Kapper, WFFT, ziek / Hairdresser, WFFT, ill

Na het uitstapje van Elise, Martijn en Laureen naar het (militaire) scoutcamp bij Pattaya ging het normale leven zondagochtend weer zijn gangetje. Terwijl Laureen het grootste deel van de dag met een groepje vrienden en vriendinnen in Market Village had doorgebracht, daar naar de bioscoop was geweest en ter afsluiting met het groepje bij Pompoei was gaan eten, was Martijn, na 600 keer aan de kop te zijn gezeurd door zijn moeder, ´s-avonds dan toch eindelijk naar de kapper gegaan én... het resultaat mag er wezen. Nieuwe, stoere look, leuke kop (met haar, natuurlijk)! Voor maandag 9 februari hadden we met een groep van een man of 15 afgesproken een middagje te gaan Edwin Wiek-en, dat wil zeggen Edwin in zijn Wildlife Rescue Center in de buurt van Pranburi te gaan bezoeken (zie http://www.wfft.org/ voor meer informatie). Om 11 uur vertrek vanuit Condochain. Vanwege de grote hoeveelheid mensen moesten er 5 mensen (achter) de bak in. Zelfs met Elise achterin zal de gemiddelde leeftijd toch wel zo rond de 65 hebben gelegen: zou genoeg moeten zijn voor een Guiness Book vermelding, lijkt me!! Uurtje rijden, kilometer of 60. Nu was het vandaag een boeddha-dag, Mackabucha dag. We zouden rond 2 uur pas op het park zijn en zouden in het dorpje nog wat gaan eten. Daarbij was ons geluk dat er blijkbaar een behoorlijk grote markt een paar 100 meter voor het centrum werd gehouden, waar we ons zo'n anderhalf uur hebben weten te vermaken met eten, tempelbezoek en rondwandelen. Net voor tweeën kwamen we aan bij het centrum van Edwin, die al zo goed als klaar stond voor een rondleiding. Edwin was net terug uit Nederland, waar hij opnames voor het programma De Reünie achter de rug had en was 's-ochtends om 6 uur op de warme Thaise bodem geland, maar hij had alle tijd voor ons. Edwin is een geanimeerd verteller die een geweldig project uit de grond heeft gestampt de laatste 8 jaar. Niet altijd zonder slag of stoot gegaan, maar iemand met veel wilskracht en dadendrang en vol met plannen voor de toekomst; het werk is nooit helemaal gedaan! Eigenlijk was het rondje dat we met Edwin liepen het eerste rondje dat hij liep na zijn reis naar Nederland en het was weer prachtig om te zien hoe hij met al "zijn" dieren omgaat, ze begroet en de nodige knuffels geeft. Zonder uitzondering was men enthousiast over de man, zijn verhaal, zijn centrum en zeker ook de plannen waar hij weer eens mee rond loopt. Het was een maand of 3 geleden dat Elise en ik er waren geweest, maar er was weer zo veel gedaan, gemaakt en gegraven dat we onze ogen weer opnieuw uitkeken. Echt een aanrader om een keer te bezoeken! 's-Avonds zijn we met ons drieën, Laureen was ziek (misselijk en aan de ....rij), naar het feestje van Wouter, mijn tennis-(en inmiddels ook golf-)maat gegaan; heerlijk gegeten in het restaurantje dat 2 maanden geleden 2 deuren bij ons vandaan geopend is. Gezellig zitten tafelen. Het was zeker ook goed te zien dat Ron en zijn vrouw en kinderen er waren en dat Ron vrolijk en positief was en er erg goed uit zag. Het zou mooi zijn als dat weer helemaal goed gaat komen! Dinsdagochtend ging de familie weer naar school, behalve Laureen, die mocht nog een dagje uitzieken. Om 1 uur ben ik met Wouter een uurtje naar de driving range gegaan. We hadden Wouter als verjaardagscadeau een golfles gegeven van een jongen, Tong genaamd, die we via via van harte aanbevolen hadden gekregen. Als beginnelingen werd er sterk op onze houding gehamerd, maar dat wierp toch zeker zijn vruchten af.; met de (ahum) "9" in 70 tot 80% rond de 100 yards slaan zonder al te veel kracht, maar met de juiste lichaamshouding was al een hele andere gewaarwording dan de (letterlijk) blaartrekkende (eerste serieuze) poging van een week daarvoor! Dus; we gaan door, want... het werk is nooit helemaal gedaan! After an after all quite satisfying Scout Camp Martijn finally went to the hair dresser with, again, a very satisfying result! On Monday we went to Edwin Wiek's Wildlife Rescue Center (www.wfft.org), about 60 kilometres North-West of Hua Hin. We had a great and very entertaining time. In the evening we had a diner party for Wouter, my tennis and golf mate. On Tuesday Wouter and I had a wonderful learning experience given by a golf pro, a present we gave Wouter for his birthday.