English added below
Maandagmiddag hebben we Nera, onze 2,5 jaar oude labrador/heidewachtel kruising, weggebracht naar André en Silvie. Ze mag daar de komende maand logeren, bij haar vriendje Max. Ze is daar heel goed ondergebracht en mag, veel vaker dan met ons, regelmatig de zee in duiken. Prachtig voor die honden!
Op dinsdagmiddag half 2 stond de chauffeur op de stoep. Half uurtje vroeger dan was afgesproken. Helemaal on-Thais, maar geen onnodige luxe, bleek onderweg. Direct na het eerste stadje dat we passeerden, Cha-Am, stonden we in een file. En op weg naar de volgende stad, Petchaburi, weer één en al file... Over de eerste 80 km deden we ruim 2 uur. Dat beloofde niet veel goeds! Maar, daarna was het ook snel afgelopen met de files. Om half 6 stonden we op het vliegveld, 3 uur voor vertrek. Uiteindelijk toch een perfecte timing. Ingecheckt, toch nog 20 kilo per koffer (we hadden er 3 meegenomen), vouchers voor de hotelovernachting in Dubai gehaald, snel nog even wat eten en naar de gate. Alles keurig
op tijd. Dit keer vlogen we met de Emirates, voor nu de goedkoopste. Enige minpuntje zou zijn dat we een tussenlanding op Dubai zouden maken. Drie weken geleden kregen we van hen een mail dat de vertrektijd uit Bangkok 6 uur was vervroegd, maar omdat we dan langer dan 8 uur in Dubai zouden bivakkeren kregen we er ook een hotelovernachting bij. In Dubai aangekomen moesten we door de douane, bus in naar het Milenniumhotel, waar we om half 2 's-nachts in konden checken. Om 2 uur lag iedereen plat om 4 uur later weer gewekt te worden. Kort nachtje, maar wel lekker. Even douchen, tanden poetsen en weer de bus in naar het vliegveld. Alles keurig getimed. Wat ons restte was een vlucht van 7,5 uur. De vliegtuigen (eerst een Boeing 777, daarna een Airbus
A300) waren allemaal voorzien van tv-schermen in de hoofdsteunen, waarmee iedereen z'n eigen programma of film kon volgen of één van de 100 spelletjes kon spelen, zelfs met elkaar! Eten was keurig verzorgd! 
Helemaal top. We kwamen rond 2 uur redelijk uitgerust op Düsseldorf aan. De halve familie stond ons weer op te wachten: mijn ouders, Esther, Frank en de kinderen en Theo en Lies. Een behoorlijk emotioneel weerzien, zeker ook als je weet dat mijn vader 4 weken geleden een herseninfarct heeft gehad en mijn ouders het daar behoorlijk moeilijk mee hebben... k.l.o.t.e., máár goed om ze weer in levende lijve even vast te kunnen pakken!
Met 3 auto's konden we huiswaarts, naar Eindhoven. Kleine anderhalf uur rijden. Wat bleek: de auto van mijn ouders, waarmee Esther, mijn zus, naar Düsseldorf was komen rijden, was helemaal "dood". Accu leeg, waarschijnlijk lampen laten branden... Terwijl snel hulp werd ing
eroepen zijn we toen met 1 van de beide andere auto's alvast naar Nederland vertrokken, waar we rond vijven aankwamen. En wat denk je... niets veranderd in dat Brabantse gat. Helemaal niets! Of we geen 8 maanden, maar slechts een schamele 3 weken op vakantie waren geweest! Koud, dat wel! 8 Graden. Is toch wel even anders dan de zweterige 37 graden die we in Thailand, in Hua Hin hadden achtergelaten.
Even in ons tijdelijke onderkomen de koffers neergezet en meteen richting het huis van mijn ouders gereden. Wel even langs ons huis aan de Raoul Hynckesstraat gereden. En wat denk je...? Juist, niks veranderd. Geen steek, noppes, nada, geen ene spat! Bij mijn ouders thuis wat friet gehaald, want de kinderen riepen daar al weken over en rond 7 uur zijn we weer verkast, terug naar huis, want Rob, Nok en Robin zouden toch nog even komen. Toen Robin binnen kwam lag ie te pitten (hij had na zijn eerste Thailand reis toch wel wat aanpassingsprobleempjes gehad en begon 
eigenlijk, nu weer 2 weken in Nederland, net zijn oude ritme weer op te pakken). Natuurlijk hebben we hem nog even wakker gekregen, maar hij was duidelijk beduusd van de plotselinge extra aandacht die hij kreeg. Het uur daaropvolgend zat er nauwelijks leven in; hij was waarschijnlijk liever blijven slapen.
De reis en de eerste dag in Nederland zijn goed bevallen. Ja, één naar bericht heb ik nog wel ontvangen. De oud-directeur van het bedrijf waar ik in Nederland de laatste 7,5 jaar voor had gewerkt, Ger Coppus, is net vandaag overleden. Een aantal jaar geleden was kanker bij hem geconstateerd en daar is hij uiteindelijk aan overleden. Ger was een geweldige man, een super georganiseerde, strenge en allesziende manager die altijd geweldig met zijn mensen meeleefde. Hij is veel te jong gestorven...
This Tuesday we left for a one month holiday in The Netherlands. This time we flew with the Emirates. Originally a small, 2.5 hours stop in Dubai was planned, but because Emirates had advanced our departure time by 6 hours, we were able to sleep a couple of hours in a hotel in Dubai. We arrived in Düsseldorf on Wednesday, around 2 pm. It took us 1.5 hours to get to Eindhoven, our home town (in Holland). What do you think? Nothing changed overhere! Really, really nothing. As if it were not 8 months but a shere 3 weeks we had been away... strange.
I received some terrible news today. The founder and former general manager of the company I used to work for in The Netherlands passed away, just today. Cancer, the disease Ger Coppus had been fighting for several years. He passed away much too young...
Posts
