Datong (CN), 28 april

Na een behoorlijk lange reisdag was het vandaag de beurt aan de Hangende Tempel van Hengshan, een kleine 65 kilometer ten zuiden van Datong. Met de Chinese VVV, hier CITS geheten, zijn we met ons zessen, plus gids vanochtend om half 10 vertrokken. Natuurlijk weer in een Chinese auto, minibus deze keer, van een merk waar we (net als van zoveel dingen hier) nog nooit van hadden gehoord. Onze gids(e), Lian, sprak behoorlijk Engels, maar op de 1 of andere manier zit er hier 99 van de 100 keer zo'n Aziatische draai aan de stem dat het de nodige concentratie vergt langere tijd de strekking van het verhaal te kunnen blijven volgen. Maar het is het bezoek waard geweest. Een tempel dus, die tegen een berg is aangebouwd, omdat men hier vroeger (de tempel is zo'n 1500 jaar oud) veel last van overstromingen had. Alhoewel de tempel nu op zo'n 50 meter hoogte tegen de wand zit, zat hij origineel op zo'n 100 meter. Door overstromingen, puin, etc., etc. is de helft van deze hoogte inmiddels verdwenen. De bouwers zijn ooit begonnen, niet van onder uit klimmend, maar door zich van bovenaf met een touw te laten zakken en al borende, hakkende en bouwende hebben ze een prachtig bouwwerk neerge...euh...hangen.

Op de terugweg van Hangende Tempel hebben we met onze reisleidster afgesproken dat een andere minibus van haar organisatie ons morgen naar het vliegveld zal brengen. Kan in 4 uur. De alternatieven, bus of trein, zouden de dubbele tijd er over doen met ook nog eens de kans op files of dergelijke.

Thuisgekomen hebben we ons even opgefrist en zjin we de stad ingegaan. Datong is een (naar Chinese begrippen) redelijk grote stad met "slechts" 3 miljoen inwoners. Er wordt gebouwd bij het leven. Zo ligt ook de hoofdstraat over zijn volledige breedte van misschien wel 100 meter en over meerdere kilometers lengte he-le-maal open... Als ze hier iets aanpakken, doen ze het ook meteen goed! Met ons zessen midden in het centrum van Datong trokken we niet minder aandacht dan wanneer E.T. met zijn schotel op de Dam zou landen en een rondje Kalverstraat zou doen. Ongelofelijk, of we echt van een andere planeet kwamen! Dat er geen ongelukken zijn gebeurd mag een wonder heten. Je zou zeggen dat we inmiddels toch wel iets gewend zijn, maar als blijkbaar enige blanken in het centrum van een Aziatische miljoenenstad rondlopen kan blijkbaar dus nog steeds. Het was een leven van jewelste, het toetert en rijdt door en bijna over elkaar heen, zonder dat er ongelukken gebeuren. Men weet blijkbaar heel goed van elkaar in te schatten wie het net ff ernstiger meent bij een inhaalmanoeuvre dan een ander. Het is een vreemd gezicht deze massa zo te zien voortbewegen, maar ook dit systeem (...) blijkt te werken. We werden bij 1 van de waarzeggers in het Engels aangesproken door een mevrouw die ons wel eens wilde laten zien hoe de waarzeggerij werkte. Terwijl de waarzegster bezig was gaf deze laatste te kennen dat ze graag bij Martijn de hand wilde lezen. Nou, dat hebben we geweten. Martijn heeft ze geteld maar er stonden in een mum van tijd 3 rijen dik Chinezen om ons groepje die allemaal nieuwsgierig waren wat er van Martijn terecht zou komen. Ik kan jullie geruststellen: niets dan goed, in alle opzichten!

Toen de zon dreigde onder te gaan hebben we de inmiddels overvolle lijn 27 (1 Yuan RMB, 10 eurocent per persoon, per rit) terug naar het hotel genomen en hebben daar weer van het heerlijke buffet genoten. Voor wie er nog eens in de buurt gaat komen: het Hongan International Hotel is een echte aanrader en de eerste van de hotels hier (dit is ons derde) dat zijn sterren echt verdient. Na het eten nog een potje met Martijn gebiljard en toen naar boven, weblog bijwerken en naar bedje toe. Morgen, woensdag, weer een reisdag voor de boeg.