elkaar worden gezet. We begonnen met poep scheppen en etensresten verwijderen. Om 8 uur stond daarna het ontbijt klaar. Na het ontbijt hebben we een aantal hokken schoongemaakt en hebben we een berenbad schoongeschrobd. Tussen de bedrijven door is er meestal wel een uurtje vrije tijd om een boekje te lezen, film te kijken of te kletsen. Om 12 uur is de lunch; prima en behoorlijk gevarieerd Thais, warm eten waarbij veel rekening wordt gehouden met vegetariërs. Daarna overhangende takken verwijderen en in de berenverblijven gooien en de maaltijden uitserveren; vruchten en brokken. Op het einde van de middag weer poep scheppen, etensresten verwijderen en schoonmaken. Om 7 uur 's-avonds werd er dan weer met z'n allen gegeten, beetje vergelijkbaar met de lunch. Een Thaise ijscoboer zorgde er voor dat we na elke maaltijd ook nog eens een ijsje als toetje konden kopen voor een paar baht.

Dag 2 waren de rollen omgekeerd; Elise en Laureen de beren, Martijn en ik de apen. Eten maken, heeeel veel eten schoonmaken, snijden en verdelen over een grote hoeveelheid voederbakken. Daarna ronddelen, waarbij je goed uit moest kijken voor die lange, snelle en behendige apenarmen. Erg leuk om te doen. In een verloren uurtje had ik aangeboden een aantal van de manden die tegen de kooien waren gemonteerd opnieuw vast te zetten. Tire wraps en een tangetje waren zo geregeld. Bril af tijdens het werk en alhoewel de apen, meestal gibbons en makaken (alhoewel je niet altijd "apen" mag zeggen), erg nieuwsgierig waren, ging dat steeds goed totdat... ik een keer vergat mijn bril af te zetten... rats, een gibbon had mijn bril te pakken. Nu overleef ik wel zonder bril, maar onhandig is het wel. Met gebaren duidelijk gemaakt aan de Thaise staf dat één van die verrekte apen mijn bril te pakken had gekregen, waarna ze met een groepje van 5 Thai met bananen en stokken, roepen en gillen om die ene aap, die 10 meter hoog in een kooi zijn aanwinst aan het bewonderen was, zo ver te krijgen dat ie de bril liet vallen. Eigenlijk was het zo gepiept; binnen 5 minuten had ik 'm weer terug en nog redelijk ongeschonden ook! 's-Middags deden we de routine van het voedsel maken en ronddelen nog een keer over en weer een dag voorbij. Dag 3 en 4 waren zo'n beetje gelijk: de olifanten. Dit maal met ons vieren om half 7 in de ochtend de dieren halen in het bos waar ze de vorige namiddag naar toe waren gebracht (en aan een 20 meter lange ketting waren gelegd). Stief half uurtje wandelen, kijken hoe de olifanten werden losgemaakt en achter op de tractor weer terug naar het park. Even stoppen bij het grote meer (met apeneilanden) voor het park waar de olifanten even water konden tanken. Daarna doorlopen naar hun dagverblijf op het park en eten geven; ananasbladeren (met hier en daar nog een ananas er aan), die ze heel behendig van de wortel ontdeden, de bladeren op hun poten afsloegen en daarna (ik heb er nog eens goed naar zitten kijken) in hun toch wat vreemdgevormde bek stopten. Dag 3 moesten we niet alleen de poep uit het verblijf rapen (met blote hand of met handschoen), maar moesten we ook nog eens de "verzamelde werken" van een hele week op de aanhanger van de tractor scheppen om deze over een nabijgelegen land uit te gaan strooien. Big shit, kun je wel stellen, zwaar werk, zeker in de hitte van de dag. In de loop van de middag moesten de olifanten nog een keer een bad nemen en mochten de vrijwilligers mee het water in om ze te schrobben. Op het einde van de middag weer terug de jungle in, waar ze de nacht weer zouden doorbrengen. Daarna weer poep en etensresten verzamelen, ook uit het badwater, en uiteindelijk zelf een (heerlijke) koude douche nemen. In de 4 dagen dat we er waren woonden we in 2 kamers onder het huis van Edwin, mooi verscholen tussen de bomen en tegen de berenverblijven aan. Naast het huis van Edwin staan een paar kooien waar een aantal jonge en/of zieke apen waren ondergebracht. Toch leuk om elke keer weer eventjes langs te lopen. Edwin zelf kwam de tweede avond van ons verblijf weer terug op het park, waarna we nog even een flesje rosé (lekker, was lang geleden) met ons drieën hebben genuttigd. Donderdagochtend kwam Edwin nog aanzetten met twee 9 dagen oude luipaardkatjes, die natuurlijk nog even 10 minuutjes door Martijn en Laureen vertroeteld mochten worden. Alles bij elkaar zeker de moeite waard om gedaan te hebben. Het waren lange dagen en daarmee ook behoorlijk vermoeiend, maar we hebben het nodige bijgeleerd én 4 erg leuke dagen gehad. Wil je zelf ook eens een tijdje "Edwin Wieken", kijk dan eens op de website van de Wildlife Friends Foundation of Thailand, http://www.wfft.org/.

Rapporten / Reports

En nóg maar een berichtje op de weblog. Vanmiddag zijn we naar school gegaan om de rapporten van Martijn en Laureen op te halen. Hadden we aanvankelijk (tijdje geleden) onze bedenkingen of ze het wel op konden brengen om net in hun laatste schoolweek ook nog eens een proefwerkweek (midterm exams) te doen, die vrees bleek volledig ongegrond. Laureen had de beste score van haar klas (89%), Martijn was nummer 2 van de klas met een score van 87%, 1 procentpuntje van de klassenbeste. Eigenlijk onnodig om te zeggen dat we supertrots op ze zijn!!!

Voor een uitleg over de rapporten, klik hier.

Photoshoot Laureen 13

Zaterdagmiddag 1 augustus, 3 uur, stapten we bij de Kodak shop aan de Phetkasem Road in Hua Hin binnen. Ruim 2 uur en 340 foto´s later kwamen de dames en heren, creatief helemaal uitgewrongen, weer naar buiten. De selectie van foto´s die ze zelf hebben gemaakt is toch wel uitmuntend te noemen! Hierbij een aantal van de foto´s. Alle foto´s zijn terug te vinden op onze Facebook en Hyves-pagina´s.