Beijing (CN), 26 april

Griep of geen griep, maar in China op vakantie zijn en nog geen 50 kilometer van de Chinese Muur af zitten is een gelegenheid die je natuurlijk niet voorbij kunt laten gaan. Daarom zaterdag maar extra wat vitaminebruistabletten gehaald en door de dag heen de nodige aspirines geslikt. Zondagochtend ging het wonder boven wonder aardig goed. De bus kwam ons om 7 uur ophalen, dus vroeg uit de hotelveren. Aardige bijkomstigheid was dat Susan en Lasse, een Noors echtpaar dat wij kennen uit Hua Hin, met hun kinderen ook daar waren en we met twee families het avontuur aangingen. Eerst langs het Olympische dorp, waar we als een stel Japanners snelsnel van de diverse bezienswaardigheden vanuit de bus een foto konden maken, toen naar 1 van de Ming graven en naar een Jade fabriek. Ze noemen het fabriek, maar eigenlijk is het natuurlijk een winkel, waarbij ze wel een aantal werkplaatsen hebben ingericht om het bewerken van de jade te kunnen demonstreren. Best aardig, lekker geluncht en toch een klein souvenirtje gekocht. Daarna naar het Badalin-gedeelte van de Chinese Muur. Dit is de meest toeristische plek, maar wel de plek in de Muur die de mooiste uitzichten zou bieden en het best te beklimmen is. Opa, oma en ik namen de kabelbaan naar boven (merk: Poma, wordt je in de Franse wintersportgebieden mee doodgegooid), de rest ging te voet. Bovengekomen zijn we naar de hoogste toren, nummertje 8, geklommen. Je kon er over de koppen lopen, maar het uitzicht was adembenemend en we hebben ons tussen de Chinezen prima vermaakt. Zeker opa geniet dan met volle teugen en is helemaal in zijn element. Op de terugweg naar de kabelbaan kwamen we de rest van de inhoud van ons busje tegen; zij hadden flink door moeten stappen, maar hebben de hele klim plus afdaling in ongeveer 2 uur voor elkaar gekregen. Echte krijgers! Op de terugweg moesten nog even uitgelegd krijgen hoe zijde gemaakt werd (wisten we natuurlijk al met het zijdemuseum in Hua Hin) en 's-avonds hebben we met zijn allen in de buurt van ons hotel gegeten. Rond negen uur hebben we afscheid genomen van Susan en Lasse, in ieder geval voor ongeveer een weekje, want we zien elkaar waarschijnlijk weer in Shanghai.