Na ruim 2 jaar in Thailand te hebben gewoond zijn we alweer bijna twee jaar terug in Nederland. / After having lived in Thailand for over 2 years we're back in The Netherlands.
We houden de opgaande trand vast! In januari 2008 hebben bijna 300 mensen zo'n 800 keer naar onze weblog gekeken en daarbij ruim 1.300 pagina's bekeken. Van die 300 mensen waren er 50 vaste "klanten", maar zagen 250 mensen onze weblog voor de eerste keer. In de grafiek zijn 3 pieken te zien: 1) op 2 januari wilden mensen natuurlijk zien hoe wij oud-en-nieuw gevierd hadden, 2) op 31 januari had ik net twee berichten op thailandforum.nl geplaatst en van daaruit werd er door tientallen mensen doorgeklikt en 3) op 19 januari was er een vreemde piek, waarbij er vanuit de Verenigde Staten ineens een twintigtal keer werden gekeken... heel vreemd! Deze keer hadden we kijkers uit o.a. Gambia, Chili en Saudi Arabië! Kun je het je voorstellen? Alhoewel de maand nog niet helemaal om is, post ik de info nu alvast, omdat Elise, Martijn en Laureen morgen terugkomen van hun Scout Camp met school en er ongetwijfeld snel de nodige foto's en verhalen op de weblog gezet moeten worden!January has been a great month, at least looking at weblog results. Almost 300 people viewed our website about 800 times and thus looked at about 1,300 pages! Of the 300 people 50 people were "regulars" and so 250 people watched our weblog for the very first time. People from all over the world are looking at our weblog; this month countries like Gambia, Chile and Saudi Arabia are among the over 20 countries people are coming from! Tommorrow Elise, Martijn and Laureen will come back from Scout Camp, so I guess I will be updating our weblog not later than somewhere this weekend!
Zondag, rond een uur of 4, hebben we de minivan (180 baht) genomen van Hua Hin naar Bangkok. We moesten de nachttrein hebben die om kwart voor 9 vertrok. Op het station in Bangkok hebben we even gegeten terwijl we naar opnames voor de Thaise GTST keken op dat moment in de grote hal. Heen hebben we 1e klas gereisd: met zijn 2-en 1 coupe, waarbij de brede bank rond een uur of 9 werd omgezet naar een mooi groot, breed stapelbed. Wastafeltje bij de hand, heel handig voor de volgende ochtend, omdat we toch door wilden reizen naar de Thaise ambassade in Vientiane, de hoofdstad van (het communistische) Laos. Alles verliep eigenlijk volgens plan: om 9 uur kwamen we aan in Nong Khai, tuk pakken voor 60 baht naar de Thaise grens, uitschrijven, bus pakken over de Vriendschapsbrug naar de Laotiaanse (...) grens, allebei een Laos visum kopen (1500 baht p.p.) en met taxi (ontzettend gammele bak, was in NL 10 jaar geleden al niet meer door de APK gekomen) en toen samen met een Duits / Frans stel naar Vientiane. We hebben ons bij de ambassade af laten zetten, tijd ongeveer 11 uur. 45 Minuten in de rij, papieren inleveren, aansluiten in een andere rij om te betalen en om kwart over 12 stonden we weer buiten. De taximan was op ons blijven wachten: 'no problem, I bring you also to hotel'. Wij waren een beetje sceptisch, maar, inderdaad, voor geen geld extra werden we 5 minuten later gedropt bij het Sengprachanh hotel aan de hoofdweg, Avenue Lane Xang, net buiten het centrum. Goed hotel voor tussen 12 en 13 euro per nacht (inclusief ontbijt). Centrum... hmm, wat dat betreft is Vientiane net een groot dorp. Er zijn 5 bezienswaardigheden, je kunt er een fiets of een brommer huren, maar voor de twee dagdelen die we er verbleven hebben we de benenwagen gepakt. 25 Minuten van ons hotel naar het andere uiteinde van het centrum. Een of twee dagen doorbrengen is geen punt: lekker relaxed, maar geen bruisend uitgaansleven! Als je naar Laos wilt, dan kan dat best voor een week, misschien ook nog wel twee, maar zet niet te veel in op Vientiane. Natuurlijk wilden we de "Mighty Mekhong" rivier voor onze ogen langs zien stromen. Hiervoor wilden we aan het water wat lunchen op maandag, maar het restaurant dat het dichtste bij het water was (leek) gaf maar een troosteloze aanblik van deze zogenaamde machtige rivier. Natuurlijk waren we al over de Mekhong gereden toen we over de Vriendschapsbrug reden: niet erg opvallend, gewoon een redelijk brede rivier. In het centrum van Vientiane had ik me er wel meer van voorgesteld, maar we hebben niet veel meer gezien dan een brede strook (ei)land en een smal strookje water een heel end verderop. Na de lunch nog wat rondgelopen, het nationale museum bezocht (met een aardige afdeling over van Wuijsthof, iemand die in 16-honderd zoveel de banden met "Lauwenland", zoals het toen genoemd werd, heeft aangetrokken). Verder was er veel gefreubel en weinig de moeite waard om te zien. Daarna zijn we terug naar het hotel gelopen, ff lekker gedoucht en zijn we weer terug naar de stad gewandeld voor het avondeten. We kwamen uiteindelijk terecht bij een Italiaan, Cafe des Arts, genoemd (heel veel Franse invloeden!), gerund door een Zwitser die zich hier in 2004 gevestigd had met zijn Laotiaanse vrouw. Of hij ook elke zoveel tijd het land uit moest voor visa en stempels? Hoongelach was ons
deel... Neenee, echt niet. Het verhaal van de visumruns, elke 3 maanden het land uit, was iets wat door de Thaien was uitgevonden en ze begrepen er niet veel van. Buitenlanders werden zo door de Thaise overheid gedwongen met regelmaat hun geld in het buitenland uit te geven... Deze meneer had niet helemaal ongelijk... HEERLIJK gegeten, trouwens! Laat lagen we niet in bed, zal 10 uur zijn geweest. Net voor we naar boven gingen kwamen we in de hal nog bekenden uit Hua Hin tegen: Rene en Ria Nibbelke uit Condochain (en uit Eindhoven). Een kleine wereld, niet? Na het ontbijt zijn we de Vientiaanse "Arc de Triomphe" opgeklommen. Van een zijde lijkt hij er een beetje op, maar hij is wat kleiner van hoogte / breedte (past geen sportvliegtuigje onderdoor), maar hij is wel groot en vierkant en als je aan de binnenzijde omhoog gaat lijkt het net een grote winkelgalerij. Na 186 treden sta je helemaal bovenin en heb je een mooi uitzicht over de stad. Daarna moesten we een beetje haasten om te lunchen bij Makphet, een restaurant dat gerund wordt door (ex-) straatkinderen (students) en hun begeleiders (teachers) (man of 30 in totaal), die 7 tafels bedienen met prachtige en heerlijke gerechten. Toen snel de tuktuk gepakt (ziet er net even anders uit dan in Thailand), want tussen 1 en 3 uur kon Elise haar visum worden opgehaald. 10 Minuten rijden, 20 minuten in de rij en klaar was Kees... euh, Elise... Op de weg naar buiten raakten we in gesprek met een Amerikaan, Pierre Kopp, een op de heenweg enigszins gestresste 50-er, die nu een zeer indrukwekkend verhaal liet horen: in Vietnam gestreden, beschoten (en geraakt) en neergestoken eind 60-er jaren, daardoor een ontzettende hekel aan leger en zeer zeker George Bush gekregen. Toen Bush een jaar of 7 geleden aan de macht kwam heeft hij zijn biezen gepakt en is aan het andere eind van de wereld gaan wonen. Gescheiden van zijn US vrouw, getrouwd met een Thaise, maar haar verloren in de Tsunami van een paar jaar geleden. Hij was op het moment zelf (toen) aan het duiken, zij is nooit meer teruggevonden. Hij werd, met een zwaar verwond been later 1,5 km landinwaarts in een boom gevonden... Eerder was hij ook een broer verloren bij de aanslag op de Twin Towers... Heeft twee maal kanker overwonnen en heeft als, Thaise, vriendin nu een vrouw die in 1999 tweede bij de nationale Miss-verkiezing geworden is. Als je het zou verzinnen, dan zou je het niet geloven, toch!? We gaan de komende tijd in ieder geval een keer tennissen in Hua Hin. We zijn samen met Pierre (wiskundedocent aan een universiteit in Bangkok) terug naar Nong Khai, naar de trein, gereist. Om 10 voor half 7 ging de nachttrein, aan boord een bord "Chicken Cashew Nuts" gegeten, om 9 uur plat gegaan, wat gelezen (ben halverwege m'n tweede Harry Potter boek) en wel, niet, wel, niet, wel.... slapend de nacht doorgekomen. Om een uur of 7 in de ochtend waren we weer in Bangkok, met de taxi naar het Victory monument, even ontbijtje pakken, naar de minivans gelopen en zo stonden we woensdagochtend om 11 uur weer in hartje Hua Hin. Om het af te leren zijn we maar wandelend naar huis gegaan!
This time we went to Laos. Elise needed a new Non-Immigrant B visum and I needed my obligatory 3 months stamp in my passport. The trip itself went great: no issues whatsoever, just some waiting at the border and at the embassy. Vientiane is worth a visit, but you'll be done in one or two days. It is a very quiet (and fairly little) town. As we heard (no time to actually do) Laos itself has great places to visit more up North, in and near Luang Prabang. We met some interesting people and ate good food, e.g. Italian at Cafe des Arts and Makphet, a restaurant that was run by ex-streetchildren. With two nights on the train we did not even use a full three days for this trip and saw (almost) complete Vientiane. Next time we'll do a couple of days more. It will be worth the efforts!
Zo is er niets (...) te vertellen, zo ineens weer een heleboel (nou ja, een heleboel). Vandaag hebben Martijn en Laureen hun voortgangsrapporten (tussenrapporten) gekregen. Nou, was het vorige rapport in oktober al super, deze rapporten zijn echt supersuper. Allebei hebben ze een 4.0 gescoord, wat het hoogst haalbare is. Martijn heeft een score van 85%, Laureen zelfs van 88% en is daarmee de beste van haar klas. Martijn staat op een hele mooie 3e plaats (het systeem is hier op Amerikaanse leest gebouwd, dus plaatsen en percentages zijn uitermate "belangrijk"). Belangrijk of niet, het laat in ieder geval zien dat ze meer dan goed meedraaien in hun klas en dat is natuurlijk het allerbelangrijkste! En zoals je kunt zien zijn de "kritieken" van de leerkrachten ook nog eens lovend. Daarnaast kregen we vandaag uit het niets een mailtje dat er in april een nieuw Nederlands meisje op Somtawin komt: 11 jaar (bijna 12) en Federica (bijnaam: Kika) geheten. Als beide dames net zo enthousiast gaan reageren als hun ouders, dan gaat dat wel goed komen! Martijn is vannacht weer eens buiten de deur gaan slapen. Wij hebben 'm weggebracht en nog gezellig wat uurtjes zitten borrelen en uit eten geweest met de ouders van Floris, heerlijk aan het strand, terwijl de kinderen hun avondeten gezellig op het strand bij een kampvuurtje zaten op te eten.Martijn and Laureen today got their progress reports. In October they already performed great only after just a couple of schoolweeks, now they outperformed their former scores by far. Laureen was best in class and Martijn was number 3 in his class (Amercican system, so ranking and percentages are important). Important or not, these reports show that they are doing well at school: that really ís important! Furthermore Laureen will have a new Dutch girl in her class in May. We, their parents, already are very enthusiastic about this possible new friendship.
Af en toe is het minder eenvoudig om weer een stukje neer te pennen, omdat er simpelweg weinig gebeurt. Ook hier slijten dingen zich "gewoon" in en hebben we dus te maken met dagelijks en wekelijks terugkerende zaken. Natuurlijk hebben we de afgelopen week opa en oma Ton regelmatig gezien, maar niet eens zo veel vaker (we zagen elkaar immers ook alregelmatig via de webcam toen ze nog in Nederland waren). We zijn natuurlijk met ons nieuwe (huur)huis bezig geweest. Goh, wat zou het mooi zijn als dat zou lukken: groot huis, zwembad, grote tuin, grote vijver, dichter bij het strand en veel dichter bij Condochain, het appartementencomplex waar opa en oma Ton verblijven. Afgelopen zondag hebben we het dan ook over en weer bevestigd: op 1 maart zullen we verhuizen! Onze huidige huisbaas, een Thaise dame van begin 30, had er totaal geen problemen mee, ondanks dat we een contract voor een jaar met haar hebben.
Het sporten, badminton en tennis, lijkt wat vastere vormen aan te nemen. We zijn inmiddels voor het tweede achtereenvolgende weekend geweest. Op Palm Hills, een groot resort met een even zo grote sporthal met 4 buiten tennisbanen. Twee uur sporten met een man of 10. Twee badmintonbanen en een tennisbaan afgehuurd. Naast ons zijn er steeds weinig mensen, dus het lijkt of we het rijk voor onszelf hebben. En met de hitte zoals die hier is, betekent het ook zweten als een otter. Heerlijk. De afspraak voor komende zondag is alweer gemaakt.
Elise is vanochtend naar Bangkok vertrokken met een bus met leerkrachten. Ze moeten er een soort tijdelijk onderwijscertificaat ophalen. Iets nieuws. Alle kinderen van het Somtawin Engelse Programma zijn vandaag dan ook vrij: Teacher's Day.
Naast het feit dat het al weer 5 maanden geleden is dat we hier aan kwamen, is het ook alweer 3 maanden geleden dat we voor een nieuw visum naar Kuala Lumpur, Maleisië, zijn gegaan. Dus wordt het tijd voor weer een uitstapje. Martijn en Laureen hoeven niet mee. Gaan ook niet mee. Opa en oma Ton zullen een paar dagen hier in huis komen. Voor Martijn en Laureen is het voldoende dat ik elke 3 maanden een stempel bij de Immigration Police in Hua Hin haal. Voor mij hoeft het eigenlijk ook niet (voor mij zou een visum run volstaan, één dag op en neer naar de dichtstbijzijnde grensovergang, zijnde Ranong, Birma), maar ik zal Elise toch maar vergezellen op haar (onze dus) reis naar Vientiane, Laos. We zullen zondagmiddag vertrekken en zullen, als het goed is, woensdagmiddag terugkomen. Als het goed is.... als er geen vreemde, onverwachte vertragingen optreden, want dan zullen we donderdag pas terug zijn.
Nou, zoals gezegd, weinig te vertellen....:-)....This time not too much to tell, I thought at first. But we will be moving in another rental house by March first, a great house, two stories, with swimming pool, big garden, pond and much more near the beach and Elise's parents. This weekend we, Elise and me, will be travelling to Vientiane, Laos, for a new visum. The last couple of weeks we started with some sport activities. On Sundays we are playing badminton and tennis, tommorrow I will be playing tennis for an hour or so with Wouter, at the Hilton here in Hua Hin. Guess we'll be meeting again after our Laos trip.
Na 3 maanden Nederland zijn opa en oma Ton vanochtend weer op de 7e verdieping van "hun" Condochain in Hua Hin geland. Ze zaten natuurlijk overvol van Robin en hebben 100-uit verteld en ons nieuwe foto's van ons nieuwbakken neefje gegeven. Ook overvol zat hun koffer: als rechtgeaarde (schoon)ouders hadden ze het nodige meegebracht voor ons. Haardingetjes en boeken voor Laureen, verschillend rood-wits (PSV...) voor Martijn en kaas, chocolade en... èchte koffie voor ons, oudere jongeren. Na school zijn we bij hen langs gegaan, Laureen heeft even gezwommen en net na zessen zijn we met onze auto naar het restaurant van Kai en Arun gegaan. Zoals elke (en zeker elke eerste) keer was de ontvangst allerhartelijkst! Omdat het de eerste avond was en de oudjes (maar wij net zo goed, hoor) in het vliegtuig toch slecht slapen, hebben we ze maar op tijd thuis afgezeten waren zelf rond kwart over 9 thuis.
Morgen is het gewoon weer school. Na school gaan Elise en ik om een uur of 5 naar een huis kijken van een kennis van vrienden die we hier inmiddels gemaakt hebben. We zijn super nieuwsgierig! Het schijnt een heel aardig huis te zijn, mét eigen zwembad. Als we elkaar over en weer goed begrepen hebben, dan zouden we hier de rest van het jaar wel eens door kunnen gaan brengen. Duim maar voor ons! Morgen laten we wel weten hoe het is afgelopen!!! (Nog even geduld: er wordt overleg gepleegd.)Today Elise's parents arrived after 3 months of staying in Holland. The reason they stayed in Holland was the birth of their 3rd grandchild beginning of November, Robin. After a lot of news about the newborn and his parents Ron and Nok, we went for our diner at the restaurant of Arun (Nok's sister) and Kai. Because it is only their first day we took them home early and were at home at a little after 9.Tommorrow we will look at a possible new house. A really nice place, as we heard. We already talked to the owners of the house at a party and if we understood eachother well we could well be living in that house, including it's own pool, untill at least the end of this year. Cross your fingers. Tommorrow we will tell you how things turned out!!!
We hebben Oud-en-Nieuw gevierd in het restaurant van je-weet-inmiddels-wel, onze aangetrouwde lokale familie. We waren met zo'n 20 mensen en we hebben van 7 tot 11 uur 's-avonds een gezellige avond gehad. Elise, Conny en mijn moeder hebben oliebollen gebakken en Laureen was aan het bedienend personeel toegevoegd deze avond. Ook de Thaise familie was uitermate gecharmeerd van de Nederlandse oliebakkunsten. Rond elven hebben de meesten afgerekend en zijn langzaamaan naar het strand gewandeld. Onderweg nog even de 711 aangedaan om de noodzakelijke drank in te slaan en zo waren we ruim op tijd op het strand van het Sofitel hotel, waar we de afgelopen jaren met Oud-en-Nieuw eigenlijk altijd samen komen. Het grote vuurwerk kwam deze keer alleen niet vanuit het Sofitel hotel, maar van de omliggende hotels (zie filmpje). Het was massaler dan ooit: zowel op de dag
zelf was het verkeer alleen en alleen maar filerijden, de hoofdstraat was deels afgezet in verband met een optocht en een markt, en ook het strand (zowel overdag op het anders zo rustige Sua Son beach als 's avonds bij Sofitel) was superdruk. Tegen enen zijn we weer op huis aan gegaan. We hebben Hans en Panida nog even Gelukkig Nieuwjaar gewenst en we konden tegen 3-en het licht uit doen. Op de terugweg van het strand naar huis, in de tuktuk, kon je er bijna niets van merken dat Martijn ook hier en daar van de alcohol had meegepikt...Op dinsdagochtend 1 januari zijn we met zijn allen naar het Hilton hotel gegaan, waar we gebruncht hebben, van 12 tot 3 uitgebreid, zeg maar rustig heeeel uitgebreid, hebben genoten van alle lekkere hapjes die waren klaargemaakt. On New Year's Eve we gathered at the restaurant of our local family and had a lot of laughs. Some of us made oil-dumplings ("Krapfen" for the Germans reading this), which were especially liked by the Thai people. At midnight we were sure to be on the beach behind the Sofitel hotel, that traditionally has the best firework... but not this year. In spite of this Hua Hin is such a small town that we still were able to see a nice display of fireworks. The next morning we brunched at the Sofitel, really enjoying all great food they prepared.
In december zijn er weer diverse records gebroken....:-).... Zo werd onze weblog 670 keer bezocht door 183 personen. Zij keken naar bijna 1.100 pagina's, wat een gemiddelde van 35 pagina's per dag en 1,63 per persoon betekende. 132 Personen kwamen voor het eerst op bezoek, waarbij men o.a. uit Rusland, India en Pakistan kwam!Sinds we eind september 2007 met de tellingen zijn begonnen, is de weblog door 443 personen ruim 2.000 maal bezocht en zijn daarbij meer dan 3.200 pagina's bezocht. Er kwam in 2007 virtueel bezoek uit meer dan 24 landen!
December was another month of records. 183 People visited our weblog 670 times. They looked at almost 1,100 pages, meaning an average of 35 pages per day and 1.63 pages per person. 132 People saw our weblog for the first time and some of you even came from Russia, India and Pakistan. Since we started counting towards the end of September 2007, our weblog was visited by a grand total of 443 people, who visited over 2,000 times and saw more than 3,200 pages. People from over 24 countries visited us virtually!
We houden de opgaande trand vast! In januari 2008 hebben bijna 300 mensen zo'n 800 keer naar onze weblog gekeken en daarbij ruim 1.300 pagina's bekeken. Van die 300 mensen waren er 50 vaste "klanten", maar zagen 250 mensen onze weblog voor de eerste keer. In de grafiek zijn 3 pieken te zien: 1) op 2 januari wilden mensen natuurlijk zien hoe wij oud-en-nieuw gevierd hadden, 2) op 31 januari had ik net twee berichten op thailandforum.nl geplaatst en van daaruit werd er door tientallen mensen doorgeklikt en 3) op 19 januari was er een vreemde piek, waarbij er vanuit de Verenigde Staten ineens een twintigtal keer werden gekeken... heel vreemd! Deze keer hadden we kijkers uit o.a. Gambia, Chili en Saudi Arabië! Kun je het je voorstellen? Alhoewel de maand nog niet helemaal om is, post ik de info nu alvast, omdat Elise, Martijn en Laureen morgen terugkomen van hun Scout Camp met school en er ongetwijfeld snel de nodige foto's en verhalen op de weblog gezet moeten worden!
January has been a great month, at least looking at weblog results. Almost 300 people viewed our website about 800 times and thus looked at about 1,300 pages! Of the 300 people 50 people were "regulars" and so 250 people watched our weblog for the very first time. People from all over the world are looking at our weblog; this month countries like Gambia, Chile and Saudi Arabia are among the over 20 countries people are coming from! Tommorrow Elise, Martijn and Laureen will come back from Scout Camp, so I guess I will be updating our weblog not later than somewhere this weekend!
Posts
