English added below
Vandaag zijn mijn (Niels zijn) ouders en Hilde en Pim (tante en oom) aangekomen. Op de één of andere vreemde manier kon ik slecht slapen... Om 5 uur had ik het gehad, om iets over 5 was ik een film aan het kijken, om 10 over 6 ben ik gaan douchen, eten, tanden poetsen en de hond gaan uit laten en om kwart voor 7 kwam Sam Long met zijn goudbruine Toyotabusje om mij thuis op te halen. Sam heeft, naast een goudkleurig busje, ook een gouden hart, maar praat nul-komma-niks Engels. Hij rijdt prima, heel veilig en probeert elk deukje en hobbeltje in de weg te vermijden om het rijcomfort te vergroten, maar zeker ook om zijn broodwinning zo veel mogelijk te sparen. Ik ken mensen die in 2 uur van Hua Hin naar Bangkok rijden (zo'n 250 km), maar Sam doet er een kleine 3,5 uur over. Mijn ouders zouden om 5 over 10 landen, maar waren er uiteindelijk al om 10 voor 10 in de ochtend. Wij waren op het vliegveld om 10 over 10, 10 minuutjes later waren we bij de gate en weer een kwartier later kwamen opa, oma, Hilde en Pim naar buiten. Natuurlijk was de begroeting allerhartelijkst, maar minder wild / emotioneel dan je je misschien zou voorstellen. In Nederland hadden we tijden dat we elkaar 3 of 4 weken niet zagen. Sinds we in Thailand zitten zien we elkaar via Messenger elke 3 of 4 dagen. En we hadden elkaar net zondagochtend nog gezien via de computer. Ver weg, maar toch dichtbij.... maar dan anders....
We zijn snel naar het busje gelopen, koffers en tassen ingepakt en op weggegaan naar Hua Hin. Natuurlijk weer een rit van 3,5 uur. De dames en heren hadden geen oog dichtgedaan in het vliegtuig, dus af en toe dutte er wel iemand even weg. Na een uurtje of wat hebben we een stop gemaakt. In Thailand stikt het van de pompstations met bijbehorend supermarktje annex restaurantje. In dit geval stopten we bij een Jiffy, één van de bekendere en beter gesorteerde pompstations. Ik kan me nog van onze eerste dagen steeds in Thailand herinneren dat dit de momenten waren waarop je merkte dat je écht in het buitenland was: andere mensen, andere geuren, andere spulletjes in de supermarkt, warm niet te vergeten. Opa en oma kochten hier hun eerste drankjes en junkfood, natuurlijk zonder te weten wat ze kochten. Het één smaakte wel, het ander liet te wensen over...
Net voor half 3 arriveerden we in Hua Hin, bij Condochain, het appartementencomplex waar opa, oma, Hilde en Pim verblijven. Elise, Martijn en Laureen stonden al op de uitkijk. We hebben eerst opa & oma
naar hun kamer gebracht (kamer 50, te bereiken onder +66-32513057, daarna even wachten en de 50 intikken), een mooi 2-kamer appartement op de derde verdieping, direct boven het zwembad. Daarna hebben we Hilde en Pim naar de negende verdieping gebracht, naar appartement 194 (telefonisch te bereiken onder +66-32513057, daarna even wachten en de 194 intikken). We hebben ze een uurtje of wat aan "hun lot" overgelaten, zich op laten frissen, uit laten pakken en wat aan hun nieuwe tijdelijke omgeving laten wennen. Wij zijn alvast naar het zwembad gegaan en een uurtje of wat later was de familie beneden bij het zwembad. Het zal een uur of 4, half 5 geweest zijn. Het weer was overdag goed geweest, rond Bangkok nog een beetje mistig / smoggy, maar weer volop zon en best warm (rond de 30 graden) in Hua Hin. We hebben daar nog een half uurtje, sommigen in de schaduw, sommigen in de zon, wat zitten kletsen en zijn toen naar ons huis gegaan, daar een hele rondleiding gegeven, nog een glaasje gedronken en alle tassen en tasjes die opa, oma, Hilde en Pim hadden meegenomen bekeken (was toch al gauw een koffer vol vegetarisch eten, oliebollenmix, boeken, chocolade, Senseo, zuurstokken, post, etc., etc.). Rond een uur of 6 zijn we gaan eten in het restaurant van de zus van Nok ("New Nop Nice", de namen van hun 3 zonen) en om 9 uur was iedereen weer thuis.
Het is lekker om toch weer wat bekende gezichten om ons heen te hebben lopen!
Posts
