Beijing (CN), 24 april

Vandaag stonden het Tienanmen plein (Plein van de Hemelse Vrede, het grootste plein ter wereld) en de Verboden Stad op het programma. De taxi's vonden het plein op eigen gelegenheid (...) en het moet gezegd; het is inderdaad een enorm plein. Mausoleum van Mao als je het plein opkomt, waarschijnlijk een goed afgeschermd parlementsgebouw aan de linkerkant en als je het plein overloopt kom je bij de grote muur waar de foto van Mao op staat. Het is zeker ook voor de Chinezen een grote attractie; iedereen wil met hem op de foto. Verder is het... een groot plein... Onder de straat door ga je naar o.a. de Verboden Stad, de ruimte (ook weer een errug grote ruimte) waar lange tijd alleen de keizers van China met hun volgelingen mochten komen. Het deel dat bezocht kon worden zijn drie, wederom, errug grote pleinen waar zich in het verleden hele taferelen hebben afgespeeld waar wij ons weinig voorstelling van kunnen maken. Afhankelijk waarheen je je camera richt is het superdruk of juist ontzettend rustig. Op elk plein staan 1 of meerdere meer of minder grote tempels die elk weer iets anders symboliseren met als laatste gebouw de "Rustplaats voor het leven deze zijde" (oftewel de slaapvertrekken) van hunne keizerlijke hoogheden. Daar weer achter stap je een wereld, zeg maar een tuin, in die erg veel van de Efteling weg heeft; keurig afgezette paadjes met overal bijzondere bomen en zitjes met aan de zijkant een mogelijkheid een hapje te eten. Alhoewel we het verkeerd zien... is het communisme toch met rasse schreden aan het vercommercialiseren. Na de Verboden Stad zijn we bij CBW, de reisorganisatie waar we in eerste instantie onze eerste treinreis hadden geboekt (maar die uiteindelijk niet konden leveren) ons geld weer opgehaald. Daarna is de rest naar de zijdemarkt gereden, waar men op zeer opdringerige wijze spullen aan de man wilden brengen en ben ik jammer genoeg met koppijn naar het hotel gereden en heb daar de hele volgende dag met griep in bed gelegen. En toen was papa ziek... Daarom ga ik (Laureen) Verder :D Na het even wat drinken in een café, zijn we met zijn 5en naar Silk Street gegaan. Silk Street is een druk winkelcentrum(metje) met een heleboel kraampjes. In elk kraampje staat iemand je binnen te trekken (letterlijk én figuurlijk). Als je eenmaal binnen was, kwam je moeilijk weg. Als je naar een broek/shirt/trui/etc keek werd hij er meteen uit gehaald en werd de prijs genoemd. Het begon (natuurlijk) heel hoog, Martijn had een spijkerbroek in z'n handen gekregen van bijna 80 euro. Mama begon meteen met het bekende verhaal; wij wonen in Thailand en daar kunnen we zo een spijkerbroek voor maximaal een 10tje krijgen! Het vrouwtje ging meteen een stuk omlaag maar nog steeds ver van de 10 euro. Uiteindelijk (na veel gepraat en geslijm) konden we hem kopen voor 80 yuan (bijna 10 euro). Martijn wilde de broek nog wel eerst even bekijken voor dat we hem kochten (nog niet gedaan, alleen ge-onderhandeld..) en even kijken of het de goede maat was. Broek gekocht en verder gelopen. Zo ging het bij een aantal kraampjes. Bij 1 kwam het verkoopstertje ons zelfs nog het halve winkelcentrum achterna om te vertellen dat onze prijs goed was, maar omdat ze zo opdringerig was hebben we niks bij haar gekocht. Op een gegeven moment moesten we gewoon weg voordat we gek werden. Door al die drukte zijn we helemaal vergeten een paar foto’s te maken. Eenmaal thuis aangekomen voelde Papa zich een beetje beter dus ging mee eten. We zijn dicht bij het hotel een restaurantje gaan zoeken en natuurlijk gevonden. We kwamen binnen en kregen een eigen kamer! Met een draaibare glasplaat op tafel om al het eten op te zetten (vooral Martijn vond die heel leuk). Het personeel kon een beetje tot geen Engels. Bij sommige gerechten moesten we weten of er vlees in zat, en het meisje dat ons bediende wist niet hoe ze kip en vaken moest zeggen.. Dus beeldde ze het uit en maakte geluiden. We hadden lekker en goedkoop gegeten.