Scout Camp

De eerste avond, Elise was nog onderweg, kreeg ik een sms-je van Laureen dat het een "f*cking k*t" kamp was. Die omschrijving laat weinig aan de fantasie over... Onder het eten mochten ze geen woord zeggen, ze moesten het grootste deel van de dag hun electronica inleveren en ze hadden al hun snoep in moeten leveren (dat ook nog eens deels voor hun ogen door de militairen werd opgegeten...). Nou, het feest kon beginnen! Achteraf bleek, met name overdag, het een geweldig geslaagd kamp te zijn, met hier en daar één of andere echt militaire actie om deze mensjes te laten voelen (spierpijn van de situps die ze af en toe voor straf kregen...) wat het is om te leren om onvoorwaardelijk te moeten luisteren. Waarvoor wisten ze niet en hadden ze ook nog niet in hun westerse leven meegemaakt (voor zover de kinderen deze ervaring überhaupt al hadden). Ik herkende zeker wel een paar dingen van die paar weken militaire opleiding die ik lang geleden heb gehad; kleineren, frustreren, zonder dat je een idee had dat het zin had en op zo'n manier dat je je er zo sterk tegen wilde verzetten, dat daar altijd wel weer een leerling boven het maaiveld uit kwam, waardoor iedereen (natúúrlijk iedereen) maar straf kreeg. Máár, het moet toch weer gezegd, uiteindelijk hebben de militairen van alle / de meeste / veel kinderen een knuffel gekregen bij het afscheid. Zeker overdag veel en ook veel leuke en leerzame dingen gedaan in een prettige sfeer, ook al moest er ´s-ochtends om half 6 worden opgestaan voor appèl / line-up en een sportuurtje. En de militairen; die hebben die bleekscheten een poepie van een dag of 3 laten ruiken. De emoties kwamen een aantal keren boven; soms negatief vanuit de frustraties, maar soms ook vanuit ontroering, bij voorbeeld bij de touwtjes die de leerlingen van de leraren omgebonden kregen en bij het afscheid op zaterdagochtend. Elise, Martijn en Laureen waren zaterdagavond moe, maar niet doodop. Ze lagen rond 10 uur vanavond te slapen. Ik heb nog maar een paar foto's en vast nog niet het hele verhaal, maar de rest volgt de komende dagen wel. The first signal, coming from Laureen, on Wednesday evening told me that it was a real f*cking camp... very clear... But, during these three days the military people did not only show them how to listen unconditionally (without any reason), but they also entertained the kids in a really good way during daytime. At times emotions came up, sometimes negative because of frustrations, sometimes because somebody was moved in a positive way. Many military people were hugged at the end of the Scout Camp; that says it all, I guess. All in all a great experience!